Δεν καταλαβαίνω γιατί κάνει ζήλιες ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας. Ένα δικηγορικό γραφείο του εξωτερικού, με business mind (όπως λέμε στα ελληνικά) ήρθε στην Ελλάδα να πουλήσει είτε "γνώσεις" είτε "αέρα" και να αρπάξει μια καινούρια δουλειά. Ο πελάτης μπορεί να αγοράσει, μπορεί και να μην αγοράσει.Το ίδιο μπορούσαν να έχουν κάνει τα μεγάλα Δικηγορικά Γραφεία (and their ... Associates) της Ελλάδας. Δεν το έκαναν, όμως, τόσα χρόνια. Πιθανόν δεν έχουν την εξειδίκευση που έχει το γραφείο που εκπροσωπεί η κα Αλαμουντίν.
Ο μέσος Αθηναίος κουτσομπόλης ενθουσιάστηκε, πάντως, με την αρχοντοβλαχιά: "Μεγάλη Βρεττανία", γυναίκα-μοντελάκι, σύζυγος ενός γόη, δείπνο στο "Βαρούλκο", δείπνο στο Μουσείο της Ακρόπολης, ρουχαλάκια όμορφα, τσάντες επώνυμες, κάθε εμφάνιση κι άλλο γυαλί ηλίου. Γκλαμουριά με τα όλα της.
Έξω από το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεττανίας, τα κανάλια παρέμειναν στημένα μέρα νύχτα με αναμμένους τους προβολείς τους το βράδυ και περίμεναν. Κάποιοι περαστικοί κοντοστέκονταν και γελούσαν.
Τώρα μας εγκατέλειψε η Αμάλ. Ας βρούμε άλλο ενδιαφέρον θεματάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου