ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΩΝΥΜΟ

Σιωπηλός περνά την ώρα του στο σπίτι ψάχνοντας σε εφημερίδες, internet και δίκτυα γνωστών.  Τη μια στιγμή νιώθει ντροπή.  Την άλλη, ελπίδα.  Την άλλη στιγμή τον πνίγει η απελπισία για το μέλλον των παιδιών του.  Κοιτάζει από το παράθυρο μήπως σκεφτεί κάποια νέα ιδέα.  Το μυαλό του ταξιδεύει στην εποχή που ήταν παραγωγικός δουλεύοντας.

Είναι αυτός που θέλει να δουλέψει γιατί δεν γεννήθηκε τεμπέλης.  Είναι αυτός που δεν προτίμησε να βολευτεί σε «σίγουρες» θέσεις.  Είναι αυτός που τον έλεγαν κάποτε «σκλαβάκι» γιατί δούλευε υπερωρίες.

Είναι αυτός που δεν περιμένει κάποιο κόμμα να οργανώσει συναυλία προς τιμήν του.  Είναι ο ανώνυμος άνεργος του ιδιωτικού τομέα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar