ΣΧΕΔΙΑ (Σχεδία)

«Σχεδία», περιοδικό δρόμου.  Το αγοράζουμε από συγκεκριμένα σημεία, όπως π.χ. σταθμούς μετρό.  Δεν θα το βρείτε στα περίπτερα.  Κοστίζει 3 ευρώ και εκδίδεται κάθε μήνα.

Το περιοδικό ξεκίνησε να κυκλοφορεί αρχές του 2013 δίνοντας ευκαιρία σε  αστέγους, ανέργους και σε άλλους ανθρώπους που ανήκουν σε αδύναμες και ευάλωτες ομάδες να εξασφαλίζουν αξιοπρεπώς ένα εισόδημα πωλώντας το με κέρδος για εκείνους το 50% (1,5 ευρώ).   Η πρωτοβουλία ανήκει στη ΜΚΟ «Διογένης» που δημιούργησε τη δημοσιογραφική ομάδα και έπεσε με τα μούτρα στην ιδέα της έκδοσης του περιοδικού.  Η ιδέα έχει ξεκινήσει από άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως την Αγγλία.  Ήδη πριν από χρόνια, στους σταθμούς του υπόγειου σιδηρόδρομου στο Λονδίνο, οι άνεργοι προσπαθούσαν να πουλήσουν το περιοδικό τους.  Ήταν οι εποχές που στην Ελλάδα θεωρούσαμε περιθωριακό τον άνεργο και τον άστεγο.  Η πραγματικότητά μας ήταν μακριά από αυτά γιατί ζούσαμε στη φούσκα της ψεύτικης ευμάρειας.  Στο Λονδίνο τα βράδια οι άστεγοι διάλεγαν τα ζεστά σημεία πάνω από σχάρες αεραγωγών και εισόδους πολυκαταστημάτων, για να περάσουν τη νύχτα.  Τέτοιες εικόνες δεν ταίριαζαν με τα δεδομένα της Ελλάδας.  Ήρθε όμως και η δική μας σειρά.

Αγόρασα τη «Σχεδία» συνειδητά στη στάση μετρό Συγγρού-Φιξ.  Η πωλήτρια μου τόνισε ότι η απόδειξη είναι μέσα στο περιοδικό.  Της ευχήθηκα «Ό,τι καλύτερο» και μου αντευχήθηκε.

Επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα του περιοδικού «Σχεδία» και στη σελίδα του («Shedia») στο facebook για περισσότερες πληροφορίες.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Αναμονή.  Ατελείωτες οι ώρες που καταβροχθίζουν τη ζωή.  Γέροι που υπομονετικά περιμένουν κι εκείνοι μαζί μου.  Μετρώ τα τέταρτα της ώρας και τις καραμέλες  που τρώει ένας ηλικιωμένος.  Εργάτες από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος με δουλεμένα χέρια και σκληρά πρόσωπα στο θάλαμο αναμονής.

Δεν είναι ιατρείο.  Είναι ο χώρος που ακουμπάμε τις ελπίδες μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε αύριο.  Να ακούσουμε απαντήσεις για το πότε απελευθερωνόμαστε από τα βάρη της δουλείας (ναι, δουλείας).  Προθάλαμος απελευθέρωσης.  Ψάχνοντας δικαίωση για χρόνια χαμένα όταν είχαμε επενδύσει στην παραγωγικότητα.  Αναζήτηση για δικαιοσύνη.  Καθαρτήριο.  Κατειλημμένες οι καρέκλες.  Όλοι σε μοναχικό αγώνα δρόμου.  Ποιος θα προλάβει?  Η ζωή?  Το Κράτος?  Ή μήπως ο Θάνατος?  Jazz μουσική στα ακουστικά για παρέα.  Jazz η ζωή μας.

Ο Βοηθός του Ειδικού μιλά στο τηλέφωνο:  «Οι διατάξεις».  «Το Μνημόνιο».  «Αυτό ξεχάστε το».  «Έχετε παιδιά?  Έχετε σπουδές?»  «Καλύτερα να κλείσετε ραντεβού».

Ο Ειδικός καλεί ένα-ένα τα ονόματα για την ετυμηγορία. Όλοι φεύγουν χαρούμενοι με ένα χαρτί στο χέρι που τους επιτρέπει να προχωρήσουν στον επόμενο θάλαμο. Είναι το εισιτήριο για τη ζωή.  Θα ξεφύγουν από το επίπεδο «Δουλεία» στο επίπεδο «Ελευθερία».

Έρχεται η σειρά μου.  Σηκώνομαι όρθια.

«Για σας, κυρία μου, έχουμε πολύ ευχάριστα νέα.  Σας έχουμε κατατάξει σε επίλεκτη μονάδα.  Θεωρείστε εργατική και παραγωγική.    Σας εντάσσουμε στην Ομάδα της Ελίτ.  Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσετε να δουλεύετε.»

«Μέχρι πότε?»

«Μέχρι να σταματήσετε να αντέχετε».

«Σε ποιο πόστο?»

«Όπου σας ζητηθεί, κυρία μου.  Δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης, μετά από τέτοια τιμή που σας κάνει η Πατρίδα σας».

«Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να δουλέψω για να περάσω στο πεδίο «Ελευθερία»?»

«Μόνο 47».

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του Ματθαίου Γιωσαφάτ στην Αμάντα Μιχαλοπούλου,

http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=519205#.Ugol2xhFTZk.facebook

καταλαβαίνουμε πόση δουλειά πρέπει να γίνει ακόμα στην ελληνική κοινωνία, για να μεταλλαχθεί σε κοινωνία ανοιχτή, δημοκρατική, αντιρατσιστική, δοτική, ευγενική.  Η έλλειψη αγάπης από τη μάνα – της πραγματικής αγάπης, της ζεστής αγκαλιάς και όχι της «δήθεν» - οδήγησε μια γενιά στο φανατισμό και την αγριότητα.  Τίποτα δεν είναι τυχαίο:  διαλυμένα ήθη, εξάρτηση μόνο από το «εγώ» και αδιαφορία για τους άλλους έφτιαξαν αυτό που είμαστε τώρα.  Η παιδεία υπήρξε και συνεχίζει να είναι ανύπαρκτη – εσκεμμένα?

Πέρασαν πολλά χρόνια και τα ανώριμα μυαλά των κυβερνώντων δεν παρατήρησαν την εξέλιξη της κοινωνίας – εξέλιξη προς το χειρότερο.  Ανωριμότητα από τη μια, δρόμος για την εξουσία από την άλλη.  Μια ηγεσία που έσπρωχνε τις καταστάσεις στον γκρεμό.

Ας μην θεωρήσουμε ότι είναι αργά.  Ας μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και την ελπίδα.  Ας βάλουμε στο περιθώριο αυτούς που δεν προσπαθούν, που τεμπελιάζουν, που θέλουν την κοινωνία δική τους, χωράφι τους.  Ας δώσουμε στα παιδιά την αγάπη που χρειάζονται.  Ίσως αυτά σωθούν μέσα από άλλες επιλογές στο μέλλον.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ! ΜΠΟΡΟΥΜΕ?

Θα ήθελα να δω εκατομμύρια κόσμου να περπατούν στο Πέραμα και στο Κερατσίνι.  Ειρηνικά, όλοι χέρι χέρι, να εκφράζουν την αγάπη τους για τον άνθρωπο, τον Έλληνα και τον ξένο, τον πλούσιο και τον φτωχό, τον διανοούμενο και τον εργάτη, τον γέρο και το νέο, τον άντρα και τη γυναίκα, τον δεξιό και τον αριστερό.  Θα είναι ένας κόσμος στην Ελλάδα χωρίς ρατσιστικές ιδέες, χωρίς ακραίες ιδεολογίες.  Ο καθένας μας θα προσφέρει στον άλλο ό τι μπορεί χωρίς ιδιοτέλεια.  Η Ελλάδα θα αρχίσει να αλλάζει χωρίς δεκανίκια από άλλους παράγοντες.  Η Δύναμή της θα είναι η Ομόνοια, η Σύμπνοια.

Και μετά ξύπνησα συνειδητοποιώντας το μίσος που καλλιεργούμε, εμείς οι ίδιοι οι πολίτες, στην καθημερινότητά μας, φτιάχνοντας φατρίες και αντιπάλους.  Με ένα Κράτος άβουλο, ανίκανο, αδύναμο, έρμαιο της αγάπης για χρήμα, διαφθορά και φιγούρα.

Διαβάστε και τα λόγια του Χατζηδάκη το 1993.  Είκοσι ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει και η Ελλάδα μόνο οπισθοδρόμηση έχει να δείξει.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=530751

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

Coaching advertisement d from annanatar8

PICCOLISSIMA SERENATA

Και κάτι αρχαίο μεν, αλλά συνεχίζω να είμαι επηρεασμένη από ιταλικό αέρα.

http://www.youtube.com/watch?v=5HqGVBB0Z6I

Questa piccolissima serenata

con un fil di voce si puo cantar

ogni innamorato all' innamorata

la sussurrera, la sussurrera

Για όσους έμαθαν να αγαπούν τις ελληνικές ταινίες, προτείνω να θυμηθούν και αυτή την κλασική (πια) σκηνή από την ταινία "Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη".

http://www.youtube.com/watch?v=ou1Eqdb1eXw

ΡΑΝΤΕΒΟΥ

(αφιερωμένο σε «Εκείνην» και «Εκείνον»)

Εκείνη:  Σήμερα φόρεσε το κολλητό στενό φουστάνι και τις ψιλοτάκουνες γόβες.  Ένα σετ μαργαριταρένιο με την κλασικότητά του θα την έδειχνε λιγότερο πρόστυχη απ’ ό τι θα έδειχνε αρχικά.  Για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, φρόντισε το μακιγιάζ της.  Αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει make up για να φαίνεται το μαύρισμα της.  Διάλεξε το πιο κόκκινο κραγιόν από τη συλλογή της κι έστρωσε προσεκτικά τη μάσκαρα.  Κρατούσε μικρό καλάθι στο σημερινό ραντεβού.   Θα έβαζε στοίχημα με τη Θεά Τύχη που είχε καθορίσει τόσα άλλα στη ζωή της ότι αυτός που την περίμενε σήμερα στο bar του «Banana Moon» ενδιαφερόταν περισσότερο για την αγαπημένη του ομάδα – ή για κάτι άλλο – παρά για εκείνην.

Το ραντεβού μιας ελεύθερης κοπέλας με έναν αδέσμευτο άντρα κρύβει πάντα μια μυσταγωγία.  Το ερωτικό παιγνίδι θα παιχτεί.  Η κατάληξη?

Το τραμ την άφησε ακριβώς μπροστά από τον προορισμό της.  Κατάφερε να φτάσει με δέκα λεπτά καθυστέρηση.  Ούτε πιο νωρίς, ούτε πολύ πιο αργά.  Μόλις μπήκε στο bar, τον εντόπισε να κάθεται σε ένα ψηλό σκαμπό.

Εκείνος:  Blue jean και άσπρο πουκάμισο.  Είχε διαλέξει το άσπρο, για να φαίνεται το μαύρισμά του.  Είχε ξυριστεί προσεκτικά κι έβαλε στο πρόσωπό του το αγαπημένο του after shave.  Το μεσημέρι είχε φάει μια τυρόπιττα και ασκήθηκε στο γυμναστήριο για να νιώθει ελαφρύς στο βραδινό ραντεβού.  Πριν φύγει από το σπίτι του, συνειδητοποίησε ότι κρατούσε μικρό καλάθι για το ενδιαφέρον αυτής της κοπέλας.  Δεν ήταν σίγουρος σε τι απέβλεπε.  Αν προέκυπτε ένα πήδημα, δεν θα του έπεφτε άσχημα. 

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι άργησε.  38 βαθμοί ενώ ο Αύγουστος τελείωνε.  Σ’ εκείνη τη γωνιά της Πελοποννήσου, ένα αεράκι βορειοδυτικό είχε σώσει την κατάσταση την ώρα που είχαν φύγει σχεδόν όλοι για την Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις.  Ξαφνικά δύο το μεσημέρι, την ώρα που οι γριές τουρίστριες φοβήθηκαν ότι θα κατακαούν από τις καυτές αχτίνες, ένα αραχνοΰφαντο σύννεφο σκέπασε τον ήλιο.  Η συνεργασία που έχουν αεράκια και συννεφάκια, έδεσε με το πιο ρομαντικό σκηνικό:  παραλία, καθαρά νερά, lounge μουσική, αλμυρισμένα σώματα, βουβά στόματα.  Το καλοκαίρι συνέχιζε να είναι δικό μας.  Μας το χάρισαν αυτοί που έφυγαν νωρίς.  Μας χάρισαν ατέλειωτες ώρες με ένα βιβλίο, ένα σημειωματάριο, ένα μολύβι και όλα τα δώρα της μανιάτικης γειτονιάς.  Το συννεφάκι έφτασε μέχρι το Μαυροβούνι για να το σκοτεινιάσει για λίγο.  Ρούφηξες κάθε λεπτό γαλήνης, κάθε δευτερόλεπτο ελευθερίας σαν να είχες μόλις γεννηθεί ρουφώντας το πρώτο οξυγόνο της ζωής σου.  Το αραχνοΰφαντο συννεφάκι ήταν ο προπομπός ενός μεγαλύτερου σύννεφου.  Ερχόταν.  Ήταν αυτό που θα έφερνε τη γλυκιά μελαγχολία του απογεύματος.  Ένα απόγευμα που δεν είχε αποφασίσει αν θα συμμαχήσει με συννεφόκαμμα καλοκαιριού ή βροχούλα φθινοπώρου.  Τι σε νοιάζει, όμως??

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Αυξήθηκε η ανασφάλιστη εργασία?  Τι περίεργο!  Τέσσερις στους δέκα εργαζόμενους ήταν ανασφάλιστοι στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς?  Πέφτουμε από τα σύννεφα!

Νεο-εργαζόμενοι και μεσήλικες δεν έχουν κανένα πια κίνητρο να ασφαλιστούν.  Αυτό αποτελεί ένα από τα επιτεύγματα της τρόικας και της κυβέρνησης.  Σε κανονικές εποχές και ακόμα σε πολιτισμένα κράτη, το εργατικό δυναμικό εργάζεται αφενός για τα προς το ζην και αφετέρου για την κατοχύρωση σύνταξης και ιατρικής περίθαλψης μετά το τέλος του επαγγελματικού βίου.  Στην καθυστερημένη Ελλάδα

• Η βασική σύνταξη είναι 350 ευρώ (για εργασία δεκαπέντε ετών)
• Είσαι ήδη 30-35 ετών και δεν έχεις καταφέρει να αποκτήσεις ένα ένσημο
• Είσαι ήδη άνω των πενήντα ετών και δεν πρόκειται να βρεις δουλειά
• Έχεις ήδη περισσότερα από τριάντα χρόνια εργασίας, δηλαδή τουλάχιστον εννιά χιλιάδες ένσημα, και δεν μπορούν να σου εγγυηθούν μια αξιοπρεπή σύνταξη στη συντάξιμη ηλικία
• Στην καλύτερη περίπτωση η σύνταξή σου στην ανώτατη κλάση (του ΙΚΑ) θα είναι 1500 ευρώ το μήνα
• Το κράτος έχει αποτύχει να διαχειριστεί την επένδυση που έχεις κάνει εσύ (μαζί με τον εργοδότη σου) σε εισφορές
• Η επένδυσή σου σε ασφαλιστικές εισφορές έχουν γίνει μαϊμού συντάξεις και επιδόματα
• Δεν δικαιούσαι να διεκδικήσεις πίσω τις εισφορές σου
• Αναμένουμε νέο «ασφαλιστικό» και το μέλλον είναι σκοτεινό

Σε όποια ομάδα εργατικού δυναμικού και να ανήκεις, γιατί να επιλέξεις εργασία με ασφάλιση?

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement c.ppt from annanatar8