Γεννιέμαι ένα καταραμμένο μεσημέρι. Η Κακιά Μοίρα που με γεννά στοιχειώνει τις ζωές των ανθρώπων. Φοβούνται τη στιγμή που "αυτή" θα αποφασίσει να με γεννήσει. Γέροι και νέοι κοιτούν τους λόφους με τα λιόδεντρα και τα βουνά με τα πεύκα. Ετοιμάζονται γι' αυτή τη γέννα με την προσευχή να μη γεννηθώ ποτέ.
Η Κακιά Μοίρα, όμως, πάντα καραδοκεί, παίρνοντας διαφορετικές μορφές, άλλοτε ξεγελώντας τους με το χαμόγελο του Μαΐστρου και άλλοτε με την καυτή ανάσα της. Την ακολουθούν οι χαιρέκακοι βοηθοί και οι τρελαμένες ψυχές.
Μπορεί να με γεννήσει ξανά και ξανά. Από την πρώτη στιγμή που γεννιέμαι μπορώ να κάνω παιδιά, πολλά παιδιά. Ο καλύτερος μου φίλος είναι ο αφελής Αέρας που νομίζει ότι βοηθά εσένα, τον Άνθρωπο. Όταν τον κρατώ, όμως, από το χέρι, μαζί μπορούμε να σε καταστρέψουμε.
Περπατώ γρήγορα, φτύνω ό,τι πιο καυτό έχω μέσα μου και ηδονίζομαι όταν περικυκλώνω χωριά, άλση και δάση.
Είμαι κοντά σου.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου