ΣΥΜΗ

ΣΥΜΗ
Νοσταλγία για το καλοκαίρι

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Ο χώρος, καφετέρια των νοτίων προαστίων. Ο χρόνος, δυο χρόνια νωρίτερα, στο ξεκίνημα της κρίσης.  Κυριακή μεσημέρι, όταν οι παρέες έχουν βγει για τον κυριακάτικο καφέ μαζί με τόνους εφημερίδων.  Η διπλανή παρέα τέσσερις άντρες εκπαιδευτικοί.  Εμείς άθελα λαθρακουστές.
Αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι.  Εμείς ιδιωτικοί υπάλληλοι.  Η κουβέντα τους για όση ώρα βρεθήκαμε δίπλα δίπλα περιορίστηκε σε αθλητικά και στον κομπασμό για τη ρύθμιση των ωρών εργασίας που αναλαμβάνουν τη νέα σχολική χρονιά.  Ειδικά ο ένας ήταν πολύ περήφανος που «εξήγησε στον διευθυντή ότι δεν θέλει να δουλεύει πολλές ώρες και θέλει να είναι ελεύθερος από το μεσημέρι και μετά, γιατί έχει ιδιαίτερα μαθήματα».  Χωρίς να το θέλουμε, παρακολουθούσαμε το απαιτητικό του ύφος, την αυτοπεποίθησή του, με ίχνη εκβιασμού στο πρόσωπο.
Ο χρόνος κύλησε και η κρίση έφτασε στην κορύφωσή της.  Όλο αυτό τον καιρό ο καθένας μας πληρώνει το τίμημα.  Και όμως φαίνεται ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Πριν λίγες ημέρες η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έπρεπε να λύσει το πρόβλημα με Διευθυντή σε δημόσιο γυμνάσιο που, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεν δεχόταν να επιστρέψει σε μητέρα μαθητή τα έγγραφα που αφορούσαν το παιδί, για να μπορέσει να τον μεταγράψει σε ιδιωτικό σχολείο.
Όταν μεσολάβησαν τηλεφωνικά οι καθηγητές από το ιδιωτικό σχολείο, με κάθε ειλικρίνεια τους εξήγησε ότι επιθυμούσε να παρουσιάσει υψηλότερο αριθμό μαθητών στο σχολείο, για να μπορέσει να εξασφαλίσει τις οργανικές θέσεις καθηγητών στο σχολείο του και να μην αναγκαστούν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές.  Συγχρόνως ζήτησε από τους συναδέλφους του ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να καθυστερήσουν τη μετεγγραφή.
Όταν αναφέρουμε «διαλυμένο και διεφθαρμένο κράτος», μήπως ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι το κράτος είμαστε εμείς οι ίδιοι?  Ο κάθε μικρο-μέγαλος εκπαιδευτικός, ο κάθε μικρο-μέγαλος διευθυντής, αλλά και ο κάθε μικρο-μέγαλος υπάλληλος σε κάθε υπηρεσία, δημόσια ή ιδιωτική, είμαστε το κράτος και έχουμε  τεράστια ευθύνη για την κατάντια της χώρας και στη συγκεκριμένη περίπτωση για την κατάντια της παιδείας.

1 σχόλιο:

  1. Τι λες βρε παιδι,τελικα κρατος μπαχαλο για να μην πω βαρυτερη κουβεντα.Δεν πιστευω οτι υπαρχει σωζμος δυστυχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή