ΣΥΜΗ

ΣΥΜΗ
Νοσταλγία για το καλοκαίρι

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

TO ΣΚΙΑΧΤΡΟ

Όταν οι αγελάδες είναι όρθιες, ο καιρός θα είναι καλός, ενώ όταν είναι καθιστές, θα έρθει βροχή.  Ή μήπως το ανάποδο; Ό,τι κι αν ισχύει, αυτές ανέμελα συνεχίζουν τη μονότονη ζωή τους στα Νορμανδικά λιβάδια.  Είτε ψιχαλίζει είτε ρίχνει ραγδαία βροχή, συνεχίζουν να στολίζουν τα πράσινα χαλιά της Νορμανδίας.  Κατεβάζουν γάλα απτόητες για να φτιαχτούν τυριά.

Η αγρότισσα από το χωριό της περιοχής en Auge, ξύπνησε πρωί, πότισε τα γεράνια και τους πανσέδες.  Κοίταξε τον ουρανό.  Μια σταγόνα βροχούλας της έβρεξε το μάγουλο.  Βιαστικά φόρεσε τη νιτσεράδα, άρπαξε τον κάδο για το άρμεγμα κι έτρεξε στο λιβάδι κλείνοντας πίσω της τον ξύλινο φράκτη, για να προλάβει τη μπόρα.

Περπάτησε μπροστά από τις αγελάδες του γείτονα που την κοίταξαν αδιάφορα.  Στη μέση του οργωμένου χωραφιού παραδίπλα, το σκιάχτρο στεκόταν ανεμίζοντας τα πορτοκαλιά κουρέλια του σαν να ήθελε να φοβίσει ακόμα κι εκείνην.

Θυμήθηκε ότι έπρεπε να περιποιηθεί τις μηλιές που θα της έδιναν τον μηλίτη οίνο.  Μέτρησε τα δέντρα ένα ένα.  Χωρίς να έχει προχωρήσει αρκετά, ξανακοίταξε προς τη μεριά που ήταν στημένο το σκιάχτρο.  Ζύγιασε τη ματιά της, ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα.  Σαν να της φάνηκε πως το σκιάχτρο είχε αλλάξει θέση.  Η βροχή δυνάμωνε, ωστόσο κοντοστάθηκε για να ελέγξει τον ορίζοντα στα βόρεια.  Ένα εσωτερικό σκούντημα την έκανε να ξανακοιτάξει προς τη μεριά του σκιάχτρου.  Κοίταξε πιο δεξιά, κοίταξε πιο αριστερά.  Πήρε βαθιές ανάσες για να καθαρίσει το μυαλό της.  Οι ματιές της στην περιοχή έγιναν γρήγορες.  Όργωναν το λιβάδι με τις αγελάδες, το χωράφι με τις μηλιές και ξανά το οργωμένο χωράφι όπου έπρεπε να είναι στερεωμένο το σκιάχτρο.  Δεν πίστευε στα μάτια της.  Το σκιάχτρο είχε εξαφανιστεί.  Στη θέση του δεν υπήρχε ούτε ο πάσσαλος.  Έτρεξε προς τις αγελάδες που ήταν τα μόνα ζωντανά στην περιοχή.  Τι θα έκανε;  Θα τις ρωτούσε αν λάθευε; Ξαναγύρισε στην παλιά της θέση και μελέτησε πόντο-πόντο το οργωμένο χωράφι.

Τη στιγμή που σκέφτηκε πως μάλλον κοίταξε λάθος χωράφι, άκουσε πίσω της κάποιον να την καλημερίζει.  «Καλημέρα, κυρία».  Πρώτα χαμογέλασε και μετά γύρισε να χαιρετίσει την άγνωστη φωνή.  Τα πορτοκαλιά κουρέλια ανέμιζαν στο βοριαδάκι και ο νεαρός της χαμογελούσε.




Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

2 σχόλια: