Λίγη ποίηση

ΜΑΝΗ 1

Και όμως ο ήχος δεν ήταν η θάλασσα

Και όμως ήταν ένας ήχος ηρεμιστικός και γαλήνιος

Και αφού δεν ήταν η θάλασσα τι ήταν?

Ήταν ένα ταπεινό δέντρο που χαϊδευόταν με τον αέρα,

Ήρεμα, γαλήνια να συναγωνίζεται τη θάλασσα.

ΜΑΝΗ 2

Βρήκα την Ελλάδα που νόμισα πως χάθηκε

Ένιωσα τη ζαλάδα από τον ήλιο που ξεσπάθωσε

Άπλωσα σκέψη μαραμένη σε άσπρα καυτά βότσαλα

Μάζεψα μια ψυχή ευτυχισμένη από θάλασσα που χόρτασα

ΜΑΝΗ 3

Από τη μια μεριά ο ήλιος

Από την άλλη το φεγγάρι

Στεκόσουν στον βράχο τον τραχύ

Μυρίζοντας θυμάρι

Περπάτησες στο σούρουπο

Αργά βαριά ρομαντικά

Στάθηκες στην άκρη του γυαλού

Ρίχνοντας ζάρια στα κλεφτά

Από τη συλλογή "Θέλεις να σβήσεις του πόνου τις στάχτες"