Μου κακοφαίνεται που τις καθημερινές βλέπω τόσους πολλούς νέους ανθρώπους στην παραλία. Κακό σημάδι. Από τη μια μεριά, το μπάνιο στη θάλασσα ανάμεσα σε νέους ανθρώπους είναι μια ευκαιρία να ζήσω δίπλα στη νεολαία με την ξεγνοιασιά της. Κολλώ και γω λίγο από το μικρόβιο της ανεμελιάς που καταφέρνει να μου γεμίσει τις μπαταρίες. Από την άλλη, σε μια υγιή κοινωνία, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πιο παραγωγική φάση της ζωής τους, έπρεπε να δουλεύουν.
Κακό σημάδι είναι και η άδεια από αυτοκίνητα οδός Πανεπιστημίου. Εικόνα γεμάτη λάθη.
Άλλη εικόνα με λάθη. Ο φωτεινός ενημερωτικός πίνακας στη Συγγρού δείχνει «ΣΥΝΤΑΓΜΑ 5΄» (λεπτά) σαν να έχει παγώσει εδώ και μήνες. Που έχουν πάει τα τρομακτικά 9λεπτα ή 12λεπτά των προηγουμένων χρόνων?
Έρημα τα super-markets. Λιγότερες επισκέψεις, μικρότερες ποσότητες. Αυτοσυγκράτηση. Τα μαγαζιά ξενοικιάζονται το ένα μετά το άλλο.
Με μια γόμα στο χέρι, διορθώνω τα σκίτσα της ζωής μας, αλλά οι εικόνες σαν μαγικές, αντιστέκονται. Το χαρτί σκίζεται. Δεν έχω τη δύναμη να κάνω μόνη μου τις αλλαγές. Ούτε εγώ έφταιξα γι’αυτές τις εικόνες, ούτε μπορώ να τις διορθώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου