Σήμερα είναι Κυριακή, 3 Νοεμβρίου, όχι όμως του 2018 αλλά του 1968.
Μαζεύτηκαν 300,000 άνθρωποι για να τον αποχαιρετίσουν, φίλοι και εχθροί. Γέμισαν τους κεντρικούς δρόμους του κέντρου, τις καθέτους, τις πλατείες και τα μπαλκόνια. Αυτές οι χιλιάδες των ανθρώπων έφτιαξαν μια αντιδικτατορική πορεία. Περπάτησαν από τη Μητρόπολη μέχρι το Α Νεκροταφείο, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης για συγκεντρώσεις. "Σήκω Γέρο να μας δεις".
Παρά τη φτώχεια της οικογένειας του κατάφερε να σπουδάσει στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Πολύ νωρίς έμπλεξε στην πολιτική ζωή του τόπου. Και το κακό είναι να μη μπλέξεις μια φορά, γιατί μετά σε παίρνει το ποτάμι. Βρέθηκε δίπλα στον Βενιζέλο. Αντιστάθηκε στον Πάγκαλο. Αντιστάθηκε στον Μεταξά. Αντιστάθηκε και στους Γερμανούς.
Έζησε τις πιο ταραγμένες στιγμές της μεταπολεμικής Ελλάδας με τη μια κυβέρνηση να διαδέχεται την άλλη. Έγινε αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου και κατάφερε να νικήσει στις εκλογές του 1964 με 53% των ψήφων.
Αυτό που δεν κατάφερε ήταν να γίνει σεβαστός από όλους μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Φιλοδοξίες, παρεξηγήσεις, συμφέροντα (μεγάλα και μικρά, οικογενειακά! και ξένα!), έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων και επικοινωνίας και πολλά άλλα οδήγησαν στην αποστασία.
Πέθανε την 1η Νοεμβρίου 1968, 19 μήνες μετά την εκδήλωση της χούντας, μετά από μια απλή γαστρορραγία που έφερε ένα δυνατό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου