Σε αυτή τη μεταβατική φάση
για την Ελλάδα, ίσως είναι λάθος στιγμή να μιλήσεις στο μικρο-μεσαίο
επιχειρηματία για την ανάγκη να προσέξει τους εργαζόμενους του. Η αβεβαιότητα και η έλλειψη ρευστότητας τον
έχει πνίξει. Έννοιες όπως «ανάπτυξη
προσωπικού», «πλάνα διαδοχής», «μέτρηση της απόδοσης», «αξιολόγηση», «coaching ή mentoring» και άλλες, τον αφήνουν
αδιάφορο στην καλύτερη περίπτωση. Σε
άλλες περιπτώσεις τις αγνοεί και τώρα πια δεν θέλει καν να τις μάθει.
Η ευθύνη της Πολιτείας ήταν
ότι δεν τον δίδαξε ότι η περιβόητη «ανταγωνιστικότητα» δεν επιτυγχάνεται μόνο
από τη μείωση των μισθών, όπως επέβαλαν κάποιοι στενόμυαλοι τεχνοκράτες
(λογιστές). Η ανταγωνιστικότητα μπορεί
να επιτευχθεί από τον ενθουσιασμό και, ως αποτέλεσμα, την αποδοτικότητα και
παραγωγικότητα των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.
Μοιράζομαι μαζί σας ένα
σχετικό άρθρο που αναμασά στην πραγματικότητα πολύ γνωστές πρωτοβουλίες που
παίρνουν οι πετυχημένες εταιρίες σε όλο τον κόσμο για τους εργαζόμενους
τους. Εκπαίδευση, επικοινωνία,
αναγνώριση, καινοτομία, ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, ενθάρρυνση
και άλλες μικρές ιδέες.
Αν ο επιχειρηματίας δεν
μπορεί ή δεν ξέρει πώς να επιτύχει κάποιο από τα δώδεκα σημεία του Δωδεκάλογου,
μπορεί να αναθέσει την εργασία σε εξωτερικό συνεργάτη εμπιστοσύνης. Ο συνεργάτης
θα διαγνώσει την κατάσταση της εταιρίας, θα προτείνει που πρέπει να δοθεί
προτεραιότητα και θα τον στηρίξει στην προσπάθεια.
Ας μη δειλιάζουμε. Ας αρπάξουμε τον ταύρο από τα κέρατα.
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου