Κοιτά τη θάλασσα και γεμίζει το μάτι της μπλε. Νιώθει τον ήλιο και ζεσταίνεται το κορμί της. Πανίσχυρη η παρουσία, όμως, της μοναξιάς. Σε αυτή τη γωνία με την ηρεμία του Αιγαίου και την αγάπη του Θεού στέκεται μόνη πια. Τα παιδιά της έχουν φύγει. Οι γονείς της βουλιάζουν όλο και πιο πολύ στη μελαγχολία. Το τηλέφωνο σταμάτησε να κτυπά. Ο τελευταίος φίλος που της είχε μείνει της γύρισε την πλάτη. Οι τσέπες άδειες.
Τόσα ψέματα που είπε τα τελευταία χρόνια. Τόση κοροϊδία. Δεν το ήξερε ότι θα ερχόντουσαν οι συνέπειες; Ακόμα και σήμερα, προτίμησε να πει το ψέμα.
Το φως και η ζέστη δεν κάνουν να χαμογελάσει.
Η Ελλάδα γυρίζει την πλάτη στο παράθυρο. Άλλη μια Σκάρλετ Ο' Χάρα να κοιτά την έρημη γη.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου