ΙΣΙΔΩΡΑ ΝΤΑΝΚΑΝ

Μάιο του 1877 είχε γεννηθεί η Ισιδώρα Ντάνκαν, φαντάζομαι άγνωστη σε πολλούς νέους ή ακόμα και σε μεγαλύτερους σε ηλικία που είναι λιγότερο ψαγμένοι.  Δεν είμαι σίγουρη αν η πορεία της ή το τραγικό τέλος το 1927 δημιούργησαν το θρύλο της.

Η Ισιδώρα Ντάνκαν γεννήθηκε από πλούσια οικογένεια, Τραπεζίτη πατέρα.  Ποτέ δεν ξέρεις, όμως, τι σε περιμένει σε αυτή τη ζωή:  λίγο αργότερα, ο πατέρας της καταστράφηκε οικονομικά.  Ο χορός ήταν πάντα μέσα της κι έτσι, όταν μεγάλωσε, παρέδιδε μαθήματα για να προσφέρει κι εκείνη το εισόδημά της στην οικογένεια.  Ως μέλος του θεάτρου της Νέας Υόρκης έμεινε λίγα χρόνια γιατί την έπνιγε το σύστημα.  Για να βρει χώρο έκφρασης, άνοιξε τα φτερά της για την Ευρώπη.  Στο Λονδίνο και σε πολλές άλλες πόλεις της Ευρώπης, έδωσε αρκετές παραστάσεις.  Τότε άρχισε να γράφεται ο θρύλος της.  Ξέρουμε τις φωτογραφίες της Ισιδώρας Ντάνκαν με το μειδίαμα και την απαλή κίνηση να θυμίζει περισσότερο αναβίωση του ελληνικού πνεύματος και λιγότερο μπαλέτο.  Οι παραστάσεις της θεωρούνταν ιδιαίτερες γιατί εισήγαγε νέο είδος μπαλέτου με ελεύθερη κίνηση εκφράζοντας την ανάγκη της για ελευθερία.

Αχ αυτή η ελευθερία!  Η Ντάνκαν δεν έψαχνε την ελευθερία μόνο μέσα από το χορό.  Η ίδια δίψα για ελευθερία κυριαρχούσε την προσωπική της ζωή.  Απέκτησε και τα δύο παιδιά της εκτός γάμου.  Αναλογιστείτε όμως και την εποχή!  Μέχρι που ήρθε η τραγωδία, όταν έχασε και τα δύο παιδιά της σε δυστύχημα στα νερά του Σηκουάνα.

Η ζωή της μετά από αυτό το περιστατικό γέμισε ελεύθερες σκέψεις, ελεύθερες σχέσεις και ελεύθερη χρήση αλκοόλ.  Ήταν όμως ήδη θρύλος.

Πόσο ελεύθερη μπορεί να νιώθεις τυλιγμένη σε ένα μακρύ φουλάρι να ανεμίζει σε κάμπριο αυτοκίνητο με το συνοδό σου δίπλα!  Έτσι ελεύθερα σκοτώθηκε η Ντάνκαν.  Το φουλάρι της πιάστηκε στις ρόδες του αυτοκινήτου και πνίγηκε.  Τα τελευταία της λόγια πριν μπει στο αυτοκίνητο ήταν "Αντίο φίλοι μου, πηγαίνω προς τη δόξα".