Τρέχει ο χρόνος και πώς να τον σταματήσεις;
Τρέχει μπροστά και πώς να τον γυρίσεις πίσω;
Άυλος, χωρίς μορφή, χωρίς οσμή, αλλά μοχθηρός.
Σου θυμίζει αυτά που έχασες, όχι αυτά που κέρδισες,
τις λύπες, όχι τις χαρές,
τα βουνά που σε σταμάτησαν, όχι τα πελάγη που σε ταξίδεψαν.
Ο δεύτερος εαυτός σου, αυτός ο άλλος, κρυμμένος αντιδρά.
Δημιουργεί συνεχώς νέα αθάνατα κύτταρα
που επουλώνουν τις ρυτίδες,
χρωματίζουν τη λευκή κόμη,
προσθέτουν περισσότερο ασβέστιο στα κόκκαλα,
δυναμώνουν τους μύες.
Ακόμα τον νικάς.
Θα κερδίσεις, θα χαρείς, θα ταξιδέψεις.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
