ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΓΟΡΤΥΝΙΑ

Έχετε επισκεφθεί τη Δημητσάνα, τη Βυτίνα, τη Στεμνίτσα και τα όμορφα μικρότερα φιλόξενα χωριά της Αλωνίσταινας  ή της Καρύταινας;

Αν ναι, ήρθε η ώρα να γνωρίσετε μια άλλη διαδρομή, κρυμμένη στην Αρκαδία αλλά εξίσου μαγική.  Είναι μια περιοχή που κάποιος πρέπει να σου ανοίξει τα μάτια για να σκεφθείς να την επισκεφθείς.

Προορισμός μας είναι η Δήμητρα, ένα μικρό χωριό στο Δυτικό μέρος της Αρκαδίας, που κάποιοι χάρτες δεν καταδέχονται να αναφέρουν.  Αναφέρουν, όμως, τα κεφαλοχώρια Κοντοβάζαινα και Τρόπαια.

Η διαδρομή που διαλέξαμε ήταν μέσω Λεβιδίου και Βλαχέρνας.  Στόχος είναι να φτάσουμε στη Δάφνη, μετά στη Λίμνη Λάδωνα και μέσω των χωριών Μουριά, Πουρναριά, Πέρα Βάχλια και Βάχλια, τελικά να φτάσουμε στη Δήμητρα.

Το Λεβίδι μπορεί να σας προσφέρει διάλειμμα για καφέ, αλλά αν είσαστε καλοφαγάδες, διαθέτει μαγαζιά με γουρουνοπούλες.  Από την πρώτη μου επίσκεψη στο Λεβίδι, η εικόνα της γουρουνοπούλας  μου είχε εντυπωθεί.  Αυτή τη φορά ταξιδεύουμε για τη Δήμητρα Μεγάλη Παρασκευή, άρα η ανάπαυλα στο Λεβίδι περιλαμβάνει μόνο καφέ.

Το τοπίο αλλάζει κάθε τόσο.  Περνάμε ξερά βουνά, οροπέδια με χαμηλή βλάστηση και περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο και έλατα.

Μόλις περάσουμε το χωριό Δάφνη, έχουμε τη λίμνη Λάδωνα στο αριστερό μας χέρι.  Το τοπίο είναι ήπιο και ρομαντικό.  Τύφλα να έχει η Ελβετία! Σας συμβουλεύουμε να έχετε ετοιμάσει καλαθάκι με ξηρά τροφή ή ό τι άλλο χρειάζεστε για να γεμίσετε το στομάχι σας και να απλώσετε σε κάποιο άπλωμα μια καρό κουβέρτα.  Θα γεμίσετε τα πνευμόνια σας με καθαρό αέρα και τα μάτια σας με αποχρώσεις του πράσινου και του μπλε. Δυστυχώς το καφενεδάκι στις όχθες του Λάδωνα είναι προσωρινά κλειστό. Έχουν μείνει φιλόξενα μόνο λίγα τραπεζάκια και καρέκλες για τους περαστικούς.  Αυτή η επιχείρηση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για κάποιο σοβαρό επιχειρηματία που με μεράκι μπορεί να το μετατρέψει σε προορισμό για Έλληνες και ξένους τουρίστες.

Στη Βάχλια η φύση αλλάζει με πλατάνια και φτέρες.  Γενικά η διαδρομή έχει στροφές αλλά οι δρόμοι δεν έχουν εκπλήξεις.

Βλέπουμε τη Δήμητρα από ψηλά.  Είναι χωμένη ανάμεσα σε πολύ πράσινο. Οι συντηρημένες κεραμοσκεπές της στολίζουν την πλαγιά του βουνού.

Η Δήμητρα - παλιά την έλεγαν Δίβριτσα και υπονοεί (αρβανίτικα) τα πολλά νερά που έχει - βρίσκεται σε υψόμετρο 540 μέτρων.  Άλλωστε οι μόνοι ήχοι που μπορείς να ακούσεις είναι τα νερά και τα κουδουνάκια από τα πρόβατα.  Διαθέτει μετά βίας 100 μόνιμους κατοίκους.  Τώρα περιβάλλεται από άφθονο πράσινο, ενώ παλιά τα βουνά τριγύρω είχαν αποψιλωθεί από τα χιλιάδες κατσίκια της περιοχής.  Στο πάνω χωριό, τρεις βρύσες έχουν άφθονο νερό.  Άλλα σπίτια βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, ενώ κάποια αποδεικνύουν τη συνηθισμένη εγκατάλειψη της ελληνικής επαρχίας.  Το σχολείο του χωριού, βρίσκεται στα μέσα της ανηφόρας χωρίς παιδιά πια.  Τα λίγα παιδιά πηγαίνουν στην Κοντοβάζαινα καθημερινά.  Το προαύλιο του χωριού χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις.

Στην πλατεία μπορούμε να παρκάρουμε και να περπατήσουμε μέχρι τον Ξενώνα "Θεώνη" της κυρίας Κρυσταλλίας.  Ανοίγει μόνο τριήμερα και όταν έχει βεβαιωθεί ότι θα έχει πληρότητα τουλάχιστον κατά το μισό.  Το καλοριφέρ είναι αναμμένο στο full και τα παπλώματα αστράφτουν.  Στο πρόγευμα της θα ευχαριστηθείτε σπιτικές μαρμελάδες, τυρόπιτα, μηλόπιτα και φρεσκοφουρνισμένο κέικ από τα χέρια της κυρίας Κρυσταλλίας και της Νεκταρίας.  Αν ο καιρός είναι καλός, ο κήπος είναι όμορφος για τον καφέ σας και διάβασμα.

Η Ταβέρνα του Μερακλή στην πλατεία θα σας περιμένει πάντα με σπιτικό φαγητό.  Στην πλατεία θα βρείτε και το κλασικό πατροπαράδοτο καφενείο του Θοδωρή.

Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, η περιφορά του Επιταφίου είναι απαραίτητη.  Ο κόσμος λίγος και οι ρυθμοί του ιερέα διαφορετικοί.  Ακόμα και αυτοί οι λίγοι θρήσκοι που παρευρίσκονται είναι πολύ περισσότεροι από την καθημερινότητα.  Άντρες και γυναίκες ψέλνουν τους μελαγχολικούς ύμνους της ημέρας.  Μια φοιτήτρια ψέλνει για πρώτη φορά φέτος μαζί με τους παλιούς ψαλτάδες και κλέβει τις εντυπώσεις με τη σωστή, γλυκιά φωνή της.  Η περιφορά ξεκινά σχεδόν στις δέκα το βράδυ.  Ο Επιτάφιος πέφτει πολύ βαρύς για τους ώμους των νέων και για τις ανηφοριές του χωριού.

Συνήθως το Μεγάλο Σάββατο είναι μια μακριά ημέρα.  Οι ώρες περνούν δύσκολα αν δεν βάλουμε στο πρόγραμμα μας κάποιες δραστηριότητες.  Με σύμμαχο τον καιρό, κάνουμε τις πρώτες βόλτες γνωριμίας στην περιοχή.  Κάνουμε στάση στην Κοντοβάζαινα για ελληνικό - φυσικά -  καφέ και άλλη μια στάση για προσκύνημα στη Μονή της Παναγίας της Κλειβωκάς. Οι επισκέπτες είναι αρκετοί σήμερα.

Η Ρωσίδα γερόντισσα, από Καστοριανούς γονείς, μας λέει για το όραμα του χωρικού που οδήγησε στην ανακάλυψη της εικόνας της Παναγίας.  Μετά την καταστροφή επί τουρκοκρατίας του ναού της Αγίας Άννας στην Κάτω Κλειβωκά, ο τσομπάνος ακολούθησε ένα επίμονο φως στην απόκρημνη σπηλιά κι εκεί ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας.  Η εκκλησία και η απότομη σκάλα που οδηγεί στην εκκλησία κτίστηκε μόλις τον περασμένο αιώνα από τον Αιγυπτιώτη Σοφιανόπουλο.  Το Μοναστήρι γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής.  Οι λιγοστές μοναχές θα σας κεράσουν λουκουμάκι και λικέρ.

Για μεσημεριανό καταλήγουμε λίγο νοτιότερα στο χωριό Βούτσης με ταβέρνα που φημίζεται για τα παϊδάκια της, τον διάσημο "Αράπη".  Διαθέτει όμως και θαλασσινούς μεζέδες για όποιον νηστεύει.

Το απόγευμα μέχρι την ώρα της Ανάστασης μπορεί να αξιοποιηθεί με μια βόλτα στα Τρόπαια, άλλη μια κοντινή κωμόπολη νοτιότερα.  Τα Τρόπαια διαθέτουν υποκαταστήματα τραπεζών, δημόσιες υπηρεσίες και αρκετά φαρμακεία.  Η πλατεία της έχει πλατάνια και πετρόκτιστα σπίτια.

Το σούρουπο μαζευόμαστε γύρω από το τζάκι περιμένοντας την Ανάσταση με ξηρούς καρπούς και ποτάκια.  Ακολουθώντας τους ρυθμούς της Μεγάλης Παρασκευής, υπολογίζουμε ότι η Ανάσταση στο χωριό θα αργήσει.

"Λογαριάσαμε χωρίς τον ξενοδόχο".  Ο ιερέας μάλλον ακολούθησε τις συμβουλές των κατοίκων και αλλάζει τους ρυθμούς του; Μήπως το παράκανε αυτή τη φορά;  Οι καμπάνες κτυπούν χαρμόσυνα στις δώδεκα παρά είκοσι.  Αφού μπορούμε να κάνουμε την Ανάσταση στις δώδεκα, καταφέραμε να αναστήσουμε τον Κύριο νωρίτερα; Η παρέα γρήγορα-γρήγορα κουτρουβαλήσαμε την κατηφόρα με τις λαμπάδες  για να προλάβουμε την Ανάσταση.

Βρίσκουμε τα εξαπτέρυγα να έχουν σταθεί σε τιμητικό άγημα.  Ο φτωχός ιερέας με αγωνία κρατά σφικτά το Ευαγγέλιο και περιμένει στην είσοδο της εκκλησίας και ένας τρελαμένος καφετζής κτυπά την καμπάνα.  Φέτος για πρώτη φορά το Άγιο Φως θα φτάσει από τα Ιεροσόλυμα στην Κοντοβάζαινα και από την Κοντοβάζαινα στη Δήμητρα.  Η υποδοχή του Αγίου Φωτός γίνεται με όλες τις τιμές, όπως το νιώθει ο κόσμος.  Μόλις το παραλάβει ο παπάς, τα φώτα σβήνουν και τα παιδιά στριμώχνονται μπροστά από το ιερό για να το παραλάβουν μόλις έρθει η ώρα.

Το "Χριστός Ανέστη" ακούστηκε τελικά στις 12 και λίγα λεπτά με τη συνοδεία μόνο της καμπάνας, χωρίς βαρελότα και στρακαστρούκες. Ακολουθεί η άλλη ιεροτελεστία, της μαγειρίτσας.  Στη Γορτυνία, η μαγειρίτσα μαγειρεύεται όπως στη Θεσσαλία, δηλαδή στεγνή.  Όταν βρίσκεσαι σε φιλόξενο σπίτι και η νοικοκυρά έχει βάλει πολλή αγάπη στις ετοιμασίες, το τραπέζι δεν περιλαμβάνει μόνο μαγειρίτσα.  Οι νηστεύοντες πρέπει να προσέξουν το απότομο φόρτωμα του στομαχιού.

Ξύπνησε Κυριακή του Πάσχα.  Η φροντίδα για το κοκορέτσι και το αρνί βρίσκεται στα χέρια κάποιου "γνώστη" στο χωριό.  Όσο πλησιάζει η ώρα, η αγωνία κορυφώνεται.  Παρακολουθούμε κάθε θόρυβο από φορτηγάκι που ανεβαίνει στην ανηφόρα μήπως και έρθουν τα δικά μας ταψιά.  Ο Θοδωρής, "Εγγλέζος" στο ραντεβού, εμφανίζεται με  το φαγητό μας.  Τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά και αρχίζει το τσιμπούσι.

Και του χρόνου!  Να είμαστε καλά!