ΝΕΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ BLOG (4)

Αγαπητοί αναγνώστες,

Πέρασαν λίγοι μήνες από την τελευταία μελέτη των στατιστικών στοιχείων του προσωπικού μου blog.  Είναι σημαντικό ότι οι αναγνώστες βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης και της Αμερικής.  Τα περισσότερα "κτυπήματα" είναι φυσικά από την Ελλάδα, με δεύτερη στον αριθμό των κτυπημάτων την Αμερική.

Η καινούρια στατιστική ξαναφέρνει ως

1^ο στη σειρά με μεγάλη διαφορά το «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ»

2^ο το «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΑΡΟΚΟ» , ξεπερνώντας για πρώτη φορά

το «ΜΥΡΩΔΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΚΑΙ ΡΙΓΑΝΗΣ» που κατέβηκε στην 3η σθέση ενώ

στην 4^η θέση εμφανίζεται το "ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ ή ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ" (με 5ο  το «ΣΧΕΔΙΑ» σχετικά με το περιοδικό δρόμου)

Σας ευχαριστώ και πάλι για την ανάγνωση των κειμένων.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ-ΠΩΛΗΤΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ & ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ-ΠΩΛΗΤΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ / ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

Μμμμμμμ αρ. 1

ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ - ΝΕΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

(Ένα κείμενο γραμμένο στα τέλη Αυγούστου του 2014)

Περισσότερες εκπλήξεις μας περιμένουν στο καινούριο οδοιπορικό στη Λακωνική Μάνη.  Από τη βάση μας που, αυτή τη φορά, είναι το φιλόξενο PORTO MANI SUITES στην Κυπάρισσο, ξεκινούμε να δούμε μέρη γνωστά και να ανακαλύψουμε νέες ομορφιές.

Ο Γερολιμένας άδειασε από κόσμο.  Λίγα τραπέζια εδώ, δυο-τρία τραπέζια πιο' κει.  Εμείς κι εμείς μείναμε και κάποια σνομπάκια που μένουν στο ξενοδοχείο Kyrimai.  Σνομπ οι ένοικοι, σνομπ και η σερβιτόρα.  Στο Γερολιμένα φάγαμε, όμως, το πιο νόστιμο και φρέσκο ψαράκι στην ταβέρνα του "Ακροταιναρίτη" στον κύριο Σπύρο.

Αντίθετα βρίσκουμε την Αρεόπολη στις ομορφιές της με τα τραπέζια έξω.  Κόσμος πάει κι έρχεται.  Όχι όπως το χειμώνα που δεν συναντάς πουλί πετάμενο.  Πολλά τα μπαράκια για να διαλέξεις ποιο σου ταιριάζει καλύτερα. Ανάψαμε κι ένα κεράκι στους Άγιους Ταξιάρχες.  Το γουρουνόπουλο ήταν το καλύτερο πιάτο στον "Μπάρμπα Πέτρο", από τα δικά τους γουρουνάκια.  Το φάγαμε χωρίς τύψεις.

Στα Άλικα και στο Σταυρί οι ταβέρνες έχουν στρώσει τραπέζια στην αυλή του σχολείου και στο προαύλιο της εκκλησίας .   Στην Κυπάρισσο έχει πιάσει δροσιά.  Στη βεράντα του Porto Mani Suites το αεράκι είναι αναζωογονητικό και η εικόνα από το νέο φεγγάρι αισιόδοξη.

Όλοι πιστεύουν ότι μόνο η Βάθεια είναι ένας πυργο-οικισμός παρατημένος στην τύχη του.  Κι όμως, όταν ξεφύγεις λίγο από τα γνωστά μονοπάτια, ανακαλύπτεις κι άλλους τέτοιους οικισμούς, όπως το Λιοντάκι και τα Μουντανίστικα.  Απορεί ο απλός πολίτης πώς μπορεί να μένουν έτσι ανεκμετάλλευτοι.  Αν οι μανιάτικοι πύργοι διαθέτουν ανέσεις στο μέλλον, όπως παρέχουν οι καινούριοι και οι ανακαινισμένοι από ιδιώτες, τότε ο τουρισμός θα ανθούσε στην περιοχή όλες τις εποχές του χρόνου, και όχι μόνο καλοκαίρι.  Θέλουμε ανάπτυξη που θα έρθει και με την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.

(Μουντανίστικα)

(Στο τέλος του οικισμού, μας ανακοινώνουν ότι "Εδώ μένει ο τελευταίος των Μοϊκανών")

Αν δείτε καμμένες τις άκριες του δρόμου, κάθε λίγα μέτρα, μη σας κάνει εντύπωση.  Οι 'Ελληνες που πετούν το τσιγάρο από το παράθυρο είναι πολλοί.  Μια το τσιγάρο και μια η σκοπιμότητα, οι πέτρες και τα θυμάρια της Μάνης καίγονται και ξανα-καίγονται.  Το Ταίναρο έχει καταντήσει κρανίου τόπος - δεν το έφτανε που στολιζόταν μόνο από πέτρες, είναι και μαύρες, καψαλισμένες.

Μη χάσετε το μπάνιο στη μεγάλη παραλία στο Μαρμάρι αλλά επειδή μαζεύει αρκετό κόσμο, μπορείτε να διαλέξετε τα μικρά κολπάκια που είναι κρυμμένα πριν και μετά τη γνωστή παραλία.

Οι μεζέδες στο PORTO MANI SUITES έκλεψαν τις εντυπώσεις σε αυτό το οδοιπορικό,  γιατί φτιάχνονται με κέφι και μεράκι. Λίγο σύγκλινο, λίγο τυράκι, χειροποίητα ντολμαδάκια και καλοψημένο χωριάτικο ψωμί φτάνουν για να αποκτήσει η μέρα νοστιμιά.

Αγαπητοί αναγνώστες, διαβάστε και αυτό το κείμενο από το blog που είναι το πιο πολυδιαβασμένο από τότε που δημιουργήθηκε αυτό το ιστολόγιο επικοινωνίας μαζί σας:
http://annas-thoughts.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

DO SOMETHING NOW

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Όπως κάθε καλοκαίρι, οι δρόμοι της Αθήνας γίνονται καρμανιόλες.  Λίγο η "χαλλλλαρή" ατμόσφαιρα, λίγο η τάση να γίνουμε ραλίστες στις άδειες "πίστες", ξεθαρρεύουμε και να η ζημιά.

Στη φωτογραφία, το Audi μιας κοπέλλας έγινε σάντουιτς στη μάντρα όταν πέρασε ένας κύριος τη διασταύρωση παραβιάζοντας το STOP.

Προσέχετε, προσέχετε

ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ

Έχουμε τρεις μερούλες για να εξερευνήσουμε τη Σέριφο, που επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά.  Τυπικό άνυδρο κυκλαδίτικο νησί όπου επιζούν μόνο τα αρμυρίκια.  Διαλέγουμε ένα από τα δύσκολα τριήμερα, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, γεμάτοι όμως με αισιοδοξία και αποφεύγοντας γκρίνιες και ιδιοτροπίες.  Όπου υπάρχει καλή διάθεση, ακόμα και τον Αύγουστο, θα βρούμε και καλά δωμάτια στο Λιμάνι για την παραμονή μας και εισιτήρια για το πηγαινέλα.  Με το Speedrunner το ταξίδι γίνεται πανεύκολο, εκτός από το γεγονός ότι τα εισιτήρια είναι κομμένα σε διαφορετικές θέσεις, χωρίζοντας παραδείγματος χάριν μια τριμελή οικογένεια με παιδάκι οκτώ ή δέκα το πολύ χρόνων.  Είπαμε, όμως, ότι χρειάζεται καλή διάθεση.  Οι παρέες συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, έγιναν ανακατατάξεις και καταφέραμε να καθήσουμε ο καθένας με την παρέα του....και όχι με την παρέα κάποιου άλλου.

Φτάνοντας στο νησί δεν αφήνουμε ούτε λεπτό χαμένο.  Πρώτος μας προορισμός είναι η Ψιλή Άμμος στα ανατολικά του νησιού.  Ρηχή, ήρεμη, να την καίει ο καυτός ήλιος του Αυγούστου, είχε χαρακτηριστεί ως η καλύτερη παραλία της Ευρώπης το 2003.  Στην «Ταβέρνα του Μανώλη» δοκιμάζουμε μαραθοπιτάκια.  Η πείνα υπερκαλύπτει κάθε γευσιγνωσία.

Το πιο εντυπωσιακό σημείο του νησιού είναι η Χώρα της.  Και μόνο η εικόνα της από μακριά, έτσι σκαρφαλωμένη και φωτεινή πάνω στο λόφο, σε μαγεύει με την πρώτη ματιά.  Ποιος πειρατής θα τολμούσε να την καταλάβει σε αυτή την αγριοσύνη: Επειδή «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», φροντίζουμε να παρκάρουμε σχεδόν στους πρόποδες του λόφου και να ανέβουμε με τα πόδια στον οικισμό.  Η σκέψη μας αποδεικνύεται σοφή γιατί οι δυνατότητες για στάθμευση μέσα – ή λίγο κοντά – στο μεσαιωνικό χωριό είναι ελάχιστες.  Μικρά δαιδαλώδη δρομάκια συνδέουν τα παλιά σπιτάκια. Άλλα κατοικούνται κι άλλοι είναι αφημένα στην τύχη τους, χωρίς σκεπή και μόνο μια καρέκλα στο μέσο του κουφαριού τους.

 Όπως σε κάθε νησιώτικη πρωτεύουσα υπάρχουν δύο βασικές συνοικίες, η Πάνω και η Κάτω Χώρα.  Στην Πάνω Χώρα πρέπει να ανεβείτε και να φτάσετε στην κορυφή του λόγου, στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου.  Στο κατέβασμα θα σταματήσετε για ξεκούραση στην Πλατεία Δημαρχείου, την Πιάτσα.  Το Δημαρχείο στεγάζεται σε όμορφο νεοκλασικό κτίριο.  Στο «Καφενείο του Στράτου» επιβάλλεται ένας παγωμένος καφές ή μια δροσερή μπύρα την ώρα που δύει ο ήλιος.

Η πλατεία της Κάτω Χώρας είναι η πλατεία των Μύλων με δύο τρία μαγαζάκια για χάζι και ένα δυο μπαράκια, καφενεδάκια, ρακάδικα – πες τα όπως θέλετε.

Μια και κάναμε την παλικαριά και φτάσαμε και παρκάραμε στη Χώρα, μένουμε εκεί και για βραδινό.  Παρακολουθούμε τους υπόλοιπους που φτάνουν με τα αυτοκίνητά τους και αναγκάζονται να ξανακυλήσουν στους πρόποδες μετά από ελιγμούς, για να βολέψουν κάπου το αυτοκίνητο.  Στην ταβέρνα «Πλάκες» ξαναδοκιμάζουμε μαραθοπιτάκια.  Πρέπει να τα συγκρίνουμε με τα μεσημεριανά.  Ομόφωνα τα βρίσκουμε καλύτερα, με λιγότερο λάδι.

Η επόμενη είναι η ημέρα της εξερεύνησης του νότιου και νοτιοδυτικού τμήματος του νησιού.  Η διαδρομή περιλαμβάνει τον Κουταλά, όπου βλέπουμε την παλιά θεόρατη σκάλα φόρτωσης των μεταλλευμάτων και τα εργατόσπιτα των μεταλλωρύχων που κάποια έχουν ανακαινιστεί.  Ρίχνουμε μια ματιά στο Γάνεμα και τη Βάγια και καταλήγουμε στο Μεγάλο Λιβάδι για ξεκούραση στην «Μαρδίτσα».  Ένα ελαφρύ αεράκι μας κρατά δροσερούς κι έτσι δεν χρειάζεται να ξαναβουτήξουμε στη θάλασσα.  Άλλωστε το Μεγάλο Λιβάδι είναι γραφικό αλλά η θάλασσα δεν είναι «τραβηχτική».  Στον οικισμό διατηρούνται παλιά κτίρια, όπως το Διοικητήριο, σημάδι ότι κάποτε πρέπει να γνώρισε μεγάλες δόξες, όταν λειτουργούσαν τα ορυχεία. Το ολοκόκκινο τοπίο από τα μεταλλεύματα είναι άλλο ένα σημάδι για τον πλούτο αυτής της γης.

Το βράδυ στο Λιμάνι γνωρίσαμε την πιο σνομπ άποψη του νησιού.  Στης «Καλής» ομολογουμένως φάγαμε καλά αν και τσουχτερά και, αυστηρά πριν τις 9:00.  Γενικά στο Λιμάνι κτυπά η καρδιά της ψυχαγωγίας.  Αν θέλουμε ένα ποτάκι, ή περπάτημα, ή χάζεμα εδώ βρίσκουμε από όλα.  Και οι πιο γλεντζέδες στο Λιμάνι θα διασκεδάσουν.  Την ώρα του δειλινού τα ψάρια τυφλώνονται και πέφτουν το ένα μετά το άλλο στην πετονιά του φαφούτη ψαρά που γελά σαν μωρό με την επιτυχία του.

Πήγαμε ανατολικά, πήγαμε νότια, ήταν η σειρά του βόρειου κομματιού της Σερίφου.  Πλατύς Γιαλός και Συκαμιά είναι οι δύο στάσεις μας.  Στη Συκαμιά κάνουμε τη βουτιά μας και τρώμε σερφιώτικο σπιτικό φαγάκι στο «Ακρογιάλι».

Δεν είδαμε τη Λειά (ή Λιά ή Λία) όπου, όπως μάθαμε, διέμενε ο πρώην πρωθυπουργός, ο Γ. Παπανδρέου, και γι’ αυτό μας αποθάρρυναν να την πλησιάσουμε.  Φαίνεται ότι είχε κάνει «κατάληψη» με κολλητούς και σφουγγο-κωλάριους.  Τον πετύχαμε στην ταβέρνα «Αλώνι» να .... αλωνίζει.......

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

Πανηγύρια στην Αττική

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, όποιος θέλει, μπορεί να περάσει όμορφα και στην Αττική.  Το καλοκαίρι είμαστε όλοι.....για τα πανηγύρια.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΙ

Στο παραθαλάσσιο ταβερνάκι, όπως ήταν αρκετά στριμωγμένα τα τραπεζάκια και οι καρέκλες, κατά λάθος έσπρωξε με την καρέκλα του την καρέκλα ενός φίλου στο τραπέζι μας.

Αμέσως γύρισε προς εμάς και ζήτησε συγγνώμη με ένα πλατύ χαμόγελο.  Σιγά σιγά γύρισε ολόκληρη την καρέκλα και μας είπε όλη την ιστορία του γάμου του με την Ελληνίδα γυναίκα του, μας εξέφρασε την αγάπη του για την Ελλάδα και μας ευχήθηκε να μας δει και του χρόνου και να είμαστε καλά.

Λίγο αργότερα, ο σερβιτόρος έφερε ένα καραφάκι ούζο..... κερασμένο από τον άγνωστο φιλέλληνα.  Μόλις που προλάβαμε να τον ευχαριστήσουμε και να τον χαιρετίσουμε, γιατί έφευγε με όλη την οικογένεια.

Κουίζ:  Τι εθνικότητας νομίζετε ότι ήταν ο τουρίστας?

ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

SUNBATHING - ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ