ΑΝΥΣΙΑ

Σήμερα γιορτάζεται η μνήμη της οσιομάρτυρος Ανυσίας.  Χρόνια πολλά στις Ανυσίες.

Όμορφο όνομα που προκύπτει από το ρήμα ανύω, όπου η άνυσις είναι η εκπλήρωση, επιτέλεση.

Διαβάζω από την ιστοσελίδα του Ορθόδοξου Συναξαριστή τα εξής:
Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (298 μ.Χ.). Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της. Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε. Αλλά με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει «τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω». Τι δηλαδή, είναι ευχάριστο και ευπρόσδεκτο στον Κύριο. Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες. Μια φορά λοιπόν, ενώ πήγαινε στην εκκλησία, τη συνάντησε κάποιος ειδωλολάτρης στρατιώτης. Αφού την έπιασε βίαια, την έσυρε στους βωμούς των ειδώλων και την πίεζε να θυσιάσει στους Θεούς. Η Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύει στον Ένα και αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και Αυτόν αγωνίζεται να ευχαριστεί κάθε μέρα. Ο στρατιώτης εξαγριωμένος, άρχισε να βλασφημεί το Θεό και τότε η Ανυσία τον έφτυσε στο πρόσωπο. Ντροπιασμένος αυτός, έσυρε το σπαθί του και διαπέρασε τα πλευρά της. Έτσι η Ανυσία, πήρε το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.

Μέρος των Ιερών Λειψάνων της Οσιομάρτυρος βρίσκονται στη Βασιλική του Αγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Οσιομάρτυρος βρίσκονται στις Μονές Αναλήψεως Πρώτης Σερρών καί Κύκκου Κύπρου.





Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

MERRY CHRISTMAS

Ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά.  Φοράμε τα καλά μας, φτιάχνουμε το μαλλί, μαγειρεύουμε και χαμογελάμε!

Η ΖΩΗ ΑΛΛΑΖΕΙ

Στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» διάβασα πρόσφατα στην ειδική στήλη «Ο ΦΙΛΙΣΤΩΡ», 80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, συγκεκριμένα 24 Οκτωβρίου 1939

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ (…) Αι στήλαι των Μικρών Αγγελιών των εφημερίδων δημοσιεύουν κατά τους τελευταίους καιρούς υπερβολικώς πολλάς προσφοράς πιάνων.  Αι τιμαί μάλιστα εις τας οποίας πωλείται το είδος είναι μάλλον εξευτελιστικαί.  Τι συμβαίνει, λοιπόν; Το πιάνο απέρχεται από το αθηναϊκό σπίτι, όπου μακρά παράδοσις της κόρης και της υποψηφίoυ νύμφης το έφερε μεταξύ των πρώτων αντικειμένων της προικός και των κατά συνθήκην αρετών της; Η πιθανωτέρα εξήγησις είναι ότι αφ’ ης εισήλθε το ραδιόφωνον, το κλειδοκύμβαλον των μητέρων μας κατέστη είδος άνευ αξίας αν μη και μεγάλης ενοχλήσεως δια τους …οικείους και προ πάντων τους γείτονας.

Η δική μας γενιά άραγε τι πέταξε;  Έφερα στο μυαλό μου το παλιό νοικοκυριό στο πατρικό σπίτι.  Όταν η μόδα για τα σουηδικά έπιπλα ξεπεράστηκε, τα χαρίσαμε. Πετάξαμε κάποια παλιά ραδιόφωνα – αν δεν σκεφτήκαμε να τα κρατήσουμε ως μουσειακά στοιχεία.  Τις παλιές τηλεοράσεις. Το Walkman και τις κασέττες.  Τα DVDs με τις μεγάλες κασέττες. Μήπως ξεχνώ κάτι; Φλοκάτες, ταγάρια; Σε λίγο θα πετάξουμε τα CDs, τα ξυπνητήρια και πολλά άλλα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar