Η ΖΩΗ ΑΛΛΑΖΕΙ

Στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» διάβασα πρόσφατα στην ειδική στήλη «Ο ΦΙΛΙΣΤΩΡ», 80 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, συγκεκριμένα 24 Οκτωβρίου 1939

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ (…) Αι στήλαι των Μικρών Αγγελιών των εφημερίδων δημοσιεύουν κατά τους τελευταίους καιρούς υπερβολικώς πολλάς προσφοράς πιάνων.  Αι τιμαί μάλιστα εις τας οποίας πωλείται το είδος είναι μάλλον εξευτελιστικαί.  Τι συμβαίνει, λοιπόν; Το πιάνο απέρχεται από το αθηναϊκό σπίτι, όπου μακρά παράδοσις της κόρης και της υποψηφίoυ νύμφης το έφερε μεταξύ των πρώτων αντικειμένων της προικός και των κατά συνθήκην αρετών της; Η πιθανωτέρα εξήγησις είναι ότι αφ’ ης εισήλθε το ραδιόφωνον, το κλειδοκύμβαλον των μητέρων μας κατέστη είδος άνευ αξίας αν μη και μεγάλης ενοχλήσεως δια τους …οικείους και προ πάντων τους γείτονας.

Η δική μας γενιά άραγε τι πέταξε;  Έφερα στο μυαλό μου το παλιό νοικοκυριό στο πατρικό σπίτι.  Όταν η μόδα για τα σουηδικά έπιπλα ξεπεράστηκε, τα χαρίσαμε. Πετάξαμε κάποια παλιά ραδιόφωνα – αν δεν σκεφτήκαμε να τα κρατήσουμε ως μουσειακά στοιχεία.  Τις παλιές τηλεοράσεις. Το Walkman και τις κασέττες.  Τα DVDs με τις μεγάλες κασέττες. Μήπως ξεχνώ κάτι; Φλοκάτες, ταγάρια; Σε λίγο θα πετάξουμε τα CDs, τα ξυπνητήρια και πολλά άλλα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar