ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Ήταν όλοι εκεί. Αυτός που γελούσε με τη «χοντρή».  Η χοντρή που γελούσε με τη «χαζή ξανθιά».  Η ξανθιά που φοβόταν τον μελαψό.  Ο μελαψός που θεωρούσε τη γυναίκα πολίτη δεύτερης κατηγορίας.  Η γυναίκα που μισούσε τους Εβραίους χωρίς να έχει γνωρίσει ποτέ κανέναν.  O ψηλός που κορόιδευε τον κοντό.  Όλοι αυτοί οι «πολιτισμένοι» κατέβηκαν στο δρόμο ή πήγαν στην κηδεία για να εκφράσουν τη θλίψη τους για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και έτρεξαν να αναρτήσουν δακρύβρεχτα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μήπως συμμετείχαν και κάποιοι που, κατά καιρούς, έχουν ονοματίσει τους ομοφυλόφιλους με λέξεις που δεν επαναλαμβάνονται καν;  Η υποκρισία δεν έχει όρια.  Η υποκρισία στολίστηκε και με μπαλωθιές της ψευτο-παλικαροσύνης, αυτής που έλειπε προφανώς από τον Βαγγέλη αλλά  διέθεταν σε αφθονία οι «φίλοι» του.

Υ.Γ.: Αυτό ήταν ένα κείμενο γραμμένο με πολύ θυμό για το ρατσισμό που παίρνει πολλές μορφές στην καθημερινότητά μας, αλλά δεν έχουμε μάθει να τον αναγνωρίζουμε.  Και θυμηθείτε ότι «ό,τι δίνεις αυτό παίρνεις».  Εσύ που είπες «χοντρή» την παχουλή κυρία, είναι αυτή που θα πει για σένα ότι είσαι «παλιο-......ς».

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar