ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Δεν μπορώ να συλλάβω αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε.  Τελείωσε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.  Πέρασε και η εποχή του Ψυχρού Πολέμου.  Η Γερμανία όμως δείχνει να φοβάται τους κινδύνους του Μεσοπολέμου.  Η αναταραχή στην Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή είναι παρόμοια, διαφέρει στη γεύση.

Στρατηγικές κινήσεις.  Γεωπολιτικά παιγνίδια.  ΟΙ Ισραηλινοί ζήτησαν συγγνώμη από τους Τούρκους για την προπέρσινη επίθεσή τους στο «Στολίσκο της ελευθερίας».  Οι Ρώσοι για να χαϊδέψουν την Τουρκία θυμίζουν προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η περιοχή αμφισβητείται από την Τουρκία.  Οι Ρώσοι τα βρήκαν και με τους Γερμανούς.  Ο Ομπάμα έκανε ταξίδι στο Ισραήλ και στη Δυτική Όχθη.  Το τριήμερο που η Κύπρος βούλιαζε και η Ελλάδα προετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει τη δίνη, ο Αντώνης Σαμαράς προσκαλούσε τους Ισραηλινούς για διεξαγωγή Ανώτατου Διακυβερνητικού Συμβουλίου την άνοιξη – γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση, λοιπόν.  Οι ΑΟΖ κομμάτια μιας σκακιέρας.  «Οικόπεδα».  Σε ποιό ΟΤ για μας τους Έλληνες που μόνο από αυτά μάθαμε?  Ο Νταβούτογλου, καβαλημένος στο καλάμι που του χάρισαν τις τελευταίες ημέρες, μιλά για «λύση δύο κρατών».  Οι καταθέσεις των συνταξιούχων και άλλων «πτωχών τω πνεύματι» γίνονται «επένδυση» με ρίσκο.  Το μεγαλύτερο ρίσκο?  Να γίνουν λεία στα χέρια των νέων οικονομικών ηγετών της Ευρώπης.

Τι θα μας ξημερώσει αύριο?  Τι θα ζήσει η επόμενη γενιά?

ΚΥΠΡΟΣ – 28 Μαρτίου 2013

Κάπου το περίμενα.  Κάπου ανησυχούσα όμως ταυτόχρονα.  Το αποτέλεσμα όμως τελικά το θαύμασα:

Οι Κύπριοι με τάξη, ψυχραιμία, υπομονή, ακόμα και με χαμόγελο κάποιοι, στήθηκαν στις ουρές μόλις άνοιξαν οι τράπεζες, μετά από το δεκαήμερο κλείσιμο.

Οι τράπεζες έμειναν ανοικτές μέχρι αργά το απόγευμα για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους.

Μικρές αξιοθαύμαστες ιστορίες από έναν περήφανο λαό με διαφορετικό πολιτισμό στη χτεσινή δύσκολη μέρα:

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν τα υποκαταστήματα των τραπεζών, ο Πρόεδρος των τραπεζικών υπαλλήλων μίλησε στο ραδιόφωνο με σύνεση, σωφροσύνη, ήπια και ήρεμη φωνή!

Οι νεότεροι πρόσφεραν προτεραιότητα στους πιο ηλικιωμένους!

Ένας μεγαλύτερος στάθηκε στην ουρά για να κάνει…. κατάθεση!

Οι τραπεζοϋπάλληλοι συντόνιζαν τη ροή στις ουρές, εγκαταλείποντας τις καρέκλες τους και βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο!

Μπράβο! Ας πάρουμε μαθήματα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ

(25^η Μαρτίου 2013)

25^η Μαρτίου σήμερα. Στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας, ενώ στα προάστια της πόλης, οι γονείς έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν τα καμάρια τους στις μαθητικές παρελάσεις.

Στην οδό Ομήρου κατέβηκαν γονείς, παπουδο-γιαγιάδες, Πακιστανοί μικροπωλητές με σημαιάκια και πολλοί περίεργοι, παρά το βαρύ ουρανό και τον υγρό νοτιά.  Άλλη μια φορά απορήσαμε πόσα πολλά σχολεία λειτουργούν στη Νέα Σμύρνη.  Προσθέτουμε προσκόπους, λυκόπουλα, σχολές καράτε και άλλους φορείς.  Να η πληθωρική παρέλαση που κράτησε πάνω από μία ώρα.

Έφηβοι και έφηβες. Ψηλοί και ψηλές. Κοντοί και κοντές. Μαλλιά με ζελέ, Μοϊκανοί.  Με blue gean ή μαύρα παντελόνια και φούστες. Πουκάμισα μέσα, πουκάμισα έξω από το παντελόνι.  Άλλοι μασώντας τσίχλα. Θραύση έκαναν τα κορίτσια με τα κρουστά.

Κοινές συνισταμένες: βαρεμάρα, έλλειψη ρυθμού και στοίχισης.  «Άντε να τελειώνουμε να πάμε για καφέ».

Νεολαία για την οποία ελπίζουμε και νεολαία που αγνοεί τι την περιμένει.

Και παράλληλα, στην Ελευθερία Βενιζέλου, άλλη μια παρέλαση. Κανένα σχόλιο για τη σχετικότητα και την επικαιρότητα.

ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ

Δεν χρειάζονται μεταπτυχιακά και PhD.  O «Dr» εδώ σε αυτό το κειμενάκι αναλύει, για σας - και μόνο για σας - αναγνώστες μου, ότι η ψυχική γαλήνη επιτυγχάνεται ένα Κυριακάτικο πρωινό που δεν το ακολουθεί εργάσιμη ημέρα. Κυριακή της Ορθοδοξίας, μεγάλη γιορτή για πολλούς.

Όταν το πρωινό ξεκινά ηλιόλουστο, μετά από έναν ασυνήθιστα βροχερό χειμώνα.  Η μπουγάδα της νοικοκυράς θα στεγνώσει γρήγορα από το χάδι του ήλιου.  Τα φυτά στη βεράντα έχουν πετάξει φρέσκα φυλλαράκια.  Ο πρώτος καφές της ημέρας φτιάχτηκε από καινούρια συσκευασία που ανοίχτηκε σήμερα και μοσχοβόλησε η κουζίνα.  Το ραδιόφωνο παραμιλά μια με ευχάριστα και μια με καυστικά σχόλια από το Γιάννη Καλαμίτση.  Του απαντά ένα φλύαρο σπουργίτι που ξελαρυγγιάζεται στο πεύκο χωρίς να ενοχλεί τη δεκαοχτούρα που πηγαινοέρχεται στη φωλιά της.  Στο δρόμο επικρατεί απόλυτη ακινησία.  Προσωρινά χάθηκαν τα αυτοκίνητα.  Τα λεωφορεία θα κυκλοφορήσουν λίγο αργότερα. Μόνο ο Γ. βγήκε στο δρόμο για να πάει βόλτα το σκύλο.  Σε λίγο θα φορέσω τη φόρμα μου και θα τον ακολουθήσω τρέχοντας.  Εσείς δεν χρειάζεται να τρέξετε, απλά περπατήστε.

Όλα αυτά τα μικρά μου δίνουν τη δύναμη να βάλω στο περιθώριο τις μαύρες σκέψεις.  Σκύβω μέσα μου στο βάθος του στομαχιού και του εντέρου, για να διαβάσω τον εσωτερικό μου κόσμο.  Λειτουργούν και τα δύο ομαλά.  Η γαλήνη έχει φτάσει κι εκεί.  Το γιατροσόφι πέτυχε.

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ημέρα της ποίησης σήμερα και δεν επιτρέπεται να λήψει ο Ελύτης από το blog της Άννας Νάταρ (Anna Natar)


ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
'Αλλα ειν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ν' αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

(Μια περιήγηση που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ - από την Άννα Νάταρ Anna Natar)

Κάποιοι γεννήθηκαν ανάμεσα στα πυρά των Άγγλων το 1955-56 όταν οι δεύτεροι προσπαθούσαν να καταστείλουν την εξέγερση της ΕΟΚΑ. Άλλοι γεννηθήκαμε λίγους μήνες μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος.

Το ’74 που έγινε η εισβολή των Τούρκων στο νησί, ένα από τα αισχρότερα - ή πιο ύπουλα - εγκλήματα σε Ευρωπαϊκό έδαφος στη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης, κάποιοι είχαμε προλάβει να εγκαταλείψουμε το νησί ήδη από το 1972.  Όλη η οικοσκευή της οικογένειας ταξίδεψε για την Αθήνα τον Ιούλιο του 1972, ενώ τα μέλη της περνούσαν τις τελευταίες τους διακοπές εκεί στις αμμουδιές της Αμμοχώστου.  Τον Αύγουστο ανεβήκαμε σε μια λάντζα του Λεμεσιανού λιμανιού για να πάρουμε το πλοίο για Πειραιά.

Κάθε λίγα χρόνια επιστρέφουμε στο «χωριό» μας για «προσκύνημα» και για τουρισμό.  Γιατί δεν είναι μόνο οι αλλαγές χρόνο με χρόνο αλλά και η επαφή με αγαπημένα πρόσωπα, γνωστά σημεία και γειτονιές που έχουν αποτυπωθεί ακούσια στο υποσυνείδητο.  Έτσι η περιήγηση που προτείνω εδώ, αναγνώστη του blog μου, ίσως δεν είναι η πιο επαγγελματική που θα βρεις.

Ο τουρίστας αξίζει να παραμείνει 2-3 ημέρες στη Λευκωσία.  Βασική προϋπόθεση είναι να αποφύγετε τους καλοκαιρινούς μήνες που ο ήλιος τσουρουφλίζει το δέρμα και η υγρασία φτάνει το 90 ή και 95%.  Αμέσως μόλις αποβιβαστείτε στο Αεροδρόμιο της Λάρνακας θα νιώσετε τη διαφορά στην ατμόσφαιρα.  Το παλιό Αεροδρόμιο της Λευκωσίας? Ξεχάστε το.  Έμεινε αμανάτι στη νεκρή ζώνη μετά την εισβολή των Τούρκων.

Οι διαδρομές της περιήγησής σας στην πόλη μπορούν να ξεκινήσουν από επισκέψεις σε τοποθεσίες που προκαλούν μελαγχολία για να καταλήξουν σε πιο ψυχαγωγικά μονοπάτια.  Πάντως εδώ το πρόγραμμά σας δεν κινδυνεύει να ανατραπεί από απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς, γιατί – απλά – δεν υπάρχουν.  Ή, έστω, για να μην είμαστε εντελώς αρνητικοί, οι συγκοινωνίες είναι υποτυπώδεις.  Οι ντόπιοι έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν τα ΙΧ τους ή τα ταξί που προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες.

Η πόλη χωρίζεται σε δύο διακριτές περιοχές:  την Παλιά Πόλη ή την «Πόλη εντός των Τειχών» και τη Νέα Πόλη, το πιο σύγχρονο κομμάτι της.  Οι παλιοί Λευκωσιάτες κορόιδευαν τα πιο νέα παιδιά, γιατί εκείνοι είχαν το προνόμιο να γεννηθούν «μέσα στα τείχη» ενώ οι νεώτεροι «έξω από τα τείχη». Για να καταλάβετε τη διαφορά, εσείς οι Ελλαδίτες, οι παλιοί Λευκωσιάτες που είχαν γεννηθεί στην παλιά πόλη ένιωθαν σαν τους Πλακιώτες της Αθήνας.  Το παλιό κομμάτι της πόλης είναι ένα κάστρο φτιαγμένο από τους Φράγκους και τους Ενετούς.  Οι Ενετοί έκαναν την πολλή δουλειά τον 16^ο αιώνα:  εξέτρεψαν τον ποταμό Πεδιαίο και τον έφεραν να διατρέχει σε τάφρους φτιαγμένους από χώμα και πλίνθους γύρω από το κάστρο.  Αμφισβητούμε στην εποχή μας την αποδοτικότητα του έργου, αφού οι Τούρκοι κατάφεραν να καταλάβουν το κάστρο δύο μήνες μετά.  Έτσι ήταν οι Τούρκοι, και τότε.  Το κάστρο έχει 11 προμαχώνες και τρεις Πύλες, την Πύλη Πάφου, την Πύλη Κερύνειας και την Πύλη Αμμοχώστου.  Τα ονόματα των προμαχώνων δεν τα έμαθα ποτέ. Για τις βόλτες σας στη Λευκωσία μπορείτε να διαλέξετε ένα από τα ξενοδοχεία που βρίσκονται κοντά στο στρατηγικό σημείο, κοντά στην Πύλη Πάφου, στη δυτική πλευρά της παλιάς Λευκωσίας.

Συνήθως οι επισκέψεις στη Λευκωσία ξεκινούν από τα Φυλακισμένα Μνήματα, τιμή στους αγωνιστές του αγώνα κατά των Άγγλων.  Η αγωνία των Άγγλων τη δεκαετία του ’50, όταν εξεγέρθηκαν οι Κύπριοι, ήταν να θάψουν τους απαγχονισμένους σε ένα αποκομμένο σημείο για να μην έχουν πρόσβαση οι συγγενείς τους.  Οι τελευταίοι μπόρεσαν να επισκεφθούν τους τάφους των δικών τους παιδιών μόνο όταν τελείωσε ο απελευθερωτικός αγώνας.  Οι ηλικίες των ηρώων?  Από 19 έως 24 χρόνων.  Παιδιά που το έλεγε η ψυχή τους.  Μιχαήλ Καραολής, Αντρέας Δημητρίου, Ζάκος, Πατάτσος, Μιχαήλ, Κουτσόφτας, Μαυρομμάτης, Παναγίδης και Ευαγόρας Παλληκαρίδης.  Με αυτή τη σειρά απαγχονίστηκαν.  Στον ίδιο χώρο, οι Άγγλοι βιάστηκαν να θάψουν και τους τέσσερεις ήρωες που έπεσαν μαχόμενοι:  Μάρκος Δράκος, Γρηγόρης Αυξεντίου, Στυλιανός Λένας και Κυριάκος Μάτσης.  Λίγα λουλούδια και λίγων λεπτών σιωπή μπορεί να είναι η τιμή που θα αποτίσετε σε αυτούς τους ήρωες.

Αν μένετε κοντά στην Πύλη Πάφου, θα συναντήσετε οπωσδήποτε τον ανδριάντα του Μάρκου Δράκου στην ομώνυμη πλατεία.  Το άγαλμα δεν είναι καινούριο.  Το θυμάμαι ακόμα από τη δεκαετία του ‘60 να στέκεται στην πλατεία και να δείχνει.  Τι άραγε?  Τα άγρια μελλούμενα που θα ερχόντουσαν?  Και ποια άγρια μελλούμενα? Της δεκαετίας του ’70 ή του 21^ου αιώνα?  Αν προχωρήσετε λίγο ακόμη, θα φτάσετε στο Ledra Palace και θα προσέξετε αμέσως την τουρκοκυπριακή σημαία.  Μένοντας στην ίδια περιοχή θα πρέπει να ξοδέψετε λίγες ώρες στο Κυπριακό Μουσείο (Αρχαιολογικό) με ένα πολύ οικονομικό εισιτήριο.  Κατ’ αρχάς θα θαυμάσετε τη νεοκλασική αρχιτεκτονική του.  Κατά δεύτερο,  θα θαυμάσετε τις μόνιμες πλούσιες εκθέσεις του, γιατί η Κύπρος είναι γεμάτη από νεολιθικά και χαλκολιθικά ευρήματα. Προχωρώντας στους διαδρόμους της ιστορίας μην ξεχάσετε να παρατηρήσετε το ορειχάλκινο άγαλμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτήμιου Σεβήρου.  Τα ακριβότερα, όμως, εκθέματα του Μουσείου σχετίζονται με τους βασιλικούς τάφους της Σαλαμίνας και χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου-αρχές του 7ου αιώνα.

Επειδή οι Κύπριοι είναι πολύ δυνατοί στην καλλιτεχνία, η πρωτεύουσα της διαθέτει και Θέατρο. Στην ίδια γειτονιά.  Το πιο πιθανό είναι ότι θα δείτε το κτίριο απ’ έξω γιατί δεν είναι επισκέψιμο τα πρωινά.

Μια δεύτερη βόλτα που πρέπει να κάνετε αφιερώνοντας ολόκληρο το πρωινό σας είναι μέσα στα τείχη.  Θα φτάσετε στην πλατεία Ελευθερίας.  Πρώτα θα χαζέψετε το ιστορικό κτίριο του Δημαρχείου.  Μετά θα μπείτε στην παλιά πόλη από την οδό Λήδρας όπως κάνει ο κάθε καταναλωτής που σέβεται τον εαυτό του.  Η οδός Λήδρας είναι πια πεζόδρομος, έτσι μπορείτε να χωθείτε στα στενάκια, δεξιά κι αριστερά.  Οδός Λήδρας και οδός Ονασαγόρου ήταν οι δύο εμπορικότεροι δρόμοι της πόλης από τα παλιά χρόνια.  Γύρω σας θα ακούτε τούρκικα, αραβικά, ελλαδίτικα, κυπριακά, αγγλικά και πολλές άλλες γλώσσες.  Οι Ευρωπαίοι θα ξεχωρίζουν γιατί τα μπράτσα τους θα είναι εκτεθειμένα στην καλοκαιρία.  Προχωρήστε στο βάθος της οδού Λήδρας για να εντοπίσετε την Παναγία Φανερωμένη με το ομώνυμο Παρθεναγωγείο δίπλα.  Γυρίστε το βλέμμα σας γύρω τριγύρω για να δείτε την αρχιτεκτονική των αστικών σπιτιών.  Θυμηθείτε να βρείτε το «αρχαίο» παγωτατζίδικο του Ηράκλη (ο τόνος στην παραλήγουσα) και να δοκιμάσετε – αν αντέχετε – το παγωτό τριαντάφυλλο.

Αν περπατήσετε μέχρι το τέλος του δρόμου θα βρεθείτε στην Πράσινη Γραμμή.  Η οδός Λήδρας συνεχίζει και πίσω από την Πράσινη Γραμμή στο τουρκοκρατούμενο κομμάτι της Λευκωσίας.  Χαιρετίστε τους φρουρούς με ένα νεύμα, για να νιώσουν την εκτίμησή σας που προστατεύουν αυτά τα επονείδιστα σύνορα. Αν θέλετε να περάσετε πίσω στην κατεχόμενη Λευκωσία, τώρα πια επιτρέπεται.  Ακόμα και αυτοί έχουν κάνει μια προσπάθεια να συντηρήσουν κάποια από τα ιστορικά μνημεία.  Η επίσκεψη σε αυτό το κομμάτι μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει.  Η απόφαση δική σας.  Σας προειδοποιούμε ότι θα δείτε φτώχεια, εγκατάλειψη και σκουπίδια, ενώ αυτό το κομμάτι της πόλης είναι η συνέχεια του προηγούμενου που έχετε επισκεφθεί.  Στην αγορά οι γυναίκες λιγοστές και οι άντρες περισσότεροι εμφανώς.

Αφήστε καλύτερα για το τέλος του πρωινού τη βόλτα σας στη «Λαϊκή Γειτονιά».  Χαζέψτε τα μαγαζιά με τα σουβενίρ. Πιείτε παγωμένη μπυρίτσα και τσιμπήστε τους νόστιμους μεζέδες.  Αν και πολλοί έχουν κατηγορήσει αυτό το κομμάτι της πόλης ότι είναι τουριστικό, τι σας νοιάζει εσάς?  Έχει γίνει σωστή αναστήλωση των σπιτιών του 19^ου αιώνα, διασώζοντας πολλά από τα σπίτια που είχαν φτιαχτεί πατροπαράδοτα από πωρόλιθο.  Η περιοχή δημιουργεί ηρεμία στον περιπατητή, Θα βρείτε δροσιά κάτω από τα ψηλά δέντρα.  Αν θέλετε να δείτε περισσότερα δείγματα αρχιτεκτονικής με πωρόλιθο, διασώζονται αρκετές μονοκατοικίες στις γειτονιές έξω και γύρω από τα τείχη.

Περπατώντας ανατολικότερα προς την Πύλη Αμμοχώστου, θα βρείτε την Αρχιεπισκοπή σε ενετικό στιλ, ξανακτισμένη μετά τον βομβαρδισμό της κατά την απόπειρα δολοφονίας του Μακάριου το 1974.  Δίπλα, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ιωάννη με σημαντικές τοιχογραφίες.  Διατηρώ μια εικόνα από την εποχή που ήμουν στο Δημοτικό, όταν πετύχαμε να χοροστατεί ο ίδιος ο Μακάριος στον Άγιο Ιωάννη και – με το αθώο θράσος του παιδιού – καθόμουν στα σκαλάκια του θρόνου χωρίς να παρακολουθώ στην πραγματικότητα τη λειτουργία.  Τι θυμάται ο άνθρωπος!

Το κομμάτι της Νέας Πόλης χαρακτηρίζεται από τα νέα κτίρια με γυαλί και τσιμέντο.  Ο κεντρικότερος δρόμος είναι η Λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου («Μακαρίου» σκέτο στην καθημερινότητα), γεμάτη με καφετέριες και ακριβές μπουτίκ.  Τι μπορείτε να δείτε εκεί?  Όχι πολλά πράγματα.  Ανάμεσα στα καινούρια κτίρια, προσπαθήστε να διακρίνετε κάποια διασωζόμενα παλιά σπίτια φτιαγμένα από τον κυπριακό πωρόλιθου.

Για τα βράδια στη Λευκωσία διαλέξτε κάποια κυπριακή ταβέρνα με τα δεκάδες πιάτα μεζέδων, ή κάποιο αραβικό εστιατόριο που ακολουθεί την ίδια λογική.  Εναλλακτικά μπορείτε να περάσετε τη βραδιά σας, όπως ο μέσος Κύπριος, με σουβλάκια και σεφταλιές συνοδεύοντας τα με ταχινοσαλάτα, πράσινες τσακιστές ελιές, χούμους και χαλούμι.  Το πιο πιθανό είναι ότι το φαγητό σας θα συνοδευτεί από μπύρα που είναι η αγαπημένη των Κύπριων.  Προτιμήστε την ανάλαφρη κυπριακή ξανθιά ΚΕΟ (ο τονισμός στη λήγουσα).

Περάστε άλλη μια βραδιά στο Finbarr’s, για να πάρετε τον αέρα της γνήσιας μπυραρίας αλλά από κυπριακά χέρια.  Το Finbarr’s όμως είναι για όλες τις ώρες, και για καφέ και για «after».

Καλή και προσεγμένη ήταν η ψαροταβέρνα «Mediterranean», αρκετά διαφορετική από αυτό που συνηθίζουν οι Κύπριοι:  μεγάλη ποικιλία σε θαλασσινά, καλό σέρβις, πολύ μεγάλες μερίδες.  Φρέσκο και μοντέρνο περιβάλλον.

Όσο για τους Κύπριους - γιατί να μην το παινευτούμε:  Είναι ανεξάντλητοι σε φιλοξενία. Θα τους θαυμάσετε για την οργάνωσή τους. Φροντίζουν πριν από σας για σας. Ξέρουν να περνούν καλά αλλά λειτουργούν σαν μια κοινωνία δεμένη.

Και όλα αυτά άρχισαν να γράφονται αρχές Μαρτίου 2013.  Βιάστηκα να τελειώσω το κείμενο για να το μοιραστώ μαζί σας αυτές τις δύσκολες για την Κύπρο ημέρες. Εύχομαι να τελειώσει η νέα περιπέτεια των Κυπρίων που αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η θέση της αλλά και πόσο άλλοι λαοί τους ζηλεύουν.

Υ.Γ.:  Για τις ομορφιές της Κύπρου εκτός Λευκωσίας, αγαπητέ αναγνώστη, θα σου μιλήσω σε κάποια άλλη ευκαιρία

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΥΤΗ

ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ  (1974) του Οδυσσέα Ελύτη
  
              ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΔΩΤΟ       ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί
Άνοιξη χνούδι περιστέρας
Άνοιξη σκόνη μυριόχρωμη

    Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία

    Κιόλας φυσούσε χλιαρό αεράκι

    Με τσιγγάνες που άρπαζε

    Σαν

    Χαρταετούς

    Ψηλά

    Και πουλιά που δοκίμαζαν το νέο τιμόνι τους

Άνοιξη πίκρισμα του σκίνου
Άνοιξη άζωτο της αμασχάλης
Άνοιξη σουσάμι αόρατο

    Από σύρμα που άξαφνα έσυρνε φωτιά    Στη γωνιά του δρόμου με τις Καρυάτιδες    Στρίβοντας    Ένα τραμ    Εστρίγκλιζε

    Στ' άδεια οικόπεδα η μασιά του ήλιου εσκάλιζε    Την τσουκνίδα και το σαλιγκαρόχορτο

Άνοιξη μυρμηκιά της μέρας
Άνοιξη αίμα του βολβού
Άνοιξη οπλοπολυβόλο απύλωτο

    Στων ωραίων γυναικών τα χέρια    Όπου τύχει

    Ριπές

    Θάνατοι

    Εκατομμύρια σπερματοζωάρια

    Στων ωραίων γυναικών τα χέρια

    Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους

Άνοιξη τσίτι τσιτωμένο

Άνοιξη σφήκα του χεριού

Άνοιξη «μη» «θα μας δούνε» «τέρας»

    Και το τέρας που γύριζε σαν τη λαντέρνα    Μια παράξενη    Άλλη    Γειτονιά

    Και η χούφτα η βάναυση που ακαρτερούσε:    Χάιντε η ριξιά να βρει το ζάρι της    Κι η τζαμαρία το θαρραλέο λιθάρι της!

Άνοιξη κρύσταλλο και νίκελ
Άνοιξη παραπάτημα των κήπων
Άνοιξη «Μήνιν άειδε...»

    Θεά! Και τι σγουρά τα σκοτεινά τα μέρη!

    Και τα χείλη τι ζάχαρη βιολέτας!

    Και τι κηπάκι

    Τα λυτά

    Νωπά

    Μαλλιά

    Στην απαλή κοιλιά η ανάσα τι ταξίδι!

Άνοιξη μισοζαλισμένο ερείπιο
Άνοιξη κεφαλή Διός και πέλαγος
Άνοιξη Mercury Air Sedan

    Οι καμπάνες ανοίγανε μακριά

    Στο κενό του γλαυκού κάτω απ'  τα βλέφαρα

    Μια ρουφήχτρα    Που κατάπινε    Άσπρα    Πούπουλα    Οι ορμόνες της μουριάς κυρίευαν τα ύψη

Άνοιξη μούρο αδάγκωτο

Άνοιξη βιδωτό φιλί

Άνοιξη χάσμα της λιποθυμίας

    Το ντουβάρι ορέγονταν κι αλλά καρφιά

    Στην ώχρα μέσα η μνήμη του Νοσοκομείου ξυπνούσε

    Το τραγούδι που άστραφτε από τις χρυσόμυγες

    Κι έφερνε

    Γύρους

    Χαμηλά

    Στην αυλή με το κόκκινο κι άσπρο πλακάκι

Άνοιξη βούισμα στους κροτάφους
Άνοιξη αμόνι και σφυρί
Άνοιξη πρόσθια καταβύθιση

    Κάποιος απ' τ' ανοιχτό παράθυρο έριχνε

    Λόγια που σπούσαν σαν αμύγδαλα

    Κάκτος

    Κάστωρ

    Κόνδωρ

    Ιέραξ

    Ενώ στ' αντικρινό το Παρθεναγωγείο

Άνοιξη 37 και 2

Άνοιξη Lone Amour και Liebe

Άνοιξη no nein και non!

    Τα κορίτσια δάγκωναν στη γομολάστιχα

    Και τινάζανε πίσω το κεφάλι    Σαν

    Να τραβούσαν    Έξω

    Του σφαγμένου πετεινού τα σπλάχνα    Τα κομμάτια τα σπλάχνα μες στα δόντια τους

Άνοιξη δόντι λυσσαλέο
Άνοιξη φούξια του παροξυσμού
Άνοιξη αρτεσιανόν ηφαίστειο

    Κι άλλα κρυμμένα πίσω απ' το φεγγίτη    Που πάλευαν τις ρόδινες κορδέλες    Μια στιγμού-    Λα μόνο    Τα γυμνά στήθη

    Τα τρεμάμενα σπάρτα μες στους κάμπους    Όπου ευφραίνονται οι ακρίδες

Άνοιξη σάλτο της ακρίδας
Άνοιξη μήτρα σκοτεινή
Άνοιξη πράξη ακατονόμαστη

Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία

Μια κηλίδα

Μωβ

Πήγαιν'

Ερχότανε

Τα χυμένα νερά τα γυμνωμένα μέλη

Λάμπανε πίσω απ' το παντζούρι

Άνοιξη άνοιξη σαλπάροντας
Άνοιξη άνοιξη σημαιοστόλιστη
Άνοιξη «αντίο αντίο παιδιά!»

ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ

 

Τρεις διαφορετικές φάσεις της ζωής έχουν καταγραφεί στις φωτογραφίες του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.

Η πρώτη σειρά αποτελείται από φωτογραφίες ασπρόμαυρες.  «Ο Φτερωτός Γιατρός» ήταν τότε.  Εμείς ήμασταν παιδιά και ψάχναμε να φτιάξουμε τα ιδεώδη και τις αξίες μας μέσα από τις επιτυχίες και τις προσωπικότητες που ξεχώριζαν στην κοινωνία μας.  Θαυμάσαμε (τότε!) το μορφωμένο νέο άνθρωπο που μπορούσε να συνδυάσει την επιστήμη και τον αθλητισμό, το μυαλό και το σώμα.

Στη δεύτερη σειρά των φωτογραφιών ο Β. Παπαγεωργόπουλος έχει εκλεγεί βουλευτής από τη δεκαετία του 1980 και έχει συμπληρώσει αρκετές θητείες ως Δήμαρχος. Ανεξάρτητα από την παράταξη που επέλεξε – συμφωνούμε, δεν συμφωνούμε – θεωρήσαμε καταξίωσή του την παρουσία του ανάμεσα σε άλλους πολιτικούς, μικρότερα ή μεγαλύτερα μηδενικά της πολιτικής ζωής.  Σε αυτές τις φωτογραφίες ο Β. Παπαγεωργόπουλος έχει τον αέρα του νικητή, του υπερόπτη.  Φαίνεται η αυτοπεποίθηση, η ωραιοπάθεια και η αυταρέσκεια.  Σηκωμένο φρύδι, ψεύτικο γέλιο.  Σε λίγα χρόνια τον είχαμε κατατάξει στους «άχρηστους» πολιτικούς.  Γκρεμίστηκε το είδωλο.

Άλλη μια φωτογραφία του στόλισε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τώρα πια.  Νέος ακόμα (σχετικά), 65 χρόνων, ωραίος (αντικειμενικά).  Η φωτογραφία διαφέρει από τις προηγούμενες σειρές φωτογραφιών.  όχι για το καμηλό παλτό που κρύβει τις χειροπέδες, όχι για το γεγονός ότι οδηγείται στη φυλακή.  Άλλες είναι οι λεπτομέρειες που σοκάρουν:  κεφάλι λίγο χαμηλωμένο, κατεβασμένο φρύδι και ένα αμυδρό, ανεπαίσθητο χαμόγελο που επιδέχεται πολλών ερμηνειών.

Τα χαρακτηριστικά αυτά φτιάχνουν μια ηρεμία στο πρόσωπό του.  Άραγε νιώθει αποδιοπομπαίος τράγος και πικραμένος?  Μήπως σκέφτεται ότι ποτέ δεν θα επιστρέψει τα λεφτά που υπεξαίρεσε?  Ότι, μάλλον, σύντομα θα βρίσκεται εκτός φυλακής? Τον πονά η προδοσία από στενό συνεργάτη (πόσοι Σαξώνηδες υπάρχουν γύρω μας ακόμα – ελπίζω μακριά από τον δικό μας οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο)?

Όλα αυτά τα χρόνια με τη διάχυση της διαφθοράς σε ολόκληρη την κοινωνία, οι πολίτες περιμέναμε στη γωνία για την εκδίκηση.  Το σενάριο θα εξελιχθεί σε μια σειρά απαλλαγών των επίορκων μέσα από την  omerta που έχουν χτίσει?  Μπορεί όμως να εξελιχθεί και σε ένα πρωτόγονο ξέσπασμα τιμωρίας αντιγράφοντας το ξεφτίλισμα από τους Γάλλους όσων γυναικών υπήρξαν ερωμένες των ναζί?

Δεν μας ενδιαφέρουν οι τιμωρίες.  Τα λεφτά πρέπει να γυρίσουν στα ταμεία του κράτους. ΤΩΡΑ!