Μαζευτήκαμε στο σπίτι της Κατερίνας. Γιόρταζε κάποια
εγκαίνια. Ένα νέο μαγαζί άραγε; Στο πολυόροφο κτίριο στέγαζε και την
επιχείρηση της, ένα loft. Κόκκινες μοκέτες, κόκκινοι καναπέδες, βιβλιοθήκες
γεμάτες βιβλία.
Καθίσαμε όλοι οι παλιοί συνάδελφοι - πόσα άγνωστα πρόσωπα
ανάμεσα στα γνωστά - για να μοιραστούμε τυροπιτάκια και μπόμπες. Η Κατερίνα μου
πρόσφερε έξτρα καλούδια και ένα μπουκαλάκι νερό. Τα βρήκα πολλά αλλά της
υποσχέθηκα ότι θα τα πάρω μαζί μου στο σπίτι. Τα συγύρισα μέσα σε μια σακούλα
σκουπιδιών.
Ξεμείναμε να μιλάμε για τα παλιά. Ο Σ., ο Κ. κι εγώ. Μας πήρε
το βράδυ μέχρι που ανακάλυψα ότι η καθαρίστρια μαζί με τα σκουπίδια πήρε και τη
γεμάτη σακούλα όπου είχα ρίξει και τον εξωτερικό σκληρό δίσκο με τα back up
από το κομπιούτερ μου. Έτρεξα με αγωνία
στην κουζίνα να προλάβω πριν τα ρίξουν στους μεγάλους κάδους σκουπιδιών. Η
καθαρίστρια δεν μου έδινε σημασία αλλά και η Κατερίνα θυμήθηκε ότι έπρεπε να
φύγει για ταξίδι στην Πελοπόννησο για να αγοράσει μια νέα επιχείρηση.
Προσπάθησα να πείσω τους Σ. και Κ. να με βοηθήσουν. Ο Σ. προτίμησε να μου εξηγεί για ώρες ότι δεν είχα δίκαιο να κατηγορώ την
καθαρίστρια. "Οι οδηγίες", "οι διαδικασίες" απαιτούν να μαζευτούν όλα τα
σκουπίδια μέσα σε μια ώρα. ΕΣΥ αναζήτησες τη σακούλα σου μετά από δυο ώρες. Άρα φταις.
Y.Γ.: Κάποιο όνειρο που ακούγεται παράλογο. Παρ' όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Φοβία να μη χάσω τα αρχεία. Η Κ. έχει πολλά βιβλία, αλλά δεν είναι επιχειρηματίας. Ο Σ. ήταν πάντα σχολαστικός ("κολλημένος") με τις οδηγίες και τι προέβλεπαν οι διαδικασίες. Όλα αυτά έγιναν σαλάτα μέσα σε ένα όνειρο.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
