Πρόσεξα το κοριτσάκι, αρκετά ψηλή, στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, να κλαίει στο πεζοδρόμιο. Δεν ανησύχησα γιατί συνοδευόταν από τον πατέρα της, μετά το σχόλασμα του σχολείου. Ο μπαμπάς ήταν χαμογελαστός, σίγουρα όχι ανήσυχος.
Τα λόγια του, η παρηγοριά του, ήταν επίκαιρα αλλά όχι πολύ πειστικά: "Μην κλαις, μην στενοχωριέσαι. Θα ξανανοίξουν τα σχολεία σε μια-δυο βδομάδες".
Στιγμές της ζωής μας. Στιγμές της πραγματικότητας.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου