Οι μέρες καραντίνας ξεκίνησαν εκείνη την Κυριακή. Οι κινήσεις μας ήταν προμελετημένες, σταθερές
και αποφασιστικές. Η προμελέτη έφερε και
την ανάλογη οργάνωση. Την 25η
Μαρτίου, μαζί με τη γιορτή της εθνικής παλιγγενεσίας, θα γιόρταζε γενέθλια η
Ι. Ενώ άλλοι έτρεχαν στα super-market για να
αντιμετωπίσουν τον «πόλεμο» της γενιάς μας, εμείς αρπάξαμε τα δώρα, το γενέθλιο
κεράκι και συγχρόνως καταστρώσαμε το στρατηγικό σχέδιο για την παρουσία της εορταστικής
φρέσκιας τούρτας. Οι σκέψεις έτρεχαν με
ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η 25η Μαρτίου ξεκίνησε με πολλές πολλές ευχές. Τα τηλεφωνήματα περισσότερα από κάθε άλλη
χρονιά. Ακόμα και ο μπακαλιάρος με τη
σκορδαλιά ήταν ο πιο νόστιμος και καλοτηγανισμένος ever. Το βραδινό «πάρτι» εμπλουτίστηκε με ένα πετυχημένο
κιούλμπασι από την εορτάζουσα, φτιαγμένο με μεράκι ακόμα κι αν οι συμμετέχοντες
ήταν ένας;δύο;
Η ενδυμασία αντίστοιχη – φόρμες και παντόφλες. Η τεχνολογία έφερε κοντά με
βιντεοκλήση όποιον ενδιαφερόταν (ή το σκέφτηκε) την ώρα που έσβηνε το κεράκι.
Δεν είχαμε δει αρκετά μακριά να υπολογίσουμε ότι δεκαπέντε μέρες αργότερα
θα γιορτάζαμε και άλλα γενέθλια.
Δεν μείναμε αδρανείς και πάλι.
Στήσαμε ένα μενού εορταστικό και η τούρτα ήταν από τα χεράκια μας. Ακόμα και τα δώρα δεν έλειψαν, έστω και
υποτυπωδώς. H μεγάλη πολυτέλεια ήταν ότι υπήρχε καθυστέρηση ανταπόκρισης στα επαγγελματικά τηλέφωνα και e mail, και οι εργάσιμες ώρες τελείωσαν αυστηρά στις 3 το μεσημέρι, ημιαργία.
Πήραμε αρκετά μαθήματα από την εμπειρία του εγκλεισμού.
Να ζεις κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία σου (Μάρκος Αυρήλιος).
Οι στιγμές είμαστε εμείς οι ίδιοι (Άννα Ν.)
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου