Ο γιατρός
πέρασε τις δύο πόρτες και άκουσε το κλείσιμο της δεύτερης πόρτας πίσω του στο Νοσοκομείο. Γύρισε και την κλείδωσε. Γνώριμος ήχος που όμως πια δεν θα
ξανάκουγε. Ανάσα βαθιά. Η άνοιξη γέμισε τα πνευμόνια του. Η μέρα μέσιαζε. Ο ήλιος έριχνε τις αχτίνες του μέσα από ένα
γαλακτερό πέπλο. Ένας καινούριος κόσμος τον περίμενε στο τέλος της αλέας. Ο βηματισμός του έγινε αισθητά πιο ζωηρός και
χαρούμενος. Τα σφιχτά παπούτσια δεν τον
βοηθούσαν κι όμως άρχισε να τρέχει.
Μακριά μπορούσε να ακούσει τον αγχωμένο βόμβο των αυτοκινήτων στη
λεωφόρο. Οδηγώντας σε λίγο ανάμεσα σε
άγνωστους ένιωσε τη γαλήνη της απομόνωσης.
Την επόμενη ημέρα τον περίμενε μια όμορφη μικρή παρέα σε μια Κλινική. Τελεία και καινούρια παράγραφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου