Γίνομαι ένα μικροσκοπικό μόριο και μπαίνω στις κυψέλες του μυαλού σου. Οι διάδρομοι του νεαρού μυαλού σου ανοίγουν μόλις με βλέπουν, για να με υποδεχτούν με όλο τον αναμενόμενο αυθορμητισμό. Φοβάμαι, όμως, τι θα αντικρίσω και αν θα τολμήσω να εκφέρω γνώμη. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής μου, τα μονοπάτια γίνονται στενά και ασφυκτικά. Μίσος και κακία έχουν καθίσει στα τοιχώματα τους.
Διαβάζω αυτά που έχεις σκαλίσει στον εγκέφαλό σου: Τα εμπορικά κέντρα χαλάνε την αισθητική σου. Απεχθάνεσαι το κράτος. Μισείς τους συμπολίτες σου. Θέλεις να δώσεις ένα γερό μάθημα στον κάθε επιχειρηματία. Απαντάς στη βία με βία. Χρησιμοποιείς την τρομοκρατία για να καταστείλεις την τρομοκρατία. Αγαπάς τα όπλα και τον πολεμικό εξοπλισμό. Από καιρό έχεις πετάξει στα σκουπίδια τα κινητά και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές γιατί είναι κατασκευάσματα πολυεθνικών (?). Ευχαριστιέσαι τα κύματα της αδρεναλίνης. Θέλεις να εκδικηθείς. Αυτοχαρακτηρίζεσαι τιμωρός.
Πόσο μίσος μπορεί να έχεις μέσα σου, παιδί μου? Πόσο σε πίκραναν από τότε που γεννήθηκες? Τι σε πλήγωσε τόσο? Ποιος έφταιξε? Τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι σου? Πως αντέχεις να απειλείς τον υπαλληλίσκο της Τράπεζας και να τρομάζεις τον γέρο συνταξιούχο?
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τον εαυτό σου - κόντρα σε όλα τα στραβά του κόσμου - να προσφέρεις αγάπη αντί για μίσος, λουλούδια αντί για Καλάσνικοφ διάλογο αντί για επιθέσεις, φαγητό στους φτωχούς αντί για εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Μπραβο Αννα,πολυ ωραια τα λες. Νομιζω οτι εκφραζεις τις σκεψεις πολλων ανθρωπων και τις δικες μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι σίγουρη ότι ο μέσος πολίτης σκέφτεται το ίδιο. Μήπως, όμως, η πολιτεία έπρεπε να διαθέσει ειδικούς Ψυχολόγους / Ψυχιάτρους για να το ερευνήσουν περισσότερο?
ΑπάντησηΔιαγραφή