"Η ΣΚΕΨΗ"
Τζένη, άσε τις σφαίρες τ' ουρανού να κυλάνε,
για μένα είσαι ήλιος και λάμψη αστεριών.
Οι εχθρικοί κόσμοι μουγκρίζουν μπροστά μου,
θα τους νικήσω, Τζένη, αν μείνεις δικιά μου.
Μεγαλύτερη απ' τ' αχανή διαστήματα των σφαιρών,
ψηλότερη απ' το θόλο τ' ουρανού,
Ωραιότερη απ' τους κήπους των ονείρων,
βαθύτερη απ' τον τρόμο του ωκεανού,
Δίχως όρια και δίχως μέτρο,
μια σκέψη - όπως τη σκέφτηκε ο Θεός -
Όπως η υπέροχη καρδιά Του πάντα σκέφτεται -
ξυπνάει μέσα στα στήθη μου για σένα,
Για σένα που είσαι τούτη η σκέψη
Και που τα εύθραυστα λόγια μου σ' αποκαλούν Ομορφιά.
Οι λέξεις δεν μπορούν να μεταδώσουν
αυτή την αιώνια λάμψη
που καίει ασταμάτητα
στο στήθος μου
Κι όμως ο ποιητής είναι ο Καρλ Μαρξ. Παραδοξότητα; Αχ Τζένη (η Τζένη φον Βεστφάλεν) τι του έκανες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου