Καρφώθηκε η ματιά μου στο τοπικό δημοτικό λεωφορείο Μέτρησα τις πληγές του. Σπασμένα παράθυρα σκεπασμένα με πλαστικό και κολλητικές ταινίες. Μαγαρισμένα πλευρά από γκράφιτι ατάλαντων. Σύννεφο καυσαερίων. Μυρωδιά εγκατάλειψης. Αγκομαχητά ανάμεσα σε μικρότερα αλλά ζωντανά οχήματα. Είχε μπει στο δρομολόγιο και προχωρούσε κούτσα κούτσα και τυφλά στον ίδιο γνωστό δρόμο. Θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει παλικαρίσια τη διαδρομή με τις ανηφόρες. Οι οδηγοί που πιάνουν το τιμόνι του είναι βαριεστημένοι και κουρασμένοι. Οι επιβάτες αγέλαστοι.
Η Ελλάδα με μορφή λεωφορείου περνούσε από μπροστά μου. Με τις πληγές της σε κοινή θέα να γελούν όλοι μαζί της. Τα σπιρτόζικα αυτοκίνητα προσπερνούν βγάζοντας τη γλώσσα.
Τα μάτια μου γέμισα δάκρυα. Επιβάτης κι εγώ σ' αυτό το δρομολόγιο που θα αγκομαχά στις ανηφόρες και θα κατεβαίνει χωρίς φρένα στις κατηφόρες.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου