ΣΥΜΗ

ΣΥΜΗ
Νοσταλγία για το καλοκαίρι

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

ΚΑΡΜΑ

Είπες μια λέξη:  «Κάρμα».  Αν έλεγες «Κισμέτ», το ύφος σου θα ήταν ίδιο.  Στην ηλικία που είσαι, κατάλαβες πια ότι η ζωή σου δεν θα έχει άλλες εκπλήξεις.  Όλα επαναλαμβάνονται σε ίδιο μοτίβο, χαραγμένα από το κάρμα.  Μου είπες ότι  κανείς μας δεν αντιλαμβάνεται τη δύναμή του.  Κάποιοι, λίγοι, συνειδητοποιούν αυτή τη δύναμη όταν αρχίσουν να γερνούν.  Κάποιοι, ίσως οι περισσότεροι, φεύγουν από τη ζωή χωρίς να έχουν μάθει να προβλέπουν τα μελλούμενα της ζωής τους, όπως χαράσσονται από το κάρμα.
Είπες τη λέξη κι άρχισες να φυλλομετράς τις στιγμές της ζωής σου όπως τις όρισε το κάρμα - αυτό το «κάτι» που ήταν γραμμένο από τις μοίρες.
Τελείωσες τις σπουδές σου σαν Μηχανικός.  Τώρα συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν δυνατόν να έχεις μπει σε άλλη σχολή, γιατί το αγαπημένο σου παιγνίδι όταν ήσουν μικρός ήταν να παριστάνεις τον Μηχανικό.  Ακόμα κι όταν έψαξες στην αγορά για δουλειά σε άλλους τομείς, η καλύτερη δουλειά από αυτές που σου πρόσφεραν, ήταν δουλειά Μηχανικού. Παντρεύτηκες μια γυναίκα που μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά κοιτώντας στο παρελθόν και τον κόσμο γύρω σου, δεν ήταν δυνατόν να έχεις παντρευτεί άλλη γυναίκα. Ακόμα και η γαμήλια δεξίωση ήταν σαν ένα επεισόδιο  που είχες παρακολουθήσει στην τηλεόραση. Στην προσπάθεια να φλερτάρεις κάποια φορά με μια σαγηνευτική κοπέλα, ξαναγύρισες πολύ γρήγορα στη γυναίκα σου.   Έκανες δύο παιδιά, όσα ακριβώς περίμενες ότι θα κάνεις. Λόγω των επαγγελματικών σου υποχρεώσεων, έχασες πολλά καλοκαίρια και θα χάσεις άλλο ένα, χωρίς να είναι αυτό έκπληξη.  Όταν εσύ και ο κολλητός σου ήσασταν έφηβοι, σου πέρασε από το μυαλό ότι αυτός κάποια στιγμή θα έφευγε από την Ελλάδα κι εσύ θα έμενες μόνος σου να ψάχνεις για νέες φιλίες.  Φέτος ο κολλητός αποφάσισε να πάρει γυναίκα και παιδιά και να φύγει στην Ευρώπη για να γλυτώσει από την επαγγελματική ανασφάλεια της Ελλάδας.
Νιώθεις ήρεμος που ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία.  Καμία έκπληξη.  Όταν γράφονταν τα μελλούμενα για σένα, μπόρεσες να τα διαβάσεις και να τα καταγράψεις στο υποσυνείδητο.  Αυτά όμως σε γεμίζουν μοναξιά. Ζεις σε έναν κόσμο όπου οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν και, μεταξύ μας, δεν έχουν θέση γιατί αυτοί είναι νορμάλ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου