ΣΥΜΗ

ΣΥΜΗ
Νοσταλγία για το καλοκαίρι

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ


Το βάρβαρο ξερίζωμα ενός κισσού άλλαξε τη ζωή σ’ αυτόν τον κήπο.  Λες και ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια άλλη, παράλληλη ζωή.  Κάνεις μια μικρή αλλαγή και δεν ξέρεις ποτέ ποιες θα είναι οι επιπτώσεις.  Ανοίγεις ένα παράθυρο και δεν ξέρεις τι μπορεί να δεις.  Πριν μια εβδομάδα ο κ. Χ. αποφάσισε να κλαδέψει σύρριζα τον κισσό της μάντρας στον ακάλυπτο, αυτή που χωρίζει τις δύο πολυκατοικίες, στο σπίτι της Ι.  Δεν ξέρω γιατί.  Φοβόταν ίσως ότι θα γινόταν κρυψώνας για ποντίκια και κατσαρίδες?  Ίσως φοβήθηκε τη διάβρωση της μάντρας και του τοίχου?  Κι έτσι η παλιά πλίθινη μάντρα έμεινε γυμνή στον ακάλυπτο.  Η μανόλια, οι μανταρινιές και οι λεμονιές στον διπλανό κήπο τώρα μόνες τους πρασινίζουν από το παράθυρο της κουζίνας.

Έφυγε ο κισσός και ήρθαν οι γάτες.  Άνοιξαν οι διάδρομοι για ξάπλες στον ήλιο.  Νωχέλεια.  Μισόκλειστα μάτια.  Ανεμελιά.  Μετά αργές κινήσεις. Αθόρυβα.  Μπαλέτο και ισορροπία συγχρόνως πάνω στη μάντρα.  Παρακολουθούμε την άνεση των δύο ζογκλέρ. Άνοιξαν τα περάσματα για τον κόσμο του έρωτα.  Εντυπωσιασμός του αντίθετου φύλου.

Ο γιος ξεθάρρεψε και τώρα προκαλεί τον πατέρα.  Ίδια χρώματα, ίδιες  πορτοκαλιές ραβδώσεις.  Ίδια φουντωτή ουρά.  Ίδιο κορμί.  Ίδιες «υποσχέσεις» για τα θηλυκά ανάμεσα στα δύο πίσω πόδια.  Κάποιες φορές αλωνίζουν μαζί πάνω στη μάντρα.  Μπροστά ο μεγάλος, πίσω ο μικρός.  Παρακολουθούν την ίδια γκρίζα θηλυκιά.  Δεν τους δίνει σημασία.  Ούτε στον έναν ούτε στον άλλο.  Εκείνη καταφεύγει στο διπλανό κήπο και σκαρφαλώνει σε ένα ισόγειο μπαλκόνι για να ξεκουραστεί στις μαξιλάρες.  Πατέρας και γιος τη μια στήνουν καυγά, την άλλη μονιάζουν.  Ο μικρός, πιο καβγατζής σαν να κατηγορεί τον πατέρα που έχασαν το θηλυκό.  Το ερωτικό παιγνίδι των εραστών συνεχίζεται.  Ίσως η έξαρσή του να γίνει όταν θα είμαστε απόντες.   Στο φως του φεγγαριού ή μια σκοτεινή, συννεφιασμένη νύχτα.  Ίσως τότε να ακούσουμε το ερωτικό παράπονό τους.  Ο κήπος πάντα θα ζει τον έρωτα και τη ζωή με φως ή σκοτάδι.

Σε λίγο θα ζήσουμε το μεγάλωμα της επόμενης γενιάς.  Πορτοκαλιά? Γκρίζα?  Με τη σειρά τους θα αλωνίζουν πάνω στη μάντρα κι αργότερα στην εφηβεία θα αγαπήσουν μια καινούρια θηλυκιά και θα ξαπλώνουν στη μάντρα με φόντο το πράσινο της μανόλιας.

3 σχόλια:

  1. Ο κύκλος της ζωής σ' έναν κήπο, υπέροχα δοσμένος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Νινάκι. Η δικιά σου γνώμη μετρά διπλά άλλωστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελεια περιγραφη,σαν να τα βλεπω να σουλατσαρουν πανω στην μαντρα. Πολυ ομορφες εικονες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή