Όταν τρεις «μεγάλες δυνάμεις» φοβούνται η μια την άλλη,
μπορούν να σκεφτούν οτιδήποτε για να αλληλοπροστατευθούν. Στα 1893 οι τότε «μεγάλες δυνάμεις»,
Σοβιετική Ένωση, Αγγλία και Περσία δημιούργησαν μια νεκρή ζώνη που αργότερα θα
γινόταν το κράτος του Αφγανιστάν. Έτσι,
η Σοβιετική Ένωση θα είχε στα νότια της το προστατευτικό έδαφος. Η Αγγλία θα το είχε στα βόρεια των Ινδιών (δηλαδή
του Πακιστάν στην εποχή μας γιατί τότε το Πακιστάν δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος)
και η Περσία στα ανατολικά της.
Η δημιουργία ενός κράτους απαιτεί Λαό. Γι’ αυτό τα σατανικά μυαλά των μεγάλων
δυνάμεων χρησιμοποίησαν (εργαλειοποίησαν λέμε πια αυτό τον καιρό) μέρη από τις
φυλές Παστούν, Ουζμπέκων, Τουρκμένων και Τατζίκων. Α, και ξέχασα άλλη μια φυλή,
τους Χαζάρα, σιίτες Πέρσες. Αν
προσθέσουμε και άλλες μειονότητες φτάνουμε στις 50 φυλές. Σχιστομάτιδες
και λιγότερο σχιστομάτιδες.
Μελαψοί και λιγότερο μελαψοί. Γαλανομάτηδες και καστανομάτηδες. Σουνίτες
(κυρίως) και Σιίτες. Όλοι καλέστηκαν να
συμβιώσουν. Όλοι καλέστηκαν να
συμβιώσουν.
Δεν τα κατάφεραν, όμως.
Μέχρι το 1973, με μονάρχη για σαράντα χρόνια τον Ζαχίρ Σαχ προσπάθησαν
να εκμοντερνιστούν. Ο Ζαχίρ Σαχ
προσπάθησε να τους ενώσει και να τους «φορέσει» δυτικές συνήθειες, αλλά δεν τα
κατάφερε. Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να
αλλάξει εκ βάθρων την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων;
Μετά το 1973, αφού ανατράπηκε ο Ζαχίρ Σαχ, τον διαδέχθηκε
πρώτα ο ξάδερφος του που νόμιζε ότι οι καλοσύνες «και με τον αστυφύλαξ και με
τον χωροφύλαξ», δηλαδή και με την Αμερική και με τη Σοβιετική Ένωση, θα έφερναν
αποτέλεσμα. Ανετράπη κι αυτός από άλλον φέρελπι πολιτικό φιλοκομμουνιστή. Σε αυτή τη φάση - έχουμε φτάσει στο 1978 - η
Σοβιετική Ένωση κάνει τη δική της προσπάθεια να κατακτήσει την περιοχή. Όπως ξέρετε, άντεξαν αρκετά χρόνια αλλά
εγκατέλειψαν την περιοχή.
Τι έκανε η Αμερική αυτά τα χρόνια; Αν έμειναν απλοί παρατηρητές;
Φυσικά όχι. Προσπάθησαν να πάρουν το
πάνω χέρι προμοτάροντας και χρηματοδοτώντας αντάρτες που έβρισκαν καταφύγιο στο
Πακιστάν. Αυτοί ήταν οι περιβόητοι
Μουτζαχεντίν και οι Ταλιμπάν. Βρε καλώς
τα τα παιδιά!
Ούτε η Αμερική ούτε η Ρωσία κατάφεραν να επιζήσουν σε αυτή
την περιοχή. Οι Ρώσοι έφυγαν πρώτοι αφήνοντας
πίσω τους χάος. Ο ανάμεικτος λαός του Αφγανιστάν μπήκε σε τρεις απανωτούς
εμφύλιους πολέμους. Κυβερνήσεις ανέβηκαν
και κατέβηκαν, ανάμεσα τους και οι Ταλιμπάν για λίγα χρόνια.
Το 2001 επικράτησε μια ομάδα από Ουζμπέκους και Τατζίκους
που διατηρήθηκαν στην εξουσία μέχρι πριν λίγες ημέρες. Οι δύο ηγέτες που κυβέρνησαν ήταν ακατάλληλοι
να κυβερνήσουν το συγκεκριμένο συνονθύλευμα λαών. Ήταν πολύ ……μορφωμένοι, πολύ ……«δυτικοί»,
πολύ ……πλούσιοι. Παρά τις προσπάθειες και
τα έργα υποδομής που έγιναν από τους Ρώσους και τους Αμερικανούς, ο Λαός
παρέμεινε πιστός στις δικές του συνήθειες και δεν μπόρεσε να εκτιμήσει αυτό που
του προσφέρθηκε. Η πρόοδος δεν μπόρεσε
να ακουμπήσει την πλειονότητα. Ενδεικτικά, αναφέρω ότι μόνο περίπου 10% του
πληθυσμού έχει πρόσβαση σε internet
(στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό είναι σχεδόν 80%).
Έτσι, γυρίζουν πια οι Ταλιμπάν νικητές στην εξουσία.
Είναι εντυπωσιακή η αλλαγή στην επικοινωνιακή τους στρατηγική, αλλά κρατάμε
πάντα μικρό καλάθι για τον τρόπο που θα ασκήσουν την εξουσία.
Παστούν:
Ουζμπέκοι:
Τατζίκοι:
Χαζάρας:
Υ.Γ.: Ένιωσα την ανάγκη να γράψω τις σκέψεις μου γι’ αυτό
το θέμα, γιατί με κούρασαν οι μονοθεματικές συζητήσεις για έμμονες ιδέες. Η ζωή μας κυλά μέσα σε ένα πελώριο σύμπαν που
οι ποικίλες αναταράξεις του μας επηρεάζουν.
Δεν επιτρέπεται να μην ενημερωνόμαστε για ιστορικά γεγονότα της παγκόσμιας
σκηνής, όπου είμαστε κι εμείς κομπάρσοι ή / και να τα μεταφράζουμε μόνο μέσα
από το ταπεινό και φτωχό οπτικό μας πεδίο.
Έτσι, χρειάστηκα στον ελεύθερο μου χρόνο να μελετήσω την
ιστορία, τις ισορροπίες και τις ανισορροπίες στη συγκεκριμένη περιοχή.
Anna Natar Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ
