ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΕΛΛΗΣ

Πέρασα από αυτόν τον δρόμο και κοντοστάθηκα μπροστά στη μικρή μονοκατοικία της δεκαετίας του '50.  Εδώ έμενε ο συμμαθητής μου από το δημοτικό, ο Γ.Ι.  Ατίθασο και σκληρό παιδί, αλλά δεν έμαθα ποτέ το υπόβαθρο της οικογένειας του.  Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι ήταν κακός μαθητής και τσακωνόταν εύκολα με όλους.

Το σπίτι στέκει εγκαταλελειμμένο στον δρόμο που δεν ήξερα το όνομα του, αλλά τώρα πρόσεξα την ταμπελίτσα με την ένδειξη "Έλλης".  Κάποιος ζωγράφισε στη γωνία της έναν αγιοβασιλιάτικο σκούφο.

Τα παλιά παντζούρια έχουν αρχίσει να δείχνουν τη φθορά του χρόνου.  Ξαφνικά η αλυσίδα με το λουκέτο γλίστρησε στο χώμα και η κεντρική ξώπορτα χάσκει ανοικτή.  Στο βάθος ξεχωρίζω ένα υπνοδωμάτιο με μια καρέκλα καφενείου φορτωμένη από κουρελούδες.

Η πόρτα κλείνει σιγά-σιγά χωρίς τρίξιμο.  Το σπίτι βυθίζεται στην ερημιά του και οι απορίες μένουν.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar