(Αφιερωμένο σε όλες τις παντρεμένες που ένιωσαν όπως η γυναίκα της ιστορίας)
Μια ζωή. Μια γυναίκα. Γυναίκα της διπλανής πόρτας. Γεννήθηκε. Μεγάλωσε. Παντρεύτηκε. Γέννησε. Γέρασε. Πέθανε.
Έδωσε πολλή αγάπη στα παιδιά της. Θυσιάστηκε γι’ αυτά. Πρόσφερε φροντίδα στους γέρους γονείς της. Στάθηκε κυρία δίπλα στον άντρα της. Έμεινε όμως πάντα ένα κενό μέσα της.
Κάθε μέρα της ζωής της ένιωθε ότι παντρεύτηκε τον λάθος άντρα. Είχε ξεγράψει την πιθανότητα να βρει πια το πριγκηπόπουλο. Έμεινε, όμως, να αγαπά αυτόν, αυτόν τον κάποιο που ήξερε ότι είναι απάτη. Σε κάθε φανάρι, σε κάθε νέο δρόμο που περπατούσε, σε κάθε καινούρια πτυχή της ζωής της έψαχνε ανάμεσα στους άγνωστους γι’ αυτόν που – ίσως – θα την έκανε να νιώσει πάλι έρωτα. Αρκετές ήταν οι φορές που η ματιά της έπεσε σε έναν άγνωστο άντρα, τον ζύγιαζε και με τη φαντασία τον τοποθετούσε στη ζωή της. Να κάθονται σε ένα παγκάκι χέρι-χέρι και να μιλάνε ή να μοιράζονται μια σοκολάτα σε μια παραλία.
Η ζωή όμως κυλούσε στο δικό της ρυθμό και στις δικές της γραφές. Ο ξένος γινόταν απάτη. Εκείνη γύριζε στην οικογένειά της κι εκείνος – η απάτη- πιθανόν, στη δικιά του. Αυτές οι μικρές καθημερινές απάτες την επισκέπτονταν συχνά. Απόκρυφες. Μέχρι τις τελευταίες ημέρες της. Την τόνωναν. Την έκαναν να νιώθει ότι η ζωή ακόμα ήταν μπροστά της. Μέχρι που η ζωή τελείωσε.
Όλοι είχαν να πουν ότι ήταν καλή σύζυγος και μητέρα. Εκείνη ήξερε ότι αγαπούσε μια απάτη και έζησε μέσα στην αυταπάτη.
Πολυ ωραιο ολο το πακετο. Μουσικη,κειμενο καταπληκτικο και ποσο αληθινο !!!!!! Αργησες λιγο αλλα εγραψες.
ΑπάντησηΔιαγραφή