ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Αναμονή.  Ατελείωτες οι ώρες που καταβροχθίζουν τη ζωή.  Γέροι που υπομονετικά περιμένουν κι εκείνοι μαζί μου.  Μετρώ τα τέταρτα της ώρας και τις καραμέλες  που τρώει ένας ηλικιωμένος.  Εργάτες από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος με δουλεμένα χέρια και σκληρά πρόσωπα στο θάλαμο αναμονής.

Δεν είναι ιατρείο.  Είναι ο χώρος που ακουμπάμε τις ελπίδες μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε αύριο.  Να ακούσουμε απαντήσεις για το πότε απελευθερωνόμαστε από τα βάρη της δουλείας (ναι, δουλείας).  Προθάλαμος απελευθέρωσης.  Ψάχνοντας δικαίωση για χρόνια χαμένα όταν είχαμε επενδύσει στην παραγωγικότητα.  Αναζήτηση για δικαιοσύνη.  Καθαρτήριο.  Κατειλημμένες οι καρέκλες.  Όλοι σε μοναχικό αγώνα δρόμου.  Ποιος θα προλάβει?  Η ζωή?  Το Κράτος?  Ή μήπως ο Θάνατος?  Jazz μουσική στα ακουστικά για παρέα.  Jazz η ζωή μας.

Ο Βοηθός του Ειδικού μιλά στο τηλέφωνο:  «Οι διατάξεις».  «Το Μνημόνιο».  «Αυτό ξεχάστε το».  «Έχετε παιδιά?  Έχετε σπουδές?»  «Καλύτερα να κλείσετε ραντεβού».

Ο Ειδικός καλεί ένα-ένα τα ονόματα για την ετυμηγορία. Όλοι φεύγουν χαρούμενοι με ένα χαρτί στο χέρι που τους επιτρέπει να προχωρήσουν στον επόμενο θάλαμο. Είναι το εισιτήριο για τη ζωή.  Θα ξεφύγουν από το επίπεδο «Δουλεία» στο επίπεδο «Ελευθερία».

Έρχεται η σειρά μου.  Σηκώνομαι όρθια.

«Για σας, κυρία μου, έχουμε πολύ ευχάριστα νέα.  Σας έχουμε κατατάξει σε επίλεκτη μονάδα.  Θεωρείστε εργατική και παραγωγική.    Σας εντάσσουμε στην Ομάδα της Ελίτ.  Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσετε να δουλεύετε.»

«Μέχρι πότε?»

«Μέχρι να σταματήσετε να αντέχετε».

«Σε ποιο πόστο?»

«Όπου σας ζητηθεί, κυρία μου.  Δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης, μετά από τέτοια τιμή που σας κάνει η Πατρίδα σας».

«Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να δουλέψω για να περάσω στο πεδίο «Ελευθερία»?»

«Μόνο 47».

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8