ΑΠΡΕΠΕΙΑ

Γύρισε το κεφάλι προς το παράθυρο.  Το βλέμμα του χάθηκε στα είδωλα των απέναντι τζαμιών.  Η σκέψη του χόρευε μεταξύ της μελαγχολίας που τον είχε καταβάλει και μιας σκοτεινής σκοπιμότητας.  Τα μάτια του όμως, μετρούσαν τις εικόνες των κτιρίων πάνω στα ψυχρά τζάμια.  Κυριαρχούσε ένα πράσινο χρώμα.  Η προσπάθεια του αρχιτέκτονα να κάνει ανθρώπινο το μοντέρνο κτίριο γραφείων.

Τα χέρια του έσφιξαν το κομμάτι ψωμιού με το τυρί που κρατούσε.  Δεν ήξερε γιατί τα έτρωγε αφού δεν πήγαιναν κάτω.  Ακούμπησε την παλάμη στο τζάμι κι ένιωσε το πύρωμα του καλοκαιρινού τζαμιού.

Ξαφνικά θυμήθηκε ότι δεν είναι μόνος.  Κοίταξε προς τα μέσα τον χώρο.  Τουλάχιστον τέσσερα ζευγάρια μάτια τον παρακολουθούσαν.  Οι τρεις συνεργάτες αναγκάστηκαν να κοιτάξουν αλλού μόλις διασταυρώθηκε το βλέμμα τους με το δικό του.  Ο τέταρτος........

Τρόμαξε με τη σκληρότητα που διάβασε στα μάτια του.  Αυτή τη φορά, ο αντίπαλος δεν ήταν αδύναμος.  Ο αντίπαλος είχε το θάρρος και την αυτοπεποίθηση να τον κοιτά κατάματα.  Το παιγνίδι του δε θα είχε πέραση.

Ευτυχώς ήταν έξυπνος και το κατάλαβε έγκαιρα.  Έπρεπε γρήγορα να αλλάξει τακτική.  Όπως σε οποιοδήποτε παιγνίδι με τράπουλα.