ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Απορίας άξιον πώς ξεθάρεψε και πλησίασε στο σπίτι.  Ένιωσε ίσως τη ζέστη από το τζάκι που είχε μείνει σβηστό πολλούς μήνες.  Ένιωσε ίσως ότι οι ένοικοι αυτού του σπιτιού ήταν διαφορετικοί από τους υπόλοιιπους κατοίκους του χωριού, γιατί είχαν ένα σκυλάκι μαζί τους στην παρέα τους.  Ίσως μύρισε νοστιμιές που έρχονταν από την κουζίνα.

Πάντως το τόλμησε.  Πρώτα στερεώθηκε στα πέτρινα σκαλιά του μονοπατιού που οδηγούσε στην καγκελόπορτα της αυλής και κόλλησε τη μύτη στο τζάμι του σαλονιού.  Μας παρακολουθούσε για ώρες.

Μόλις της φωνάξαμε να έρθει στην πόρτα της κουζίνας, δεν έχασε καιρό.  Με χοροπηδητά χαράς, ήρθε να μας ανταμώσει.  Όχι, δεν τόλμησε να μπει αμέσως μέσα στο σπίτι.  Προτίμησε να ζυγιάσει τους κινδύνους για αρκετά λεπτά και να γεμίζει την κοιλιά της με μπισκοτάκια.

Μπήκε στο σπίτι μόλις πείστηκε ότι ο ένας κύριος ήταν φιλικός και καλός μαζί της.  Μετά από λίγη ώρα και αφού κτίστηκε η σχέση εμπιστοσύνης, τον κοιτούσε πια στα μάτια.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΤΡΙΚΥΜΙΑ (Σαίξπηρ)

William Shakespeare (1564-1616)

                from The Tempest

                      Ariel's Song

    Come unto these yellow sands, 

              And then take hands: 

    Curtsied when you have, and kiss'd 

              The wild waves whist, 

    Foot it featly here and there; 

    And, sweet sprites, the burthen bear. 

              Hark, hark! 

    Bow-wow. 

              The watch-dogs bark. 

    Bow-wow. 

              Hark, hark! I hear 

              The strain of strutting chanticleer 

              Cry, Cock-a-diddle-dow.

    Full fathom five thy father lies; 

              Of his bones are coral made; 

    Those are pearls that were his eyes: 

              Nothing of him that doth fade, 

    But doth suffer a sea-change 

    Into something rich and strange. 

    Sea-nymphs hourly ring his knell: 

                              Ding-dong. 

    Hark! now I hear them—Ding-dong, bell.

---

In Act I, Scene II of The Tempest, the "airy Spirit" Ariel is ordered by Prospero to lead the shipwrecked Ferdinand to him. She does this by invisibly singing the above song to gain his attention and guide him by the sound of her voice. The second stanza is of particular relevance to Ferdinand since his father drowned.

Ariel's Song can be found, for example, in:

Shakespeare, William. Shakespeare's Comedy of the Tempest. William J. Rolfe, Ed. New York: Harper & Brothers, Publishers, 1892.The second stanza can be found under the title Full Fathom Five, for example, in:

Ferguson, Margaret, Mary Jo Salter, and Jon Stallworthy, eds. The Norton Anthology of Poetry (Fourth Edition). New York: W.W. Norton & Company, 1996.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1



O Colin Morgan ως 'Αριελ:
https://www.youtube.com/watch?v=jSJvm9PVLJI

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

(Η φωτογραφία από το in.gr γιατί δεν προλάβαινα να βγάζω φωτογραφίες)

Τρέχω τρέχω στο κέντρο για δουλειές, χρησιμοποιώντας τραμ και μετρό.

Στο τραμ βρίσκομαι ανάμεσα σε μαθητές που στριμώχνονται για να φτάσουν μέχρι το Σύνταγμα.  Η σημαιοφόρος προσπαθεί να βολέψει τη σημαία του σχολείου χωρίς να κάνει ζημιά στο βαγόνι.  Τα αγόρια έχουν παστώσει τα μαλλιά με ζελέ.  Γιαγιάδες συνοδεύουν μικρότερα παιδιά για να κουνήσουν το πλαστικό σημαιάκι.  Μια  τσιγγανοπούλα χαζεύει τους μαθητές και τις μαθήτριες σκαλίζοντας τη μύτη της.  Άραγε πάει κι εκείνη στο Σύνταγμα για την παρέλαση;

Συνεχίζω να τρέχω κυνηγώντας την ουρά μου.  Θα ήθελα να ήμουν παιδί και να νιώθω αυτή τη λαχτάρα για το μεγάλο γεγονός της ημέρας.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Ήταν όλοι εκεί. Αυτός που γελούσε με τη «χοντρή».  Η χοντρή που γελούσε με τη «χαζή ξανθιά».  Η ξανθιά που φοβόταν τον μελαψό.  Ο μελαψός που θεωρούσε τη γυναίκα πολίτη δεύτερης κατηγορίας.  Η γυναίκα που μισούσε τους Εβραίους χωρίς να έχει γνωρίσει ποτέ κανέναν.  O ψηλός που κορόιδευε τον κοντό.  Όλοι αυτοί οι «πολιτισμένοι» κατέβηκαν στο δρόμο ή πήγαν στην κηδεία για να εκφράσουν τη θλίψη τους για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και έτρεξαν να αναρτήσουν δακρύβρεχτα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μήπως συμμετείχαν και κάποιοι που, κατά καιρούς, έχουν ονοματίσει τους ομοφυλόφιλους με λέξεις που δεν επαναλαμβάνονται καν;  Η υποκρισία δεν έχει όρια.  Η υποκρισία στολίστηκε και με μπαλωθιές της ψευτο-παλικαροσύνης, αυτής που έλειπε προφανώς από τον Βαγγέλη αλλά  διέθεταν σε αφθονία οι «φίλοι» του.

Υ.Γ.: Αυτό ήταν ένα κείμενο γραμμένο με πολύ θυμό για το ρατσισμό που παίρνει πολλές μορφές στην καθημερινότητά μας, αλλά δεν έχουμε μάθει να τον αναγνωρίζουμε.  Και θυμηθείτε ότι «ό,τι δίνεις αυτό παίρνεις».  Εσύ που είπες «χοντρή» την παχουλή κυρία, είναι αυτή που θα πει για σένα ότι είσαι «παλιο-......ς».

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ

Όση αγριάδα έχει η Λακωνική (η Μέση, η Αποσκιαδερή Μάνη) το καλοκαίρι, με άλλη τόση γλύκα μας υποδέχθηκε τον Δεκέμβριο.   Πρασίνισαν οι πεζούλες (τα «χτάρια») και οι κοτρόνες. Η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη, «τζάμι».  Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, ο καιρός όμως εδώ ήταν φθινοπωρινός ακόμη.

Οδηγήσαμε μέσα στη βροχή από την Αθήνα μέχρι που μείναμε μόνοι μας στο δρόμο για Γύθειο και ο καιρός καθάρισε.  Ξαναβρήκαμε το γνώριμο μανιάτικο τοπίο με τις πικροδάφνες και τις φραγκοσυκιές.  Η βροχή είχε τιμήσει και την εδώ περιοχή για μια δυο μέρες έχοντας αφήσει τα σημάδια της.  Αυτές ήταν οι πρώτες βροχές στην περιοχή.

Ο  βράχος του Γερολιμένα  πρασίνισε κι αυτός από τις υγρασίες του φθινοπώρου.  Το επόμενο πρωινό θα στρωθούμε στον ήλιο για να πιούμε καφεδάκι στον «Ακροταιναρίτη», στον κ. Σπύρο,  χαζεύοντας  τα γαλήνια νερά του λιμανιού.

Η κυρία Βούλα, ο κύριος Άγγελος, η Κατερίνα και ο Αλέξανδρος στο Porto Mani Suites μας περιμένουν με τσίπουρο και χορτόπιτα.  Το φύλλο φυσικά ανοιγμένο από τα χεράκια της μαστόρισσας.  Τραγανό-τραγανό.  Το απόγευμα αράζουμε μπροστά στο τζάκι μέχρι την ώρα του βραδινού, που περιλαμβάνει μπακαλιάρο με χόρτα και ολόφρεσκη στήρα.  Τα χόρτα μαζεμένα από τον κ. Άγγελο και η στήρα ψαρεμένη στα νερά του Μεσσηνιακού κόλπου.

Το πρωινό μας ξεκίνησε με ντόπια καλούδια της μανιάτικης παραγωγής και μελένιες κουταλίδες.  Για το μεσημέρι, μας έφτιαξε τον πασπαλά, μανιάτικο μεζέ.  Ο πασπαλάς γίνεται από χοιρινό κρέας (ή και συκώτι χοιρινό) σε μπόλικο λάδι και αλεύρι για να φτουρίσει.  Βρήκα και σε αυτό το σύνδεσμο περισσότερες πληροφορίες :

http://manivoice.gr/content/%CF%84%CE%B1-%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B7-0

Θα απορείτε αν ένα σαββατοκύριακο στη Μάνη, περνά μόνο τρώγοντας και πίνοντας.  Όχι φυσικά.

Το πρωί του Σαββάτου οδηγήσαμε προς το Μαρμάρι και το Ταίναρο.  Φτάσαμε σε ένα – μυστικό - άνοιγμα από όπου μπορούσαμε να δούμε τον Φάρο του Ακροταίναρου. Πήγαμε οργανωμένοι για να μαζέψουμε χόρτα.  Βρήκαμε βραχογαλατσίδες (αυτό που λέμε αλλού «σταμναγκάθι») και ραδίκια.  Εκτός από τη φαγώσιμη πρασινάδα, μαζέψαμε μυρωδιαστά μανουσάκια και μελετήσαμε το θυμάρι που ετοιμαζόταν σιγά σιγά να πρασινίσει και να ανθίσει μέχρι τον Φεβρουάριο.  Ανάμεσα στα χτάρια εντοπίσαμε δύο στέρνες για τα ζωντανά της περιοχής.

Εδώ συναντήσαμε και τον κ. Παναγιώτη με τα σκυλιά του.  Δεν είμαι σίγουρη αν ήταν τόσο άγριος και επιθετικός όσο προσπάθησε να μας πείσει στην αρχή, γιατί  φώναξε από μακριά να «μαζέψουμε χόρτα στο δικό μας χωριό».

Η παραλία στο Μαρμάρι παρατημένη στη δύναμη της θάλασσας έχει πλατιάσει και δείχνει πιο ήρεμη ακόμα και από την καλοκαιρινή της εικόνα.

Σε μια μεγάλη κοτρόνα καθίσαμε και αγναντεύαμε το πέλαγος, μετρώντας καράβια.  Ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε, κι άλλο ένα, κι άλλο ένα.  Μετρήσαμε εννιά ή δέκα.  Συνωστισμός στην ελληνική φιλόξενη θάλασσα.  Ο χειμωνιάτικος ήλιος χάιδεψε το σώμα μας.  Μαζέψαμε τη μανιάτικη ζέστη για να την επιστρέψουμε μαζί μας στην Αθήνα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΣΕΛΟΤΟΥ (ΤΟΜΟΣ ΙΙ)

Αν δεν μπορείτε να βρείτε τον τόμο στα βιβλιοπωλεία, επικοινωνήστε με την Άννα Νάταρ ή τις Εκδόσεις Οσελότος.

https://www.youtube.com/watch?v=T6mBW4mHEj4

ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Το Κράτος μπορεί να μην λειτουργεί
το Παρακράτος, όμως, λειτουργεί πάντα!

Θα βρούμε τον ρυθμό μας ή θα συνεχίσουμε να ψαχνόμαστε;  Οι αρρυθμίες πια ενοχλούν το Μέγαρο Μαξίμου.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το 2014 η Ελλάδα κατάφερε να ανέβει στην 81η θέση –μεταξύ 144 χωρών– από την 91η πέρυσι στην κατάταξη της Παγκόσμιας Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας που είχε δημοσιοποιήσει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF).  Η άνοδος της Ελλάδας έγινε εμφανής και όταν συγκρίνεται  ανάμεσα και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Μόνο δύο θέσεις μας χωρίζουν από την παραγωγικότατη (?) Γερμανία.

Για να μην κοροϊδευόμαστε, όμως – και μεταξύ μας δηλαδή – η άνοδος οφείλεται κυρίως στην «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων και στο μερικό άνοιγμα ορισμένων αγορών.  Η Ελλάδα ακόμα έχει να διανύσει μακρύ δρόμο ως προς τη λειτουργία βασικών κρατικών δομών και τη συνολική απόδοση της κυβέρνησης (2014).  Τα μαύρα χάλια στην κατάσταση του τραπεζικού μας συστήματος επηρεάζει αρνητικά που με τη σειρά της επηρεάζει την επιχειρηματικότητα.  Όσο για καινοτομία, ακόμα υστερούμε πολύ.

Η αύξηση της παραγωγικότητας ήταν και το θέμα της συνάντησης που συνιδιοργάνωσαν το Ινστιτούτο Πωλήσεων Ελλάδος με τον ΣΕΒ και το Δίκτυο Παραγωγικότητας.

Διερωτώμαι αν γινόταν η ίδια στατιστική το 2015, τι θα πρόδιδαν τα αποτελέσματα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

..... Τρέχω τρέχω για δουλειές.  Και να θυμηθώ να μην περάσω από τη γωνία Ερμού και Πλατεία Συντάγματος, γιατί καιροφυλακτούν κάποια "κοράκια".  Δεν έχω κάτι προσωπικό με τα νέα παιδιά που έχουν στηθεί στο καραούλι από τις διαφημιστικές εταιρίες, αλλά είναι τουλάχιστον κουραστική η πίεση που δέχεται ο κάθε περαστικός - και φυσικά κυρίως οι γυναίκες - για να δεχτούν πρώτα ένα μικρό δωράκι, όπως παραδείγματος χάριν, ένα αρωματικό μαντηλάκι.  Μετά, αν "τσιμπήσει" ο αφελής, να δεχτεί ένα δεύτερο δωράκι και αν συνεχίσει να "τσιμπά" το κορόϊδο, να βομβαρδιστεί με το μπλα μπλα και τις προσφορές από τα Ινστιτούτα Ομορφιάς της περιοχής.

Η πίεση πολλές φορές είναι απαράδεκτη γιατί, με τρόπο, σε σπρώχνουν προς το πλάι του δρόμου.  Να αναφέρω την περίπτωση που μια κυρία σε αρκετά προχωρημένη ηλικία δέχτηκε το πρώτο δωράκι, το μαντηλάκι, αλλά επειδή δεν δέχτηκε να συμμετάσχει στο δεύτερο βήμα του "promotion", της ζητήθηκε πίσω το μαντηλάκι.  Άλλες κυρίες που φαίνεται ότι περνούν συχνά από εκείνο το σημείο, γνωρίζοντας τη διαδικασία, αγέλαστα αποφεύγουν κάθε προσφορά.

Αγαπητοί μαρκετίστες, αν αυτό είναι μάρκετινγκ, έχετε καταλάβει λάθος τις ανάγκες και τη συμπεριφορά του καταναλωτή.  Εκτός, αν παραδεχτείτε, εσείς και οι πελάτες σας, οι διαφημιζόμενες εταιρίες, ότι κυνηγάτε μόνο κορόϊδα.