Η δικιά μου Άνω Χώρα Ναυπακτίας

(To κείμενο ανήκει σε εξωτερικό συνεργάτη του blog)

Με δύο λόγια: Το κεφαλοχώρι της Ορεινής Ναυπακτίας, σε υψόμετρο 950-1000μ, κατάλληλο για Σ/Κ (και ολιγοήμερες διακοπές τις καλοκαιρινές μέρες του χρόνου), με αδιάφορο χαρακτήρα, αλλά πολύ ψηλό επίπεδο υπηρεσιών σε πολύ λογικές τιμές

Πρόσβαση: Με αυτοκίνητο είτε από Πάτρα και Ναύπακτο, είτε από Θήβα-Λειβαδιά-Ιτέα-Γαλαξίδι-Μόρνο. Με τα χάλια της Αθηνών-Πατρών, και οι δύο διαδρομές γύρω στις 4.5 ώρες.

Απαραίτητος ο ανεφοδιασμός σε καύσιμα και σε χρήματα (ΑΤΜ) στην Ναύπακτο.

Η διαδρομή από Ναύπακτο σε Άνω Χώρα με πολλές στροφές απαιτεί γύρω στα 90 λεπτά για περίπου 60 χλμ.

Προσοχή σε περίπτωση χιονόπτωσης. Από την Λιμνίτσα ξεκινούν δύο δρόμοι για την Άνω Χώρα και μπορεί ο συντομότερος (14 έναντι 24 χλμ) να είναι δυσκολοδιάβατος ή κλειστός.

Διαμονή:

·       Στο πανδοχείο της Ρήνας τα δωμάτια είναι διακοσμημένα με γούστο, πεντακάθαρα, άνετα, ζεστά, αλλά το πρωινό παρότι πλήρες, προκάτ, ενώ δεν υπάρχει ένας χώρος ώστε η παρέα να καθίσει γύρω από το τζάκι. Ο ιδιοκτήτης (Βασίλης) ευγενικός και εξυπηρετικός. Με 50 ευρώ την βραδιά είναι λαχείο.

·       Στις Ορεάδες σε δίχωρα δωμάτια ενώ υπάρχει και πισίνα για τα καλοκαίρια, εάν υπάρχουν παιδιά.

·       Το ξενοδοχείο Crystal Mountain δείχνει εντυπωσιακό, αλλά δεν έχω προσωπική άποψη.

Φαγητό: Ενδιαφέρουσες επιλογές

·       Στις Ορεάδες με κλειστά τα μάτια. Κυνήγι, πίτες, μοσχάρι ελευθέρας βοσκής και φυσικά γίδα βραστή. Και ναι, κάνει και πακέτο, αν θέλει κανείς να φέρει το αγριογούρουνο ή το ζαρκάδι στην Αθήνα.

·       Στον Πατούχα, αν αντέχετε το απόλυτο μίνιμαλ, με αίθουσα μεγέθους κρεβατοκάμαρας, με μοναδική διακόσμηση τους αισθητές πυρασφαλείας, αλλά και με την Μαρία (Πτυχία αρχαιολογίας και Ισπανικής Φιλολογίας) να σερβίρει με χαμόγελο και ανοχή ποιοτικά μαγειρευτά κρέατα και πίτες. 

Ποτό: Εν Άνω Χώρα ο Σούζας. Όμορφη διακόσμηση και τζάκι. Ιδανικό για καφέ ή ένα κονιακάκι.

Διαδρομές/ Επισκέψεις

·       Μια επίσκεψη στο Μοναστήρι της Αμπελακιώτισσας (περίπου 30 λεπτά οδήγηση). Τίποτα το εντυπωσιακό. Απλά καλοφτιαγμένο με τεράστιο πλατάνι στο κέντρο της αυλής. Στην επιστροφή στάση στις Δρυάδες για καφέ δίπλα στο τζάκι.

·       Περπάτημα ως τον νερόμυλο.

Με απογοήτευσε

·       Η παντελής έλλειψη αποδείξεων στις ταβέρνες.

·       Η αβίαστη παραδοχή «παίρνουμε τιμολόγιο από το Μάκρο για 4-5 κιλά αγριογούρουνο και βγάζουμε την χρονιά με αυτά που τουφεκάμε μόνοι μας».

Αθάνατη Ελλάδα.

Θα ξαναπάω?

·       Ναι, γιατί το μέρος είναι τίμιο και καθόλου τάχα μου.

·       Ναι, γιατί το φαγητό είναι εξαιρετικό.

·       Ναι γιατί το επίπεδο των υπηρεσιών είναι πρωτόγνωρο για όχι μοδάτο μέρος. Βλέπεις, όλοι οι επιχειρηματίες του χωριού έχουν και επιχείρηση/ δραστηριότητες στην Ναύπακτο, με αποτέλεσμα να έχουν ξεφύγει από τα χωριάτικα στερεότυπα.

·       Ναι γιατί θα ήθελα να βρεθώ στην γιορτή της τσιγαρίδας το πρώτο Σ/Κ του Φεβρουαρίου

… αλλά 4.5 ώρες οδήγηση, όταν σε 2.5 είσαι στην Οίτη και τον Μπράλο? Δύσκολο αλλά όχι απίθανο.

Το κείμενο φιλοξενείται από το annas-thoughts

Anna Natar Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ