ΜΑΝΕΚΕΝ

«Δε σε καταλαβαίνω.  Γιατί δε σου αρέσει αυτή η γκομενάρα?  Έχει όλα τα καλά πάνω της».

«Δεν ξέρω.  Με απωθεί».

«Μα είναι δυνατόν?  Τη θαυμάζουν όλοι. Έχει ωραίο σώμα, είναι πραγματικά όμορφη κοπέλα.  Χαμογελαστή.  Προέρχεται από καλή οικογένεια. Ο τύπος ασχολείται μαζί της συνέχεια.  Ο καθένας θα ήθελε να είναι δίπλα της».

«Ναι, εγώ τη γνώρισα από κοντά και ίσως ξέρω κάτι παραπάνω.  Το ξέρω ότι όλοι θα ήθελαν να την κατακτήσουν και μόνο εγώ το κατάφερα».

«Και σε ζηλεύουν γι’ αυτό. Πολλοί άντρες σαν εσένα λένε ότι είσαι πολύ τυχερός. Το ξέρεις?  Όλοι λένε ότι πρέπει να είσαι κάτι ιδιαίτερο για να έχεις τέτοια τύχη».

«Δεν ξέρουν τι λένε.  Το ωραίο σώμα είναι μόνο ένα περίβλημα.  Η ομορφιά της είναι κρύα.  Δεν θα μου έλεγε «καλημέρα», αν δεν της έλεγα εγώ πρώτος. Μιλούσε συνέχεια για τον εαυτό της και δεν με ρώτησε καν αν είμαι καλά.  Όταν της μιλώ, ένα κρύο ρεύμα περνά τη ραχοκοκαλιά μου.  Όταν της χαμογελώ, μου χαμογελά ψυχρά.  Όλη η συμπεριφορά της είναι αλαζονική.  Το βλέπεις ακόμα και από τον περίγυρό της.  Έχει διαλέξει λάθος ανθρώπους. Δεν ένιωσα καλά κοντά της.  Μια κοπέλα πρέπει να έχει άλλες χάρες για να σε κερδίσει.  Άλλου είδους ποιότητες, άλλο τρόπο επικοινωνίας».