ΠΙΑΤΣΕΣ ΤΑΞΙ

Η πρώτη πιάτσα ταξί που εντόπισα τα τελευταία χρόνια ήταν στη Λεωφόρο Συγγρού στο ύψος της στάσης μετρό «Συγγρού-Φιξ».  Την παρατήρησα κυρίως γιατί δημιουργούσε πρόβλημα στην κυκλοφορία, μπλοκάροντας τη δεξιά πλευρά της λεωφόρου και βάζοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους οδηγούς.  Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι δεν υπήρξε προσπάθεια από την αστυνομία να τους απομακρύνει.  Κι αν υπήρξε η προσπάθεια, αποτέλεσμα δεν έφερε.  Τα μιλήσαν?  Τα συμφωνήσαν?

Σιγά-σιγά οι πιάτσες αυξήθηκαν.  Όταν κάθε γειτονιά της Αθήνας αποκτά τη δική της πιάτσα ταξί, ούτε λίγο ούτε πολύ γυρίζουμε στη δεκαετία του ’80 – για να μην αναφέρω προηγούμενες δεκαετίες με τις πιάτσες των «πειρατικών» ταξί.  Άλλο ένα αποτέλεσμα της κρίσης, λοιπόν.  Τώρα πια λίγοι οι πελάτες, λίγα τα λεφτά στη τσέπη, λιγότεροι οι βιαστικοί εργαζόμενοι.  Ζούμε την εποχή που μετράμε μόνο πόσο αυξάνονται οι άνεργοι και όχι η απασχόληση.  Ο αυτοκινητιστής περιμένει να εντοπίσει τον πελάτη του στις πολυσύχναστες στάσεις λεωφορείων και στις εξόδους του μετρό.   Δεν έχει την πολυτέλεια να τριγυρνά στους δρόμους της πόλης και να καταναλώνει το πανάκριβο καύσιμο.

Παρ’ όλ’ αυτά, η τάξη των ταξιτζήδων συνεχίζει να κρύβει αρκετά «μπουμπούκια» που προσπαθούν με κάθε πανέξυπνο και ταχυδακτυλουργικό τρόπο να ξεγελάσουν, να κλέψουν τον πελάτη.  Πριν λίγες εβδομάδες εντοπίστηκαν 27 (ούτε ένας ούτε δύο) ταξιτζήδες που έκλεβαν με το ταξίμετρο τους πελάτες τους. Πιο συγκεκριμένα, άλλοι  είχαν χρησιμοποιήσει καλώδιο στην ταμειακή μηχανή με αποτέλεσμα να μην εκδίδονται αποδείξεις. Άλλος ήταν «μαϊμού ταξιτζής»:  είχε πλαστή ειδική άδεια οδήγησης ταξί και πλαστή άδεια ικανότητας οδήγησης.  Άλλο «μπουμπούκι» χρησιμοποιούσε επιπλέον ειδική ηλεκτρονική πλακέτα η οποία αύξανε πλασματικά την αξία της διαδρομής.

Ας το κοιτάξουν οι ίδιοι οι συνδικαλιστές, τώρα πια που ο συνδικαλισμός θα πάρει καινούριο χαρακτήρα.