(Η Άννα Νάταρ - Anna Natar - εξηγεί με το δικό της τρόπο τη "Θετική Ψυχολογία")
Στρώθηκαν και οι τέσσερις στους αναπαυτικούς καναπέδες. Ο σπιτονοικοκύρης φρόντισε αμέσως για ουίσκι, παγάκια, νερό και φιστίκια. Η συζήτηση άρχισε από τα τυπικά νέα για την καθημερινότητα του καθενός. Οικογενειάρχες πια και οι τέσσερις, έσερναν τα βάρη της ρουτίνας και των ευθυνών. Φυσικά και μίλησαν για το χάλι της Ελλάδας, τη μεταμόρφωση της κοινωνίας και τα νέα οικονομικά δεδομένα της τσέπης τους.
Ο Α βρήκε την ευκαιρία να γκρινιάξει, να αναστενάξει, να βογκήξει. «Η μαύρη μας η μοίρα. Αυτό είναι κισμέτ. Ο Θεός ήθελε να τιμωρηθεί η γενιά μας για την πλούσια ζωή που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι «κάτι», «κάποιος» με έχει βάλει στο μάτι και με γρουσουζεύει συνέχεια.»
«Σιγά ρε φίλε, που μόνο εσύ έχεις προβλήματα! Αφήνεις τον εαυτό σου να βλέπει τα προβλήματα με μεγεθυντικό καφέ και τα αφήνεις να σε παρασύρουν στα Τάρταρα. Με την αρνητική ψυχολογία το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να μαγνητίσεις πάνω σου και τον επόμενο κομήτη». Ο Β ήταν πολύ θυμωμένος με τον Α. Στο κάτω-κάτω είχαν μαζευτεί να πουν μια δυο μαλακίες, να πιουν τα ποτάκια τους και να χαζέψουν τηλεόραση. Όχι να ακούνε τη γκρίνια του Α. «Πρέπει να αντιδράσεις. Πάρε παράδειγμα από μένα».
«Δεν θα καταντήσω σαν εσένα, φίλε. Εσύ συνεχίζεις να κάνεις τη ζωή που έκανες πριν, τρώγοντας από τα έτοιμα χωρίς να έχεις έννοια για το αύριο. Πώς έχεις διάθεση να πηγαίνεις και σε βραδινά κέντρα? Δεν σε καταλαβαίνω.»
«Μια ζωή την έχουμε, κι αν δεν τη γλεντήσουμε........» του απάντησε τραγουδώντας ο Β. «Πρέπει να γλεντήσουμε το «τώρα» κι όχι να κλαίμε τη μοίρα μας και να ζούμε μόνο για το αύριο».
Όλη αυτή την ώρα, ο Γ και ο Δ άκουγαν χαμογελώντας στους δύο ακραίους φίλους τους. Τους είχαν αφήσει να ξεσπαθώσουν και να διαφωνήσουν άλλη μια φορά. Σύντομα όμως θα έμπαιναν στην κουβέντα. Ο πρώτος που προσπάθησε να διακόψει τη διαφωνία ήταν ο Γ. Άναψε το τσιγάρο του και τους θύμισε ότι η προσπάθεια στη ζωή για κάτι καλύτερο δεν σταματά ποτέ. «Ούτε να τρως τα έτοιμα, ούτε να γκρινιάζεις, ούτε να εφησυχάζεις. Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Δεν βλέπετε πώς κύλησε η δική μου ζωή?» Παρατήρησε ένα ελαφρύ ειρωνικό βλέμμα από τον Α ή του φάνηκε?
«Ναι, Α, πέτυχα να πάρω τη θέση του Προϊσταμένου, αλλά θέλω να προσπαθήσω και για τη θέση του Διευθυντή, τώρα που θα βγει σε σύνταξη ο Διευθυντής μας».
«Ησυχία δεν έχεις», του απάντησε ο Α, επιβεβαιώνοντας ότι σωστά είχε ερμηνεύσει την ελαφριά ειρωνεία του. «Από την εποχή που ήμασταν φαντάροι, έβαζες στόχους απίθανους και μόλις τους πετύχαινες, ανέβαζες τον πήχυ. Δεν σου αρκεί πια ότι πήρες αυτή τη θέση σταδιακά, έχοντας ξεκινήσει από το τίποτα?»
«Όχι, αυτά που περιγράφεις είναι η προσπάθεια του κάθε φυσιολογικού ανθρώπου να αρπάζει τις ευκαιρίες και να αναπτύσσεται, να βελτιώνει τη θέση του. Εσύ τι ήθελες? Να έμενα στάσιμος?»
«Τώρα, μεταξύ μας», μπήκε στη συζήτηση ο Β, «εσύ το παράκανες. Συνέχεια ήσουν σε έναν αγώνα. Ξεχνάς από που ξεκίνησες. Είσαι αχάριστος και με τον εαυτό σου τον ίδιο».
«Ειρήνη υμίν, φίλοι μου». Έσπασε τη σιωπή του ο Δ επιτέλους. Η λύση είναι κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά που περιγράφετε. Ούτε ο μηδενισμός των πάντων είναι υγιής αντίδραση, ούτε το «ό,τι φάμε ό,τι πιούμε ό,τι αρπάξει ο κώλος μας», ούτε να απαξιώνουμε τις προηγούμενες επιτυχίες μας. Πρέπει να βλέπουμε και τις θετικές πλευρές στην κάθε περίπτωση. Να προσπαθούμε να αισιοδοξούμε. Συγχρόνως να προσπαθούμε για την ψυχική μας γαλήνη. Να παράγουμε και να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν. Να ευχαριστιόμαστε όμως και με τις μικρές καθημερινές χαρές».
Αμπελοφιλοσοφίες? Άσκηση θάρρους? Τέσσερις φίλοι, τέσσερις διαφορετικές συμπεριφορές. Ο Α, ο Μηδενιστής. Ο Β ο Ηδονιστής. Ο Γ ο Δρομέας Επιβίωσης. Ίσως ο Δ ο Ευτυχής να έχει βρει πράγματι μια ισορροπία μέσα του.
(Κείμενο επηρεασμένο από τη θεωρία του Καθηγητή Tal Ben Shahar για τις στάσεις ζωής και τη Θετική Ψυχολογία. Εσείς σε ποιο τύπο ανήκετε? Τι θα κάνετε για να βελτιώσετε την ψυχολογία σας? Τα βιβλία του Καθηγητή διατίθενται σε πολύ καλές τιμές μέσω internet. Αγοράστε τα επειγόντως γιατί όλοι έχετε καταντήσει σαν τον Α).)
Σωστα τα λες, οι περισσοτεροι ειμαστε ο τυπος Α
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα λέω εγώ! Βγαίνει από μελέτες του Harvard. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε και κάποιο σχετικό βιβλίο, για να διαχειριστούμε την κατάθλιψή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή