Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΑΣΚΑ

Χώθηκε στο στενό διάδρομο κάτω από τις πλαστικές τέντες του περίπτερου και διάβαζε τις κυριακάτικες εφημερίδες ανενόχλητος.  Τσιγάρο στο στόμα, τραγιάσκα και μαγκιά.  Όποιος πελάτης πλησίαζε τις εφημερίδες έπρεπε να καταπιεί τον πυκνό καπνό που ήταν αιχμάλωτος στον κλειστό χώρο.  Μόνο αν ζητούσε συγγνώμη από τον κύριο με την τραγιάσκα, μπορούσε να χωρέσει για να αναζητήσει την εφημερίδα που τον ενδιέφερε.  Ο κύριος με την τραγιάσκα με τη σειρά του στραβοκοιτούσε τον καθένα, γιατί του γινόταν ενόχληση.

Ένας πελάτης ρώτησε για μια διευκρίνιση τον περιπτερά από το πλαϊνό παραθυράκι.  Έκανε το λάθος, όμως, να απαντήσει στον περιπτερά με ένα «ΟΚ».

Ο κύριος με την τραγιάσκα – «μαγκιά, κλ..... και κώλο φινιστρίνι» - γύρισε υποτιμητικά στον πελάτη και τον ρώτησε «Τι σημαίνει ΟΚ;».

Αφελώς ο δεύτερος του απάντησε «Εντάξει».

Η μαγκιά είναι πάντα μαγκιά.  Ο κύριος με την τραγιάσκα, που ήθελε μάλλον να προκαλέσει καβγά, είπε πρώτα ένα «Α!» και συνέχισε με το ειρωνικό σχόλιο «Γιατί εγώ είμαι από χωριό και δεν ξέρω».

«Δεν πειράζει. Τώρα που ήρθατε στην πόλη θα μάθετε», του απάντησε ο δεύτερος ψύχραιμος μεν, απορημένος δε.

Καμιά φορά πρέπει να απαντάμε, να μη δεχόμαστε όποια προσβολή και ειρωνεία μας πετούν οι γύρω μας........

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar