ΕΥΔΑΙΜΩΝ ΑΡΑΒΙΑ

Κάποτε ήταν κομμάτι των βασιλείων της Μίνα, της Σαβά και των Χιμιαριδών σε αιώνες μακρινούς πριν τον Χριστό, όταν η Ελλάδα ζούσε τα Ομηρικά και τα χρυσά χρόνια.  Η μυρωδιά των μπαχαρικών απλωνόταν σαν σύννεφο πάνω από τις πόλεις.

Δεν την άφησαν ήσυχη οι Αιθίοπες και οι Πέρσες, μέχρι που κατέλαβαν την περιοχή μουσουλμάνοι Χαλίφηδες.  Οι φανατικοί σιίτες αποδείχτηκαν πιο δυνατοί και επέβαλαν το θεοκρατικό καθεστώς που ξέρουμε.  Στον χορό της κατάκτησης μπήκαν γύρω στον 11ο αιώνα και σουνίτες Αιγύπτιοι Χαλίφηδες, τους οποίους ακολούθησαν οι Οθωμανοί. 

Δύο Υεμένες στον 20ό αιώνα, μια ενιαία από το 1990.

Το κομμάτι της Ευδαίμονος Αραβίας, όπως την έλεγαν οι Ρωμαίοι, είναι βροχερό και καταπράσινο.

Το πιο δυτικό κομμάτι προς την Ερυθρά Θάλασσα είναι το ξερό.  Εκεί κάνουν παρέα τα κουνούπια με το αλάτι από τις λιμνοθάλασσες.

Η χώρα, όμως, έχει κι άλλες ιδιομορφίες με το κέντρο της να είναι ένα οροπέδιο των 3600 (και βάλε) μέτρων και τρελές θερμοκρασίες που ανεβοκατεβαίνουν μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο από τους 30 βαθμούς στους 0.

Δεν υστερεί σε έρημο, ανατολικά με Βεδουίνους, καμήλες και οάσεις.

Αν σκέφτεστε να την επισκεφθείτε, μετά από αυτά τα λίγα, ξεχάστε το.  Ο εμφύλιος την έχει ρημάξει.  Ήθελα να ταξιδέψω  με το μυαλό για λίγο σε μια - έστω και πρώην - Ευδαίμονα χώρα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar