ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ξεφύλλιζα τα παλιά ημερολόγια και τα σημειωματάρια, ακουμπισμένα σε ένα ντουλάπι που δεν ανοίγει συχνά.  Παλιοκαιρισμένες σελίδες, τριμμένα εξώφυλα.  Περιπλανήθηκα στα μονοπάτια άλλων χρόνων.  Σταμάτησα στη μικροσκοπική ατζέντα του 2004. Δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε.  Η πυκνότητα των σημειώσεων με τρόμαξε.  Χωρίς να το θέλω, ένιωσα ένα σφίξιμο κάπου μεταξύ καρδιάς και στομάχου.  «Διάβαζα» μια άλλη ζωή.

Ήταν η εποχή που το δίλημμα στην πολιτική ήταν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ.  Ήταν τότε που τσακώθηκα με τον κολλητό γιατί δεν θέλησα να συμμετάσχω στην προεκλογική εκστρατεία ενός Υπουργού.  Ήταν η εποχή που ο κολλητός είχε εξαρτήσει το μέλλον της καριέρας του από την καριέρα δυο-τριών κομματικών στελεχών.  Εποχή που η νεολαία διασκέδαζε στα ελληνάδικα και απέφευγε τη δουλειά όπως ο διάβολος το λιβάνι.  Οι δημόσιοι υπάλληλοι πολλαπλασιάζονταν σαν  βακτηρίδια και ο τελευταίος τεμπέλης πίστευε ότι το Κράτος του χρωστά.  Τότε ζούσαμε σε μια αλλιώτικη Ελλάδα.

Σε μια σελίδα του Μαΐου τονισμένη με πολλά βέλη είναι ευδιάκριτη η φράση «Το χειρότερο κακό είναι η ελπίδα, γιατί παρατείνει το βάσανο».  Ποια ελπίδα;  Μήπως για να γίνει καλύτερη η Ελλάδα;  Λίγο πιο κάτω: «... Κανόνισε την πορεία σου...», μια εντολή προς τον εαυτό μου.  Άραγε να προσπαθούσα να ετοιμαστώ για τη νέα ζωή που μας ετοίμαζαν;  Τελικά η νέα ζωή με βρήκε έτοιμη;  Δέκα χρόνια μετά: η ΝΔ έχει τον λιγότερο αναμενόμενο Αρχηγό, το ΠΑΣΟΚ πεθαίνει, η αξιωματική αντιπολίτευση διαθέτει αρχηγό αμούστακο, οι νεοναζί κοκορεύονται ακόμα και μέσα στη Βουλή, τα νέα κόμματα φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στις θέσεις τους, ο μέσος πολίτης βουλιάζει στην κατάθλιψη. 

Ποιοι ανθίζουν τέτοια εποχή; Μάλλον μόνο οι ανόητοι και οι βολεμένοι. Δέκα χρόνια μετά.................... 

HR ACTIVITIES FOR MIDDLE / LARGE SIZE COMPANIES from annanatar8

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar