Με αφορμή
την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Βόλο για ένα τριήμερο, ξέθαψα από το
χρονοντούλαπο της Ιστορίας ένα πολύ παλιό περιστατικό.
Ας
γυρίσουμε το χρόνο πίσω, λοιπόν, στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή στα
χίλια εννιακόσια κάτι. Ο Βόλος εκείνο τον
καιρό αναπτυσσόταν και διέθετε αρκετές βιομηχανίες. Μην κρίνετε από την τωρινή κατάσταση της
πόλης που μαστίζεται από ύφεση και ανεργία.
Η ανάπτυξη της τότε εποχής δημιούργησε και προσέλκυσε μοντέρνα μυαλά
όπως τον εκπαιδευτικό Αλέξανδρο Δελμούζο, που ανέλαβε τη θέση Διευθυντή σε
νεοσύστατο Δημοτικό Παρθεναγωγείο. Η
πρωτοπορία σε όλο της το μεγαλείο για ’ κείνη την εποχή.
Νεαρούλης,
νεότερος από τριάντα χρόνων, μοντέρνος, δημοτικιστής. Ο Δελμούζος εισήγαγε νέες
μεθόδους διδασκαλίας για τις «παρθένες» του Βόλου. Δεν ξέρω πόσο άντεξε η Βολιώτικη κοινωνία τον
εκμοντερνισμό της παιδείας, πάντως η προσπάθεια ήταν καταδικασμένη: το σχολείο σφραγίστηκε, ο Δελμούζος διώχθηκε
δικαστικά και συκοφαντήθηκε. Οι
μοντέρνες τεχνικές του Παρθεναγωγείου ήταν “too much” για εκείνη την εποχή.
Σούσουρο
στο Βόλο. Το θέμα έφτασε ακόμα και στη
Βουλή. Η Ελληνική κοινωνία έμπλεξε
δημοτικιστές, συντηρητικούς, συνδικαλιστές, κληρικούς και δεσποτάδες, λόγιους
(όπως ο Βάρναλης), άθεους, θρησκόληπτους και, γενικά, όλους τους εκπροσώπους
των τάσεων εκείνης της ταραγμένης εποχής.
Φυσικά το σχολείο δεν άνοιξε ποτέ ξανά.
Ευτυχώς τουλάχιστον ο Δελμούζος αθωώθηκε και σηκώνοντας το βάρος αυτής
της περιπέτειας συνέχισε την καριέρα του ως εκπαιδευτικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου