ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 22

Βγήκαν οι γείτονες στα παράθυρα για να καταλάβουν από που ακούγονταν οι φωνές.  Στην οδό Ιπποκράτους μπορούσαν να δουν μόνο την κίνηση των αυτοκινήτων.   Μια σειρήνα ασθενοφόρου κάλυψε τις φωνές.

Με λίγο μεγαλύτερη προσοχή άρχισαν να ξεκαθαρίζουν τα πικρά λόγια που ξεστομίζονταν στον αριθμό 22.

«Να ρωτήσεις και τη Μαριλίζα».

«Δεν χρειάζεται να ρωτήσω κανέναν.  114 εκατομμύρια φεσωθήκαμε».

«Τό’ ξερες ότι οι ανάγκες μας ήταν μεγάλες.  Κι εσύ εδώ ήσουν τόσα χρόνια».

«Δεν έκανα εγώ τόσα ταξίδια.  Εσύ όργωσες την υφήλιο».

«Ναι αλλά εσύ μας έφερες τόσους δικούς σου για να δουλέψουν δήθεν και να σου κάνουν θελήματα».

«Μην πιάνεις στο στόμα σου τους εργαζόμενους που είναι και απλήρωτοι».

Σιωπή για λίγα δευτερόλεπτα.

«Και το καινούριο κτίριο τι το θέλαμε?»

«Είμαστε κόμμα εξουσίας.  Το κύρος μας επιβάλλει σε τι χώρο θα λειτουργάμε».

«Λειτουργούμε, όχι «λειτουργάμε». Μάθε Ελληνικά».

Οι γείτονες χαμογέλασαν ειρωνικά για τον καυγά.  ‘Εκλεισαν τα παράθυρα.  Άλλωστε αυτό το «μαγαζί» και τέτοιοι καυγάδες δεν τους αφορούσαν.