O κ. ΚΑΒΟΥΡΑΣ

Μμμμμμμ αρ.20

"ΒΡΟΧΗ"

"ΒΡΟΧΗ"
Κώστας Καβάφης

έχει λιγνά δυο δένδρα

μικρό ένα περιβόλι·

και κάμνει εκεί της εξοχής

μια παρωδία το νερό —

μπαίνοντας σε κλωνάρια

οπού δεν έχουν μυστικά·

ποτίζοντας τες ρίζες

που έχουν ασθενικό χυμό·

τρέχοντας εις το φύλλωμα

που με κλωστές δεμένο

πεζό και μελαγχολικό

κρεμνά στα παραθύρια·

και πλένοντας καχεκτικά

φυτά που μες σε γλάστρες

τα ’στησ’ αράδα-αράδα

μια φρόνιμη νοικοκυρά.

Βροχή, που τα μικρά παιδιά

κοιτάζουνε χαρούμενα

μέσ’ από κάμαρη ζεστή,

κι όσο πληθαίνει το νερό

και πέφτει πιο μεγάλα,

χτυπούν τα χέρια και πηδούν.

Βροχή, που ακούν οι γέροι

με σκυθρωπήν υπομονή,

με βαρεμό κι ανία·

γιατί εκείνοι από ένστικτον

δεν αγαπούνε διόλου 

βρεμμένο χώμα και σκιές.

Βροχή, βροχή — εξακολουθεί

πάντα ραγδαία να βρέχει.

Μα τώρα πια δεν βλέπω.

Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νερά

του παραθύρου το υαλί.

Στην επιφάνειά του

τρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονται

κι ανεβοκατεβαίνουν 

ρανίδες σκορπισμένες

και κάθε μια λεκιάζει

και κάθε μια θαμπώνει. 

Και μόλις πλέον φαίνεται

θολά-θολά ο δρόμος

και μες σε πάχνη νερουλή

τα σπίτια και τ’ αμάξια

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΕ

Ένας μήνας γεμάτος Χριστούγεννα.
Καλό μήνα.
Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.

ΗΡΘΕ ΚΙ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Αρχίσαμε την αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα.  Ο Δεκέμβριος όμως έχει και τα Νικολοβάρβαρα.  Θα γιορτάσουν και ο Σάββας και ο Λευτέρης και η Άννα και ο Σπύρος.

Του Αγίου Σπυρίδωνα η μέρα «παίρνει ένα σπυρί», δηλαδή αρχίζει να μεγαλώνει.  Τι αισιόδοξη νότα αυτές τις παγωμένες ημέρες!

Από τις σημαντικότερες γιορτές στην Αττική στους αρχαίους χρόνους ήταν η γιορτή της θεάς Αρτέμιδος, τα Βραυρώνια, στη Βραυρώνα κοντά στον Πόρτο Ράφτη.  Όταν εγκαταλείφθηκε ο ναός της περιοχής, τα Βραυρώνια εορτάζονταν στην Ακρόπολη των Αθηνών (*).

Είναι ο τεμπέλικος μήνας για τους αγρότες.  Λίγες εργασίες μπορούν να γίνουν στον χιονιά.  Και οι αμπελουργοί τεμπελιάζουν.  Οι ερασιτέχνες κηπουροί ας προστατεύσουμε τα τροπικά, τους κάκτους και τα παχύφυλλα.

Μη λυπηθείτε τον στολισμό των εσπεριδοειδών από τους καρπούς τους.  Κόψτε αλύπητα τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια και τα grape fruit.  Τώρα είναι η καλύτερη εποχή για τον άνηθο, το μαϊντανό και τα αβοκάντο.

Αυτό το μήνα θα θυμηθούμε αναγκαστικά τα Δεκεμβριανά του 1944 και του 2008 δυστυχώς.  Πάλι θα ζήσουμε μέρες θλίψης και κατάντιας, όταν όλος ο κόσμος προχωρά μπροστά και εμείς ζούμε στον δικό μας γεμάτο μικρότητες κόσμο.

Τα μερομήνια προβλέπουν υψηλές – για την εποχή – θερμοκρασίες στην αρχή του μήνα, ενώ μετά τις 16 θα μας πάρουν και θα μας σηκώσουν οι βοριάδες που θα ρίξουν τη θερμοκρασία.  Οι γιορτές φαίνεται θα έχουν καλό καιρό αλλά μετά τις 26 θα δούμε βροχές και κρύο.

Στολίστε γρήγορα το σπίτι χωρίς καθυστέρηση, βάλτε τραγούδια του Frank Sinatra, δοκιμάστε ένα καινούριο κόκκινο κρασί ή βγείτε στους δρόμους με τα καλά σας ρούχα και το χαμόγελο αισιοδοξίας.

(*) Για τον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας, το blog annas-thoughts θα ασχοληθεί σε ξεχωριστή ευκαιρία.



Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΛΑΚΩΝΙΑ

Αφού εξαντλήσαμε κάθε σπιθαμή της Προσηλιακής και της Αποσκιερής Μάνης με τις συχνές μας επισκέψεις, βρεθήκαμε για λίγες ημέρες στην Ανατολική Λακωνία, χάρη στον φίλο Μιχάλη – ή Mike κατά το αμερικανικότερο – που αποφάσισε να επισκεφτεί την Κρεμαστή, στους πρόποδες του Πάρνωνα, το χωριό του παππού του, Γιώργου Παπαμιχαλόπουλου και να εντοπίσει το πατρικό τους σπίτι.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε μετά τη Σπάρτη ήταν Γκορίτσα-Γεράκι-Άγιος Δημήτριος-Κρεμαστή.  Στους κάμπους οι ελαιώνες ασήμιζαν στον ήλιο απλωμένοι σαν χαλιά.  Οι ελιές αραίωσαν όταν ανεβήκαμε σε πιο μεγάλο υψόμετρο.

Με τη βοήθεια μιας φωτογραφίας και ενός παλιού πίνακα, ο εντοπισμός του σπιτιού φαινόταν εύκολος.  Σκεφτήκαμε επίσης ότι φτάνοντας στην πλατεία, μπορεί κάποιος από τους κατοίκους να ήξερε σε ποιους ανήκαν οι παλιές κατοικίες.

Μόλις μπήκαμε στο χωριό φάνηκε ότι η τύχη ήταν με το μέρος μας.  Ένα από τα πρώτα σπίτια έμοιαζε πολύ στις εικόνες που είχαμε.  Τόσο πολύ που, αφού έφυγε η πρώτη συγκινησιακή φόρτιση, τολμήσαμε να φάμε τα λιγοστά σύκα της αυλής.  Για σταθείτε μια στιγμή, όμως.  Η λεπτομερής σύγκριση του σπιτιού με τις εικόνες που είχαμε στα χέρια μας μάς έβαλε σε μεγάλη αμφιβολία.  Άρα η προσπάθεια έπρεπε να συνεχιστεί.  Ευχαριστούμε πάντως τον ιδιοκτήτη του σπιτιού για τη φιλοξενία.

Αν σας πω ότι ο πρώτος που ρωτήσαμε στο έμπα του χωριού, όχι μόνο ήξερε για ποια οικογένεια μιλούσαμε, όχι μόνο ήξερε το σπίτι, όχι μόνο είχε γνωρίσει και κάποια από τα μέλη της οικογένειας, αλλά ήταν και πρόθυμος να εγκαταλείψει τον ήλιο του μπαλκονιού του και να μας δείξε το σπίτι, θα με πιστέψετε;  Ο κ. Γιάννης που στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν εικοσάχρονο ατίθασο νιάτο, μας οδήγησε από τον κύριο δρόμο της Κρεμαστής μέχρι ένα σημείο-βίγλα για να μας δείξει το μεγάλο «κίτρινο» δέντρο που δέσποζε στον απέναντι λόφο και βρισκόταν στον κήπο του σπιτιού των Παπαμιχαλοπουλαίων.   Στη διαδρομή περνώντας μπροστά από την προτομή του ευεργέτη Νικολάου Παπαμιχαλόπουλου, μας είπε ιστορίες για την οικογένεια και μας έδειξε κι άλλα σπίτια που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια.  Ο ήλιος μας ζέσταινε και η βόλτα έγινε διπλά ευχάριστη.

Η βόλτα μέχρι το σπίτι σύντομη αλλά ευχάριστη.  Άλλωστε η Κρεμαστή είναι μικρό χωριό με 15-20 μόνιμους κατοίκους και πολλές γάτες.  Το καλοκαίρι μόνο γεμίζει από τους Έλληνες της Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας.  Είπα μικρό χωριό, οι εκκλησίες όμως 3, της Παναγίας, του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Κωνσταντίνου.

Το δέντρο με τα κίτρινα φθινοπωρινά φύλλα που σηματοδοτούσε το σημείο του σπιτιού μας βοήθησε να βρεθούμε γρήγορα εκεί.  Το σπίτι είναι πετρόχτιστο, διώροφο με μια μεγάλη ξύλινη πόρτα σε θόλο.  Στα παλιά χρόνια το ισόγειο σε όλα τα σπίτια φιλοξενούσε τα ζώα, ενώ τα μέλη της οικογένειας ζούσαν στον πάνω όροφο.  Η κύρια είσοδος για το πάνω σπίτι είναι στο πλάι.  Έχει αρκετά μικρά παράθυρα και ένα μεγαλύτερο στο αριστερό. Η τουαλέτα φυσικά είναι έξω από το σπίτι.  Τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί ένα τσιμεντένιο μπαλκονάκι.  Γενικά το σπίτι, αν και εγκαταλελειμμένο, βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Μετά το «προσκύνημα», συνεχίσαμε τη βόλτα μας για να δούμε τη μεγάλη ιστορική βρύση του χωριού που χρονολογείται από το 1722.

Η βόλτα κατέληξε στην πλατεία της Κρεμαστής.  Πού αλλού;  Εκεί είναι μαζεμένα τα καφενεδάκια και οι ταβερνούλες.  Το καφενείο «Ζουμπούκος», το ζαχαροπλαστείο Παπαμιχαλόπουλου και τα δύο που μένουν ανοικτά και τον χειμώνα, «Η Κρεμαστή» και ο «’Ελατος» της κυρίας Ευγενίας.  Την ημέρα που πήγαμε βρήκαμε παρούσα και δραστήρια μόνο την κυρία Ευγενία.  Εκεί ξανασυναντήσαμε τον κ. Γιάννη να πίνει τον καφέ του με ένα άλλο ζευγάρι ντόπιων να του κάνει παρέα και να ετοιμάζονται να γυρίσουν στο σπίτι για το μεσημεριανό, ένα ζευγάρι Γερμανών που λιάζονταν και ένα γεροντοπαλίκαρο που απολάμβανε το τσίπουρο στον ήλιο.

 

Η κυρία Ευγενία μας πρότεινε τις χειροποίητες γκόγκες με το καμένο βούτυρο και την καμένη μυζήθρα, γίδα βραστή και ντόπιο τυρί, για να φάμε …. Ελαφρά, αφού θα ξανατρώγαμε το βράδυ στο Κυπαρίσσι.  Δεν μπορέσαμε να δοκιμάσουμε την πίτα της γιατί δεν είχε προλάβει να ετοιμάσει τα χόρτα.  Για να συμπληρωθεί το «ελαφρύ» μας γεύμα, η κυρία Ευγενία κέρασε γλυκό αχλάδι.

Ιδανικά χρειαζόμασταν ένα κρεβάτι για να κάνουμε το μεσημεριανό μας διάλειμμα, αλλά η Κρεμαστή δεν διαθέτει ξενοδοχείο ή ξενώνα, οπότε φύγαμε αμέσως για το Κυπαρίσσι που είναι ο κοντινότερος οργανωμένος οικισμός.

Η διαδρομή μέχρι το Κυπαρίσσι ήταν στολισμένη με τα χρώματα του φθινοπώρου με το κόκκινο να μας εντυπωσιάζει και να μας γαληνεύει.

Αποχαιρετίσαμε λοιπόν την Κρεμαστή με την ελπίδα να γυρίσουμε γρήγορα μαζί με τον Mike.

Υ.Γ. : Για το Κυπαρίσσι και την περιήγηση μας στις ανατολικές ακτές της Πελοποννήσου, το blog annas-thoughts θα επανέλθει δριμύτερο.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΑΘΗΝΑ 1917

Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς είναι αφιερωμένη στην Αθήνα του 1917 με σπάνιο οπτικό υλικό που προέρχεται από την φωτογραφική υπηρεσία του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος, το οποίο έδρασε στα Βαλκάνια στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είναι γνωστό ως «Στρατιά της Ανατολής».  

Ακριβώς εκατό χρόνια πριν από σήμερα, στην διάρκεια του 1917, Γάλλοι φωτογράφοι και κινηματογραφιστές της "Στρατιάς της Ανατολής" πραγματοποίησαν εκατοντάδες λήψεις της Αθήνας. Πρόκειται για σπάνιες πτυχές και εικόνες της πόλης, οι οποίες έχουν με την πάροδο του χρόνου λησμονηθεί ή χαθεί. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται αυτό το εξαιρετικά πλούσιο οπτικό αρχείο για την καθημερινή ζωή της πόλης, τα μνημεία, τους δρόμους και τις γωνιές της Αθήνας.

Η έκθεση βλέπει την Αθήνα του 1917 μέσα από την ματιά και τις αναζητήσεις αυτών των ξένων στρατιωτών και προσπαθεί να εντοπίσει και να αναδείξει τα σημεία εκείνα που τους κέντρισαν το ενδιαφέρον και αποτέλεσαν βασική πηγή έμπνευσης.

Το υλικό που παρουσιάζεται στην έκθεση φυλάσσεται σήμερα στο Παρίσι (Établissement de Communication et de Production Audiovisuelle de la Défense, Médiathèque de l’Architecture et du Patrimoine).

To κείμενο για την έκθεση είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου.

Στην έκθεση υπάρχουν συγκλονιστικές φωτογραφίες από γειτονιές της Αθήνας που άλλαξαν εντελώς όπως το Κολωνάκι με τους χωματόδρομους και την Ακαδημίας με κοπάδια πρόβατα.

Βλέπουμε τους καταπονημένους στρατιώτες να στρατοπεδεύουν και να ξεκουράζονται ανάμεσα στα μνημεία.  

Το Θέατρο Ηρώδου Αττικού δείχνει ταλαιπωρημένο από τον χρόνο, και όχι αναστηλωμένο όπως το έχουμε γνωρίσει.  Οι κάτοικοι στήνονται σε ουρές στις βρύσες απελπισμένοι για λίγο νερό και ο πλανόδιος πωλητής λεμονάδας σερβίρει τους πελάτες του.

Προλαβαίνετε ακόμα.  Η έκθεση λήγει στις 12/11.

Αννα Ναταρ Άννα Νάταρ Anna Natar

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΝΟΕΜΒΡΙΕ

Πώς να σε υπολογίσω Νοέμβριε για φθινοπωρινό μήνα;  Συνήθως είσαι πολύ χειμωνιάτικος.  Στα μέσα του μήνα, η Πούλια θα δύει μετά τον Ήλιο και οι γεωργοί θα ξέρουν ότι ξεκινούν τα κρύα.

Εσείς που έχετε κρατήσει τις ελιές στα πατρογονικά χωριά, θα καλέσετε εργάτες να σας μαζέψουν τους καρπούς ή θα σηκώσετε μανίκια και θα προσφέρετε τον κόπο σας.  Είσαστε εσείς που θέλετε να κρατάτε την επαφή με τη φύση, γιατί δεν αγαπήσατε ποτέ την πόλη.  Οι Κρητικοί θα ξεκινήσετε πρώτοι γιατί ο καρπός θα είναι πιο νωρίς έτοιμος, μετά οι Πελοποννήσιοι θα πάρετε τη σκυτάλη και η δουλειά θα ανεβαίνει όλο και πιο βόρεια.

Ο μήνας είναι γεμάτος γιορτές, εκτός από τα γενέθλια διάσημων Ελλήνων.....  

Το πιο όμορφο χαρακτηριστικό του μήνα Νοέμβριου είναι ότι το φαινόμενο με τα "πεφταστέρια" βρίσκεται σε έξαρση, κυρίως στα μέσα του μήνα.  Ευκαιρία να δώσουμε ραντεβού στην εξοχή και να χαζέψουμε τον ουρανό.




Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

37 ΧΡΟΝΙΑ

Σαν χτες το 1980......

Τα ρούχα σου ήταν μια δύο συντηρητικές φουστίτσες και σε ρώτησε η μητέρα σου τι ρούχα θα φοράς στη δουλειά.  Δεν είχες καν προβληματιστεί.  Σου είπε ότι πρέπει να φορέσεις καλσόν πια και να χρησιμοποιείς κραγιόν.

Κι έτσι ξεκίνησες αυτή την πορεία των 37 χρόνων.



Αγαπητοί μου αναγνώστες, σε κάποια φάση με κέφια, μπορώ να σας διηγηθώ για αξιόλογους αλλά και ανάξιους ανθρώπους.


Όσοι γνωρίζατε το 1980 αυτό το ντροπαλό κορίτσι, απαντήστε με σχόλιο.




Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

1982

Έχω καταλάβει ότι αυτά τα σύντομα μουσικά ταξίδια, σας αρέσουν.  Γενικά, αγαπητοί μου αναγνώστες, σας αρέσει να ταξιδεύετε.  Ταξιδεύετε με αεροπλάνα, καράβια αλλά και με τη μουσική.

Το αφιέρωμα μας είναι στο 1982.

To Ρόκυ Νο. 3 - σκέφτηκα τον Σταλόνε και ανατρίχιασα - βγαίνει στις οθόνες και το Eye of the Tiger γίνεται μεγάλη επιτυχία.  Aκούγεται μέχρι και σήμερα παραμένοντας μοντέρνο και ξεσηκωτικό!
https://www.youtube.com/watch?v=btPJPFnesV

Oι ροκάδες με τα δερμάτινα ρούχα ακούν το "I love rock and roll".  Τους βλέπετε να κουνιούνται με κλειστά μάτια και κάθε τόσο να ουρλιάζουν;
https://www.youtube.com/watch?v=yFHg0uRAyVs

O McCartney με τον Stevie Wonder εμφανίζονται με το "Ebony and Ivory", μια όμορφη συνεργασία του "μαύρου" με το "λευκό", μήνυμα για την ισότητα και παιγνίδισμα των ασπρόμαυρων πλήκτρων ενός πιάνου.
https://www.youtube.com/watch?v=CmALA8miQY8

Για μας τους Έλληνες ο Βαγγέλης θα μας κάνει περήφανους με το "Chariots of Fire"
https://www.youtube.com/watch?v=CSav51fVlKU 


Δεν θα ξεχάσω κι εσάς, όμως, τους πιο ελληνόφρονες.  Το 1982 τα μεγαλύτερα σουξέ ήταν λαϊκά κομμάτια, όπως το "Ζήλεια" (Αλεξίου), "Παίξε Χρήστο" (Βιτάλη), "Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά" (Σαρρής) και άλλα.

Όμως, το "Επειδή σ' αγαπώ" του Γιάννη Σπανού σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπως το τραγούδησε ο Μανώλης Μητσιάς ξεχώρισε, σύμφωνα με τα προσωπικά μας γούστα:
https://www.youtube.com/watch?v=vmAditPp-Ng


Και τώρα μια έκπληξη.  Είμαι σίγουρη ότι δεν γνωρίζετε αυτό το τραγούδι της Eurovision:
https://www.youtube.com/watch?v=S8HVS1DePZk

Το 1982 βιαστικά μας εγκατέλειψε ο Μάνος Λοΐζος.  Ο θάνατος του δίνει διαφορετικό χρώμα στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ εκείνης της χρονιάς.  Το βίντεο είναι του 1981. Ο Μάνος τραγουδά ο ίδιος το "Ακορντεόν"
https://www.youtube.com/watch?v=RY8r_LYe_Tw


Βλέπετε η ζωή έχει χαρές και λύπες, λαϊκό και ροκ, ΗΠΑ και ΚΝΕ.........





Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

Ο ΚΑΗΜΟΣ

Πώς μπορεί ένα μωρό 3-4 χρόνων να ακούει αυτό το τραγούδι και να κλαίει;  


Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ:
https://www.youtube.com/watch?v=g36aAJAN5yg


Ήταν αρχές της δεκαετίας του '60, όταν η μισή Ελλάδα υπέφερε και η άλλη μισή ανεκάλυπτε τα γλέντια και τη γεύση του ουίσκι.  Το μωρό ήξερε μόνο να αναγνωρίζει τα μικρά λούνα παρκ με τα αλογάκια που γύριζαν και το μαλλί της γριάς.

Στις ταβέρνες του Τουρκολίμανου - έτσι το λέγαμε τότε, μας αρέσει δεν μας αρέσει - ένας γέρος πωλούσε φυστίκια από τραπέζι σε τραπέζι και κάποιος άλλος είχε πόστο για να ανοίγει κυδώνια.

Η θάλασσα στο μικρό λιμάνι μύριζε ιώδιο και φιλοξενούσε μικρές ψαρόβαρκες.  Ο Έλληνας δεν ήξερε ακόμα τι είναι κότερο.  Οι πιο λίγοι μπορούσαν να τρώνε στο Μικρολίμανο και να κάνουν εκδρομές στη Μύκονο ή στην Ύδρα ή στον Πόρο.  Η ελίτ έκανε διακοπές στην Κηφισιά και οι πολλοί δεν ήξεραν καν τι σημαίνει "διακοπές".

Αυτό το μωρό κράτησε αυτές τις εικόνες, τις μυρωδιές και τις γεύσεις και θυμάται τον κόμπο στον λαιμό όταν άκουγε τις πρώτες πενιές και τον Μπιθικώτση να τραγουδά "κι από το αίμα πιο πικρό, στο στόμα το φιλί σου....."







Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΕ

Ας τολμήσουμε να πούμε επιτέλους ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ......
Να λέμε και τον μήνα σωστά ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ και όχι ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΣ!!!

Ο τρύγος ξεκίνησε ή τελειώνει σε κάποιες περιοχές.  Οι αγρότες παρακαλούν για τις πρώτες βροχές του "Βροχάρη".

Σιγά-σιγά οι νοικοκυρές θα αρχίσουν τη χειμωνιάτικη προετοιμασία των σπιτιών.  Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας έστρωναν τα χαλιά του Αγίου Δημητρίου.  Ο καιρός άλλαξε όμως πια.  Μπορεί τώρα να δρόσισε, αλλά θα μας έρθουν κι άλλες ζέστες.  Το στρώσιμο των χαλιών θα καθυστερήσει.

Θυμηθείτε να μας ενημερώσετε μόλις δείτε τα πρώτα κυκλάμινα.







Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ

Αυτό το ξενοδοχείο, μας χάρισε την ηρεμία σε εποχές που δεν είμασταν ήρεμοι.  Ήταν ένα αποκούμπι τις εποχές που όλοι κανόνιζαν διακοπές, ενώ στην περίπτωσή μας οι υποχρεώσεις επαγγελματικές (μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες....) αλλά και οι οικογενειακές (όταν βάρυναν πια οι γονείς) ανέτρεπαν τα προσωπικά μας σχέδια.

Αντίο "Αφροδίτη".  Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

http://www.mixanitouxronou.gr/asteras-vouliagmenis-teleftaia-ptisi-pano-apo-to-egkataleleimmeno-sygkrotima-prin-katedafistei-ypirkse-symvolo-polyteleias-kai-filoksenise-diasimous-pelates-pou-anazitousan-idiotikotita-vinteo-dron/







Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΦΟΒΟΣ Ή ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ;

Αντί να πατήσει το γκάζι, πάτησε ελαφρά το φρένο.

Αντί να τρέξει στην αριστερή λωρίδα, προτίμησε τη μεσαία.

Αντί να διασταυρώσει με πορτοκαλί, φρέναρε απαλά και σταμάτησε στο φανάρι.

Αντί να κορνάρει στην κυρία που διέσχιζε νωχελικά τον δρόμο, παραχώρησε προτεραιότητα.

Αντί να περάσει τη στροφή με 60 χιλιόμετρα την ώρα, ακολούθησε τη σήμανση που επέβαλε 30 χιλιόμετρα.

Φόβος ή σωφροσύνη;

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

1981

Το 1981 ήταν έτος ΠΑΣΟΚ.  Γι' αυτό θα χαλάσω την πρακτική των κατ' έτος μουσικών ενθυμήσεων.  Σήμερα αφιερώνω την Carmina Burana σε σας όλους τους Επαναστάτες, που επαναστατήσατε με ΠΑΣΟΚ αλλά και με ΣΥΡΙΖΑ, εσάς

τους γνήσιους
τους μετανιωμένους
τους προδομένους
τους ασυγχώρητους
τους επίμονους
τους ρομαντικούς
τους οραματιστές
τους σώφρονες
αλλά και τους παράφρονες
τους αριστερούς
τους αριστερίζοντες
τους ακραίους
τους κατά φαντασίαν
τους εφήμερους
τους πατριώτες και μη
τους αντιρρησίες
τους Επαναστάτες χωρίς αιτία

https://www.youtube.com/watch?v=EJC-_j3SnXk


Σημ.: Τα Carmina Burana είναι τραγούδια που βρέθηκαν σε ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο το οποίο βρέθηκε στο αβαείο των Βενεδικτίνων του Beuern( στις Βαυαρικές Άλπεις, 30 μίλια κάτω από το Μόναχο) εξ ου και Carmina (τραγούδια) Burana (της Beuern). Η συλλογή αυτή σώζει σημαντικά κομμάτια της μεσαιωνικής ποίησης κι ο Carl Orff μελοποίησε κάποια από αυτά. Τα τραγούδια που διάλεξε, μας δίνουν μια εικόνα του Μεσαίωνα πολύ διαφορετική από αυτήν που πιστεύουμε. Με ανθρώπους ζωηρούς που, είτε χαίρονται με την άνοιξη, είτε τα πίνουν στην ταβέρνα, είτε τραγουδάνε – αρκετά τολμηρά – για τον Έρωτα.

Οι Γκολιάρντι, οι δημιουργοί των Κάρμινα, ήταν μια πνευματώδης και συγκεχυμένη κοινωνία νέων κληρικών και σπουδαστών, που εναντιώθηκε στο κατεστημένο της εποχής και απέρριψε τις στείρες θεωρίες του.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΕ

Μπήκε ο Σεπτέμβριος.  Αποχαιρετούμε το καλοκαίρι σιγά σιγά.  Άμα θέλουμε!

Ένα βασικό χαρακτηριστικό: Ανοίγουν τα σχολεία....... Κοιτάξτε στα μάτια το κάθε παιδάκι που τσιρίζει στις εξοχές αυτήν την εποχή και θυμίστε του ότι "Ανοίγουν τα σχολεία".........

Θα σας πω και το άλλο αγαπημένο χαρακτηριστικό.  Ξεκινά ο τρύγος.  Αγαπημένοι οινοποιοί, που μας δίνετε τόση χαρά με το κρασάκι, καλές δουλειές........  Εύχομαι η παραγωγή να είναι καλύτερη από ποτέ.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Διάλεξα τη σημερινή ημέρα για να εκφράσω και γραπτά τις σκέψεις μου για τον βιαστικό χαμό σου.  Σήμερα θα μιλούσαμε στο τηλέφωνο για τις ευχές.

Έφυγες βιαστικά Αλέξανδρε.  Ξέρω ότι κάποιος άλλος το επέλεξε για σένα.  Αυτή η άγνωστη δύναμη που καθορίζει την πορεία της ζωής μας.

Εσύ θα ήθελες να χαρείς τη νέα γυναίκα σου και το μικρό σου παιδί.  Θα ήθελες να πετύχεις στη δουλειά που ανέλαβες τα τελευταία χρόνια.  Θα ήθελες να παίζεις ποδόσφαιρο και να χαίρεσαι την ηρεμία της Αίγινας που σε δέχτηκε στο χώμα της πριν ένα μήνα περίπου.

Κανένας μας δεν έχει πιστέψει ακόμα ότι έφυγες.  Την ώρα που οδηγώ ή την ώρα που κοιτώ έξω από το παράθυρο, έρχεται η εικόνα σου μπροστά μου.  Σκυφτό κεφάλι, λίγο γυρτό.  Γαλάζιο πουκάμισο, γκρι παντελόνι.  Πάντα μια σταθερότητα, η ίδια εικόνα, ξανά και ξανά. 

Δεν μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο να σου ευχηθώ και να μου πεις τα νέα της κόρης σου, σου στέλνω όμως αυτό το μήνυμα σήμερα.  Είμαι σίγουρη ότι το διαβάζεις τώρα που το γράφω.........


https://www.linkedin.com/in/alexandros-kappos-4a25055b/

ΣΑΧΑΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Περπατάμε στον αμμουδερό διάδρομο σαν τον Λόρενς της Αραβίας.  Ευτυχώς ένας ελαφρύς Γαρμπής δροσίζει τα αλμυρά σώματα μας.  Η άμμος μπαίνει παντού, στα παπούτσια και στο μαγιό και κολλά.  Την τρίβουμε αλλά δεν θέλει να ξεκολλήσει.







Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΠΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Αφήσαμε πίσω μας τα χελιδόνια που κυνηγιόντουσαν πάνω από τη θάλασσα.  Ήταν δύο στην αρχή του παιγνιδιού και μετά έγιναν πολλά.
Αφήσαμε κι εκείνη τη μικρή φοβισμένη φώκια που πλησίασε τον παραθαλάσσιο οικισμό για πρώτη φορά.
Αφήσαμε τις κατσίκες που σκαρφάλωναν στον κάθε απόκρημνο στεγνό βράχο.
Αφήσαμε τα κεφαλόπουλα στο λιμάνι να δυσανασχετούν με την είσοδο κάθε ιστιοπλοϊκού.
Αφήσαμε τις νυσταγμένες γάτες ξαπλωμένες στις δροσερές γωνιές.
Αφήσαμε τα τζιτζίκια που τάραζαν με τη χορωδία τους τον ύπνο του αποκαμωμένου εργάτη.

Είμαστε πάλι στην πόλη. Μπορεί να μην έχει κατσίκες και φώκιες, έχει όμως τα δικά της τζιτζίκια, γατούλες και χελιδόνια και θα ευχαριστηθούμε κάθε γωνιά της.





Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΕ

Πήρε το όνομα του από τον Αύγουστο Καίσαρα.

Δεν θα σας αραδιάσω τις γιορτές του Αυγούστου, γιατί τις ξέρετε.  Όλοι σάς μιλούν για τον εορτασμό της Παναγίας σε όλα τα χωριά και τις πόλεις της Ελλάδας.  Είσαστε έτοιμοι να πάτε στα πανηγύρια, να χορέψετε, να πιείτε τις παγωμένες μπύρες μέσα από τις βαρέλες και να συναντήσετε παλιούς γνωστούς.  Ο Νίκος Παπάζογλου τραγούδησε για τον "Αύγουστο" αλλά δεν θέλω να σας τραγουδήσω ένα "τραγούδι λυπητερό", γιατί βρίσκεστε μακριά από την Αθήνα, δίπλα σε θάλασσα ή στα πατρογονικά χωριά σας.

Θυμηθείτε να φάτε κολιούς (......"και ο κολιός τον Αύγουστο", λέει η παροιμία).  Τώρα είναι καλή εποχή και για τις σαρδέλες, τους αστακούς, γαύρους, γόπες, ξιφίες και τόνους.  Τον τόνο μεταχειριστείτε τον σαν ένα παχύ φιλέτο.  Προτιμήστε να τον φάτε medium rare.  Για σας που τρώτε τα καλοψημένα, δυστυχώς δεν έχω συμβουλή, γιατί κινδυνεύετε να σας θυμίζει σόλα.

Για όσους προτιμάτε τα λαχανικά, θα ευχαριστηθείτε ντομάτες, αγγουράκια, πιπεριές, σέσκουλα, κολοκυθάκια, βλίτα, μελιτζάνες και άλλα πολλά.  Είναι η εποχή για τους νόστιμους μουσακάδες, ταλαιπωρία της νοικοκυράς, αλλά καλοκαιρινό φαγητό.  Γιατί όχι κι ένα τουρλού;

Όσο για τα φρούτα, αυτό τον μήνα θα παχύνετε με τους πειρασμούς των σύκων, σταφυλιών, ροδάκινων, πεπονιών και καρπουζιών.

Και ας μην ξεχνάμε:  Τον Αύγουστο είναι παχιές οι μύγες!!!!... και τσιμπάνε

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΤΑΜΠΑΚΟΣ

Με αφορμή τις πρόσφατες επιτυχίες του Λευτέρη Πετρούνια, θυμήθηκα κι έναν ακόμα αθλητή μας που μας έκανε περήφανους, τον Δημοσθένη Ταμπάκο.  Έχει πια αποσυρθεί από τον αθλητισμό (έχει ξεπεράσει τα 40 χρόνια πια).

Ήσυχος, αθόρυβος, σεμνός, είπε πρόσφατα


Κάτι που έμαθα στον αθλητισμό και το έμαθα με τον καιρό, το συνειδητοποίησα δηλαδή σε μεγαλύτερη ηλικία είναι ότι θα μπορούσα να πω πως ο όρος ανταγωνισμός είναι λάθος. Ο καθένας έχει να ανταγωνιστεί τον εαυτό του. Ο καθένας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ξεχωριστές δυνατότητες και έχει πάντα να ανταγωνιστεί τον καλύτερο εαυτό του.

Ας πάρουμε μάθημα από ανθρώπους σαν αυτόν.  Άλλωστε "φασαρία κάνουν μόνο αυτοί που δεν έχουν πραγματική αξία".







Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΤΕΧΝΗ

Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζεις νέους τρόπους έκφρασης όσο ξένοι κι αν σου φαίνονται.  Η επίσκεψη στα εκθέματα της Documenta που φιλοξενούνται στο ΕΜΣΤ στη Συγγρού σε αφήνει με πολλά ερωτηματικά.  Αντιλαμβάνεσαι ότι συμβατικοί τρόποι έκφρασης έχουν αρχίσει να πεθαίνουν.

Εντυπωσιακή ήταν η "performance" με τη λευκή κόλλα χαρτιού.  Μπορείτε να τη δείτε μόνο μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι, που επιτρέπει το φως του ήλιου όπως μπαίνει στον χώρο του Μουσείου.  Παρακολουθούμε το νεαρό να μετακινεί τη λευκή σελίδα πάνω στο γραφείο από τη σκιά στην αντηλιά και από την αντηλιά στη σκιά.  Αργές κινήσεις και παιγνίδι με το φως του ήλιου.

Άλλα εκθέματα ήταν πιο βατά ως προς το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν.

Μπορείτε να πάρετε μια γεύση:

Το μάζεμα σκουπιδιών από τους δρόμους γίνεται έμπνευση:

Άλλο ένα έργο με την εξήγηση του:

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar