ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Απορίας άξιον πώς ξεθάρεψε και πλησίασε στο σπίτι.  Ένιωσε ίσως τη ζέστη από το τζάκι που είχε μείνει σβηστό πολλούς μήνες.  Ένιωσε ίσως ότι οι ένοικοι αυτού του σπιτιού ήταν διαφορετικοί από τους υπόλοιιπους κατοίκους του χωριού, γιατί είχαν ένα σκυλάκι μαζί τους στην παρέα τους.  Ίσως μύρισε νοστιμιές που έρχονταν από την κουζίνα.

Πάντως το τόλμησε.  Πρώτα στερεώθηκε στα πέτρινα σκαλιά του μονοπατιού που οδηγούσε στην καγκελόπορτα της αυλής και κόλλησε τη μύτη στο τζάμι του σαλονιού.  Μας παρακολουθούσε για ώρες.

Μόλις της φωνάξαμε να έρθει στην πόρτα της κουζίνας, δεν έχασε καιρό.  Με χοροπηδητά χαράς, ήρθε να μας ανταμώσει.  Όχι, δεν τόλμησε να μπει αμέσως μέσα στο σπίτι.  Προτίμησε να ζυγιάσει τους κινδύνους για αρκετά λεπτά και να γεμίζει την κοιλιά της με μπισκοτάκια.

Μπήκε στο σπίτι μόλις πείστηκε ότι ο ένας κύριος ήταν φιλικός και καλός μαζί της.  Μετά από λίγη ώρα και αφού κτίστηκε η σχέση εμπιστοσύνης, τον κοιτούσε πια στα μάτια.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar