ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι άργησε.  38 βαθμοί ενώ ο Αύγουστος τελείωνε.  Σ’ εκείνη τη γωνιά της Πελοποννήσου, ένα αεράκι βορειοδυτικό είχε σώσει την κατάσταση την ώρα που είχαν φύγει σχεδόν όλοι για την Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις.  Ξαφνικά δύο το μεσημέρι, την ώρα που οι γριές τουρίστριες φοβήθηκαν ότι θα κατακαούν από τις καυτές αχτίνες, ένα αραχνοΰφαντο σύννεφο σκέπασε τον ήλιο.  Η συνεργασία που έχουν αεράκια και συννεφάκια, έδεσε με το πιο ρομαντικό σκηνικό:  παραλία, καθαρά νερά, lounge μουσική, αλμυρισμένα σώματα, βουβά στόματα.  Το καλοκαίρι συνέχιζε να είναι δικό μας.  Μας το χάρισαν αυτοί που έφυγαν νωρίς.  Μας χάρισαν ατέλειωτες ώρες με ένα βιβλίο, ένα σημειωματάριο, ένα μολύβι και όλα τα δώρα της μανιάτικης γειτονιάς.  Το συννεφάκι έφτασε μέχρι το Μαυροβούνι για να το σκοτεινιάσει για λίγο.  Ρούφηξες κάθε λεπτό γαλήνης, κάθε δευτερόλεπτο ελευθερίας σαν να είχες μόλις γεννηθεί ρουφώντας το πρώτο οξυγόνο της ζωής σου.  Το αραχνοΰφαντο συννεφάκι ήταν ο προπομπός ενός μεγαλύτερου σύννεφου.  Ερχόταν.  Ήταν αυτό που θα έφερνε τη γλυκιά μελαγχολία του απογεύματος.  Ένα απόγευμα που δεν είχε αποφασίσει αν θα συμμαχήσει με συννεφόκαμμα καλοκαιριού ή βροχούλα φθινοπώρου.  Τι σε νοιάζει, όμως??

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)