ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

(φωτογραφίες από προηγούμενες χρονιές χωρίς ιδιαίτερους συνωστισμούς, αλλά όχι κεκλεισμένων των θυρών)

1988

 

Αν σας πω ότι στα αμερικανικά charts το νούμερο 1 τραγούδι ήταν το "Faith" του George Michael, θα το πιστεύατε??  Την ίδια χρονιά συνολικά 5 τραγούδια του George Michael ανέβηκαν στο billboard των 100 top τραγουδιών, ενώ μόνο 3 του Michael Jackson!

Για να το ακούσετε, πατήστε εδώ: Faith

Αλλά και το "Need You Tonight" των INXS έγραψε μεγάλη επιτυχία ως 2ο στη σειρά.

Προτιμώ, όμως, να σας ενημερώσω ότι σε αρκετά καλή θέση είχε ανέβει το "My Mind Set on You" από τη μοναχική πορεία του George Harrison, μετά το διαζύγιο του από τους Beatles.

Για να το ακούσετε, πατήστε εδώ: My Mind Set On You

Και τώρα, πάμε να χορέψουμε με το "Never Gonna Give you Up".  Ένα πολύ νέο μικροκαμωμένο αγόρι με κόκκινα μαλλιά, άνοιξε το στόμα του και έδωσε μια όμορφη φωνή. Μάλλον τότε (1988) με αυτό το τραγούδι μάθαμε τον Rick Astley 

Εδώ....το χορευτικό: Never Gonna Give You Up

Στην Ελλάδα, εκείνη τη χρονιά έφυγε (κακήν κακώς) ο Νικόλας Άσιμος (δηλ.Ασημακόπουλος στην πραγματική ζωή) αφήνοντας μας την αντισυμβατικότητα του και έγινε πρότυπο για κάποιους "μαϊμού αντισυμβατικούς", κάποιους που προσπάθησαν να τον μιμηθούν (για γέλια....). Κατέρρευσε στον δικό του απελπισμένο κόσμο.  Έγραψε πολλά ροκ τραγούδια, αλλά και πολιτικά και μπαλάντες.  Για να το ακούσετε το "Καταρρέω", πατήστε εδώ: Κατα,καταρρέω

Την ίδια χρονιά έφυγε επίσης ο Τώνης Μαρούδας - συνθέτης και τραγουδιστής στον αντίποδα της μουσικής και της γενικής κουλτούρας.  Η μεγαλύτερη του επιτυχία ήταν το "Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη", τραγούδι που τραγούδησε και μόνος του αλλά και με τη Σοφία Λόρεν στην ταινία ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ.

Τι είν αυτό που το λένε αγάπη

Στην πολιτική ζωή ζήσαμε το σκάνδαλο Κοσκωτά και την επιστροφή του Αντρέα Παπανδρέου από το Χέρφιλντ, όχι μόνος του αλλά με τη Δήμητρα Λιάνη.

Το σημαντικότερο γεγονός εκείνης της χρονιάς (κατά την άποψη της γράφουσας, πάντως) ήταν η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου, Τουργκούτ Οζάλ, αφού προηγήθηκε η συνάντηση ου Νταβός (και άλλη μια στις Βρυξέλλες).  Επρόκειτο, ίσως, για τις μόνες στιγμές πολιτισμένης συνεννόησης με τους γείτονες.

Στη μουσική η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδά το  "Χειροκρότημα" που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα σε πολλές περιπτώσεις, γιατί ταιριάζει .........:

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.

Επιτυχία, όμως, έγινε και το "Πάμε γι' άλλες πολιτείες" του Σπανουδάκη που τραγούδησε η Βιτάλη.

Ακόμα ένα τραγούδι που τραγουδάμε μέχρι σήμερα είναι το "Ροζ" (Μηλιώκας και Αφροδίτη Μάνου), αλλά και το ....εκδικητικό "Για να σ' εκδικηθώ" του Λάκη Παπαδόπουλου (του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ).  Το τραγούδησε με τον Δημήτρη Μητροπάνο, κι έτσι έγραψε ιστορία.

Για να σ' εκδικηθώ

Σας υπόσχομαι ότι θα σας ενημερώσω και για πιο λαϊκά τραγούδια σε επόμενη επικοινωνία.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΣΚΕΨΗ ΜΙΑΣ ΒΡΟΧΕΡΗΣ ΜΕΡΑΣ

 

Μια γρήγορη αναφορά του Bob Dylan αυτές τις "μουλιασμένες" μέρες:

"Some people feel the rain.

Others just get wet."

To ίδιο ισχύει για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας και για κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μας.

Εσύ είσαι από αυτούς που ΝΙΩΘΟΥΝ τη βροχή ή από αυτούς που απλά ΒΡΕΧΟΝΤΑΙ;

ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΤΟΤΕ και ΤΩΡΑ

 

Μάλλον ξεκίνησα από μια αρρωστημένη περιέργεια να ζήσω νοερά τις άγριες ημέρες του Μεσοπολέμου, του Β Παγκόσμιου Πολέμου και της μεταπολεμικής Γερμανίας στο Βερολίνο.  Έχω ήδη την εικόνα του σύγχρονου Βερολίνου με τα αναστηλωμένα μπαρόκ κτίρια από τη μια μεριά αλλά και τα γυάλινα μοντέρνα κτίρια από την άλλη.  Σε κάθε ταξίδι διερωτώμουνα γιατί αυτή η πόλη που τα μοντέρνα της κομμάτια σου προκαλούν χαρά και εξωστρέφεια, μου δημιουργεί κατάθλιψη.

 
Με αφορμή την «Τριλογία του Βερολίνου» του Philip Kerr, μελέτησα τις ιστορικές στιγμές που έζησε το Βερολίνο μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τη συντριβή του Γ Ράιχ. 

Η οικονομική αντιπαλότητα της Γερμανίας με την Αγγλία, η ανάγκη της Γαλλίας να αποκτήσει και πάλι χαμένα εδάφη όπως η Αλσατία, ο ανταγωνισμός της Αυστροουγγαρέζικης αυτοκρατορίας με τη Ρωσία ανατολικότερα, η παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία και άλλοι πολλοί παράγοντες οδήγησαν στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο που ξέσπασε τον Ιούλιο του 1914, όταν η μια χώρα άρχισε να κηρύσσει πόλεμο εναντίον της άλλης.

 

Ο φρικτός αυτός πόλεμος κατέληξε σε «άνευ όρων» συνθηκολόγηση της Γερμανίας, αφήνοντάς την κατεστραμμένη οικονομικά και ταπεινωμένη.  Η ταπεινωτική Συνθήκη των Βερσαλλιών ένωσε τους Γερμανούς ποτίζοντας τους μίσος και επιθυμία για εκδίκηση. Σε αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκαν τα ακροδεξιά εθνικιστικά ναζιστικά κόμματα.

Για τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο μάλλον ξέρουμε περισσότερα.  Ένας πόλεμος με απώλειες δεκάδων εκατομμυρίων ψυχών.  Εποχή γεμάτη πόνο, δάκρυ, κτηνωδίες, που ακόμα και τώρα η ανθρωπότητα προσπαθεί να ξεχάσει και να επουλώσει τις πληγές της.

 

Πώς ήταν το Βερολίνο στον Μεσοπόλεμο; Πώς ήταν κατά τη διάρκεια του Πολέμου; Τι έμεινε μετά τους βομβαρδισμούς;

Στάθηκα στην περίπτωση του Ξενοδοχείου Adlon.  Αφού έζησε δόξες, κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου βρισκόταν σε κακό χάλι μεν αλλά η μεγάλη ζημιά έγινε από μεθυσμένους Σοβιετικούς που κατά λάθος το έκαψαν.  Παρόλα αυτά μια πτέρυγά του υπολειτουργούσε για αρκετά χρόνια. Το 1984 οι Ανατολικογερμανοί το γκρέμισαν και ξανακτίστηκε πια το 1997 και λειτουργεί ως Hotel Adlon Kempinski Berlin.

Στην ανοικοδόμησή του οι αρχιτέκτονες προσπάθησαν να αναβιώσουν την παλιά του αρχιτεκτονική και αίγλη.

Αναζήτησα στο διαδίκτυο κι άλλες φωτογραφίες του Βερολίνου από εποχές που δεν ζήσαμε.

 Μεσοπόλεμος

Τα αποτελέσματα του ΙΙ Παγκόσμιου Πολέμου

 

Και η ελπίδα για καλύτερο μέλλον

 

  

Ετικέτες

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar