ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕ ΤΙΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΕΡΓΕΙΕΣ

Μια ήρεμη δύναμη της ελληνικής οικονομίας εδώ και αρκετά χρόνια αποτελούσαν τα κοπάδια ψαριών από τσιπούρες και λαβράκια, δηλαδή οι μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.  Η εταιρία ΝΗΡΕΥΣ και η εταιρία ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ξεχώριζαν στον τομέα ανάμεσα στις εβδομήντα πέντε συνολικά επιχειρήσεις του κλάδου.  Μέρος της επιτυχίας των δύο εταιριών ήταν η αύξηση των εξαγωγών.  Ειδικά, όταν τα ελληνικά νοικοκυριά χρεοκόπησαν και η ελληνική αγορά βούλιαξε στην ύφεση, οι ντόπιες εξωστρεφείς επιχειρήσεις που είχαν ανοίξει τα φτερά τους στο εξωτερικό, μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους τα τρία τελευταία χρόνια.  Αντίθετα, η εταιρία ΔΙΑΣ – μια από τις πέντε μεγαλύτερες στην Ελλάδα – δεν μπόρεσε να αντέξει τις πιέσεις και οδεύει για τον πτωχευτικό κώδικα.

Τα νέα δεδομένα φαίνεται ότι δεν είναι τόσο ευχάριστα.  Οι εξαγωγές τις «έσωσαν» από το λουκέτο, από το οποίο δεν γλύτωσαν άλλες ελληνικές εταιρίες κτισμένες στην άμμο.   Οι εξαγωγές ήταν μέρος της επιχειρηματικής στρατηγικής.

Σε αυτές τις δύσκολες εποχές, η στρατηγική έπρεπε να είναι πιο μακροπρόθεσμη και ολοκληρωμένη και να τις θωρακίζει από πιθανούς κινδύνους.  Και να ο πρώτος κίνδυνος «εξ ανατολάς».  Η Τουρκία πήρε την πρώτη θέση σε παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου παραγκωνίζοντας την Ελλάδα σε δεύτερη θέση για πρώτη φορά.

Η οικονομική κρίση, η έλλειψη ρευστότητας και η αύξηση των τιμών στις ιχθυοτροφές, έσπρωξαν τις εταιρίες να βάλουν «νερό στο κρασί τους» ως προς τις επενδύσεις και την ποιότητα.  Η ΔΙΑΣ που έχει καταθέσει αίτηση για την υπαγωγή στο άρθρο 99, το παράκανε πουλώντας μικρότερου βάρους προϊόντα, χαμηλότερης τιμής, δηλαδή λιγότερο ελκυστικά, με αρνητικά αποτελέσματα, τη δυσφήμιση των ελληνικής προέλευσης προϊόντων και την πτώση των τιμών.  Κατρακύλα που πρέπει να σταματήσει.

Ως μέρος της στρατηγικής τους, θα έπρεπε να συμπεριλάβουν την ένωση των δυνάμεων τους για να διαπραγματευτούν από κοινού τις τιμές των τροφών.  Να διεισδύσουν σε νέες αγορές (Ρωσία, παραδείγματος χάριν).  Να προσαρμόσουν την οργανωτική τους δομή.  Να εκμοντερνίσουν τον τρόπο διοίκησης όπως π.χ. να δώσουν προτεραιότητα στην οργάνωση ανθρώπινου δυναμικού με κίνητρα και ανάπτυξη της αφοσίωσης (και κατ’ επέκταση της παραγωγικότητας) του προσωπικού -αντί να μειώνουν ημερομίσθια, κάτι που μπορεί να κάνει και ο «πρώτος τυχόν» καιροσκόπος επιχειρηματίας.

Ακόμα η Ελλάδα ελπίζει στην ανάπτυξη αυτού του τομέα.  Ευχόμαστε σύντομα να ακούσουμε καλύτερες ειδήσεις.

Για σχετική μελέτη της εταιρίας McKinsey μπορείτε να συνδεθείτε εδώ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αρθρογράφος συμφωνεί με το περιεχόμενο):

http://www.mckinsey.com/locations/athens/GreeceExecutiveSummary_new/pdfs/Executive_summary_English.pdf

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ - ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Παρά τη μεγάλη αποκάλυψη για τη μικρή Μαρία και το διεθνές ενδιαφέρον, οι τσιγγάνοι συνεχίζουν τις βόλτες τους στο κέντρο της Αθήνας (και την επαιτεία).  Αλλού κάθεται μια τσιγγάνα με το παιδί στην αγκαλιά, αλλού με το παιδί και με το σκυλί.  Αλλού κάθονται αυτοί οι "εισαγόμενοι" με ένα στυλ καρμπόν.

Ο μπαμπάς τσιγγάνος περπατούσε με τη φαμίλια που τον ακολουθούσαν κατά πόδας στη Χαριλάου Τρικούπη.  Μπροστά εκείνος, πίσω η μαμά τσιγγάνα και πίσω ακολουθούσαν τα τρία μικρά τους σαν σε παρέλαση.

Οι υπόλοιποι από ένστικτο καρφώσαμε το βλέμμα μας στα παιδιά, τα ζυγιάσαμε ένα-ένα, κοιτάξαμε το χρώμα των μαλλιών και των ματιών και αφού διαπιστώσαμε ότι ήταν αρκετά μελαψά συνεχίσαμε το δρόμο μας.

ΦΟΥΡΝΟΣ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ

Ηχηρό μήνυμα με 235 «ναι» στην αναστολή χρηματοδότησης της Χ.Α.:  http://www.tovima.gr/plitics/article/?aid=535949

Λέτε να αρχίσουμε να συμφωνούμε τουλάχιστον στα "ευκόλως εννοούμενα"?
Λέτε η λογική να πρυτανεύσει?
Λέτε να ζήσουμε σιγά σιγά σε μια άλλη Ελλάδα?

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ

Βόλτα σε γραφικά χωριά της Αρκαδίας

(Ασέα – Βαλτεσινίκο – Λιμποβίσι – Βυτίνα – Στεμνίτσα – Καρύταινα)

Οι κάτοικοι του χωριού Ασέα, οι Ασεάτες, ίσως πρώτη φορά έβλεπαν τουριστικό λεωφορείο να επισκέπτεται το χωριό τους, αν και η μικρή καθαρή πλατεία του χωριού έπρεπε να είναι πολυσύχναστο σημείο για όσους αγάπησαν τα ποιήματα και τους στίχους του Νίκου Γκάτσου.  Η κυρία Φράγκου, Πρόεδρος των εν Αθήναις Ασεατών, προστέθηκε στη δική μας ομάδα όταν ξεκινήσαμε από την Αθήνα, για να μας ξεναγήσει στο χωριό του  Γκάτσου.

Η επίσκεψή μας δεν ήταν «μνημόσυνο» αλλά τιμή στον ποιητή που με τις λέξεις του ακουμπά την κάθε αθώα αλλά και την κάθε κολασμένη ψυχή.  Από μικρός πέρασε ο ίδιος από την κόλαση χάνοντας τον πατέρα του στα μαύρα νερά του Ατλαντικού.  Ο χαμός του του βάρυνε τους ώμους.  Στο αγέλαστο πρόσωπο και στο βαρύ του βηματισμό ζωγραφίζονταν οι ταραγμένες σκέψεις του για την Αθανασία της ψυχής, για το πονηρό Δίχτυ της ζωής και για το Χάρτινο Φεγγαράκι που έλεγε ψέματα.  Για τον δικό του προσωπικό κόσμο.  Η μουσική του Χατζηδάκη γλύκανε την Πίκρα Σήμερα.  Η μουσική του Ξαρχάκου ζωήρεψε το χάλι της  Χοντρομπαλούς.  Αυτά όλα τα τραγούδια μας συνόδεψαν στο διήμερο ταξίδι μας στην Αρκαδία.

Για να φτάσουμε στην Ασέα, περνάμε από το - γκρεμισμένο πια - Χάνι Ταλαγάνη.  Η κυρία Φράγκου μας διηγείται ότι το Χάνι φιλοξένησε ακόμα και τον Όθωνα.  Η θέση του υποδηλώνει ότι το σημείο ήταν πάντα κομβικό ακόμα και τον 19^ο αιώνα.  Από τον κύριο δρόμο βλέπουμε το Βαλτέτσι.  Θυμόμαστε ότι εδώ το 1821, ο Κολοκοτρώνης ανάγκασε τους Τούρκους να υποχωρήσουν δύο φορές σε διαφορετικές μάχες.  Στ’ αριστερά, ανάμεσα στους λόφους, η Γέφυρα  Μάναρι (Μάναρη).  Κτίστηκε από Γάλλους, όταν σκόπευαν να δημιουργήσουν σιδηροδρομικό δίκτυο.  Στους λόφους της περιοχής γύρω τριγύρω έχουν στηθεί αιολικά πάρκα.  Χωρίς να το θέλουμε, διερωτώμαστε γιατί δεν υπάρχουν περισσότερα σε όλη την Ελλάδα.  Η απορία, ειπωμένη μέσα μας, μένει αναπάντητη.  Πλησιάζοντας το χωριό της Ασέας, περνάμε μπροστά από την Αρχαία Ασέα.  Ακόμα γίνονται ανασκαφές.  Εδώ είναι και η Κάτω Ασέα, η «Παραλία» όπως λένε οι ντόπιοι, με τον κλασικό πέτρινο σιδηροδρομικό σταθμό.  Η Άνω Ασέα βρίσκεται στα αριστερά μας.  Στα πρώτα κτίρια του χωριού βρίσκεται η καινούρια εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου.   Στην πλατεία μας περιμένει ο Πρόεδρος της κοινότητας μπροστά από το νεόκτιστο Πολιτιστικό Κέντρο.  Η βόλτα μας μας οδηγεί πρώτα πρώτα σε ένα μισογκρεμισμένο κτίριο, ακόμα όμορφο αρχιτεκτονικά παρά την υγρασία και τα φαγωμένα ντουβάρια.  Το σπίτι του Νίκου Γκάτσου έχει δημιουργήσει πολλές συζητήσεις για το μέλλον του.  Θα γίνει Μουσείο?  Από ποιόν?  Με τι χρήματα?  Τώρα αποτελεί ακόμα μια ντροπή στην Ελλάδα.  Περπατώντας στα δρομάκια του χωριού φτάνουμε στην πλατεία Καπετάν Μπονάρου.  Αναπαλαιώθηκε με τα χρήματα που κέρδισε ο Κ. Μητσοτάκης από τη δικαστική διαμάχη του με τον Κ. Λαλιώτη.  Η πλατεία ήταν πάντα το χοροστάσι του χωριού, υπερυψωμένη και πέτρινη.  Γνωρίζει δόξες σε κάθε πανηγύρι.

Το Δημοτικό Σχολείο είναι άλλο ένα κτίριο αναστηλωμένο από χρήματα Έλληνα (Κύπριου, για την ακρίβεια) δωρητή.  Μετά την αναστήλωσή του χρησιμεύει ως χώρος εκδηλώσεων και εκθέσεων.

Το χωριό είναι ήσυχο με 200 ίσα-ίσα κατοίκους.  Το καλοκαίρι έχει περισσότερους επισκέπτες.  Σήμερα οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού λείπουν για να μαζέψουν κάστανα και καρύδια.  Παρατηρούμε, όμως, και μια κυνηγετική αναστάτωση.  Τι γίνεται?  Μάθαμε ότι κυνηγοί έχουν «στριμώξει» ένα αγριογούρουνο.  Οι «ενισχύσεις» ξεκινούν με τα αγροτικά να βοηθήσουν στο κυνήγι.

Πριν φύγουμε ανεβήκαμε στο άλσος σε λοφάκι απέναντι από το Σχολείο για να αγναντέψουμε τις κοιλάδες και να δούμε ό,τι έμεινε από τις πυρκαγιές του 2007.  Η αναδάσωση από το ανθρώπινο χέρι και από τη δύναμη της ίδιας της φύσης, αναγεννά το πράσινο στη γύρω περιοχή.

Η βόλτα τελειώνει γρήγορα στη μικρή Ασέα.  Οι χωριανοί μας περίμεναν στο καφενεδάκι (δηλαδή στον χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου) με καφεδάκια, ραβανί, καρυδόπιττα, κουραμπιέδες (και τι κουραμπιέδες!), πάστα φλόρα και δροσερό νερό για να δροσίσουμε το λαρύγγι μας, μετά τη βόλτα κάτω από τον Οκτωβριανό ήλιο. Θα ξανάρθουμε στην Ασέα.  Μας υποσχέθηκαν ότι την επόμενη φορά θα μας κεράσουν τραχανά.  Αχ αυτοί οι κουραμπιέδες της κυρίας Κούλας!

Ο επόμενος σταθμός μας μέσω Λεβιδίου, το Βαλτεσινίκο (προσοχή στον τονισμό).  Η παράδοση λέει ότι το Βαλετσινίκο ήταν το αγαπημένο χωριό του Κολοκοτρώνη.  Στην είσοδο του χωριού μας υποδέχονται γάργαρα νερά από βρυσούλες.  Οι βαρείς χειμώνες εδώ στα 1100 μέτρα υψόμετρο απαιτούν γερές στέγες και πετρόκτιστες καμινάδες.  Η ξεκούρασή μας, από την άλλη μεριά, απαιτεί πανσέτες, πατατούλες, τυράκι και κόκκινο κρασί στην ταβέρνα του «Βασιλικού».  Έτσι.  Για  να ξεγελάσουμε την πείνα, την ώρα που οι ντόπιοι μαζεύουν τα ξύλα για το χειμώνα που έρχεται όπου να’ ναι ή ξεκουράζονται μετά τις δουλειές της ημέρας.

Στο δρόμο προς Βυτίνα στα τελευταία δέκα χιλιόμετρα, μας αγκαλιάζουν τα έλατα του αρκαδικού Ελατοδάσους.  Αυτή τη φορά η πόλη της Βυτίνας μου φάνηκε πιο ήσυχη, πιο μικρή, πιο όμορφη.  Το Ξενοδοχείο ART ΜΑΙΝΑΛΟΝ, πρόσφατα ανακαινισμένο, είχε να προσφέρει υπηρεσίες υψηλότερου επιπέδου σε σύγκριση με τα παλαιότερα χρόνια.  Τραχανάς, κουραμπιέδες, μέλι και καρύδια ήταν τα απαραίτητα ψώνια από τη Βυτίνα.

Την επόμενη μέρα, αφού το πρόγραμμα είναι σχετικά ελαφρύ, αφήνουμε πίσω μας τη Βυτίνα μια λογική ώρα.  Σταματάμε στο Λιμποβίσι.  Χόρτασε το μάτι μας καστανιές και καρυδιές που ψάχνουν να βρουν χώρο ανάμεσα στα έλατα.  Το Λιμποβίσι, το χωριό του Κολοκοτρώνη, αποτελείται από το γκρεμισμένο σπίτι του αγωνιστή, ένα καινούριο κτίσμα αντίγραφο του σπιτιού του, μια εκκλησία και ένα καφενείο.  Στο καινούριο κτίριο φιλοξενούνται μουσειακά κομμάτια, πορτραίτα των αγωνιστών του 1821 και λάβαρα.  Στην επίσκεψή μας συναντήσαμε δύο ηλικιωμένους και πέντε φιλικότατους σκύλους.  Όλοι δίποδοι και τετράποδοι φρουροί του ακατοίκητου χωριού.

Εκτός από τους κυνηγούς της Ασέας που κυνηγούσαν το αγριογούρουνο, συναντούμε κυνηγούς σε όλη τη γύρω περιοχή.  Αυτοί οι κυνηγοί, κοντά στο Λιμποβίσι και τη Στεμνίτσα, έχουν στήσει καρτέρι για μπεκάτσες.

Σε λίγο βλέπουμε μπροστά μας τη Στεμνίτσα να κρέμεται στις πλαγιές του βουνού.  Μας υποδέχεται μια φίλη, η μικρή Δ., που φοιτά στην Δημόσια  Επαγγελματική Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας.  Οι πληροφορίες για το μέλλον της Σχολής είναι συγκεχυμένες:  Η Σχολή θα έκλεινε φέτος οριστικά.  Τελικά όμως δεν έκλεισε. Οι σπουδαστές ακόμα δεν γνωρίζουν αν θα έχουν επιδότηση στο ενοίκιο, στη σίτιση και τα μεταφορικά, ενώ η σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει.  Πάντως σώθηκαν οι σπουδές των δευτεροετών.  Στο μέλλον η σχολή δεν θα ξαναλειτουργήσει, λέει η μια πληροφορία, ενώ η άλλη πληροφορία λέει ότι θα ανοίξουν δύο νέες σχολές.  Οι παλιοί καθηγητές έχουν μπει σε διαθεσιμότητα, αλλά καινούριοι καθηγητές έρχονται να πάρουν τις θέσεις τους.  Οι παλιοί δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν αίτηση για τις θέσεις που δημιουργούνται.

Η Στεμνίτσα είναι μεγαλύτερη από τη Βυτίνα και το Βαλτεσινίκο. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και δείχνει να έχει περισσότερη ζωή.  Στην πλατεία της κάθονται στον ήλιο πολλοί ντόπιοι αλλά και περαστικοί επισκέπτες.  Οι κόκκινες σκεπές στολίζουν τις πλαγιές του βουνού.  Η πόλη εκπέμπει ηρεμία.  Χαζεύουμε στα μαγαζιά με τα αργυρά κοσμήματα και τα ντόπια προϊόντα.  Αν είχαμε περισσότερο χρόνο θα έπρεπε να επισκεφθούμε το Λαογραφικό Μουσείο.  Φιλάμε σταυρωτά τη μικρή Δ.και συνεχίζουμε το ταξίδι μας.

Αφού είμαστε στη Στεμνίτσα και κατευθυνόμαστε στο Ελληνικό, κάνουμε μια στάση στην ιστορική Καρύταινα.  Το πιο φημισμένο κομμάτι της Καρύταινας είναι το Κάστρο της.  Το έχουν φτάσει «Τολέδο» με νονό το Νίκο Καζαντζάκη. Και η πόλη της Καρύταινας έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός, γιατί θυμίζει τις μεσαιωνικές καστροπόλεις.  Έχουμε κατεβεί σε υψόμετρο 500 μέτρων (από τα 1080 της Στεμνίτσας).  Η ώρα έχει περάσει:  μια μικρή βόλτα – για τους πιο δραστήριους επίσκεψη στο κάστρο – και ένα αναψυκτικό.  Το μεσημεριανό γεύμα μετατίθεται για αργότερα στο Ελληνικό.

Μέσα σε ένα διήμερο τιμήσαμε, όπως νιώθαμε και μπορούσαμε, τον Γκάτσο.  Συγχρόνως θαυμάσαμε την αρκαδική φύση.  Ο ανέλπιστος Οκτωβριανός ήλιος μας ζέστανε και είμαστε έτοιμοι να γυρίσουμε στην Αθήνα.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

BLOG STATISTICS

Αγαπητοί αναγνώστες,

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ τα στατιστικά στοιχεία του προσωπικού μου blog.  Είναι σημαντικό ότι οι αναγνώστες βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης και της Αμερικής.

Σε παλαιότερη παρατήρηση (πριν τέσσερις μήνες) τα κείμενα που είχαν διαβαστεί περισσότερο ήταν πρώτο (ΤΟΡ) το κείμενο   «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ», με δεύτερο το «ΜΥΡΩΔΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΚΑΙ ΡΙΓΑΝΗΣ (για την περιοχή της Ιεράπετρας) και τρίτο το «ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ».

Η καινούρια στατιστική ξαναφέρνει ως

1^ο στη σειρά με μεγάλη διαφορά το «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΜΑΝΗ»

2^ο και πάλι το «ΜΥΡΩΔΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΚΑΙ ΡΙΓΑΝΗΣ»,

ενώ 3^ο  το «ΣΧΕΔΙΑ» (σχετικά με το νέο περιοδικό δρόμου)

Ο «Αλλιώτικος Δημόσιος Υπάλληλος» έρχεται πια στην τέταρτη θέση, ενώ σταθερά στην πέμπτη θέση βρίσκεται το κείμενο για το «Μαλλί της Γριάς».

Σας ευχαριστώ και πάλι για την ανάγνωση των κειμένων.

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ 2: ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ ή ΖΩΔΙΑΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Ο καιρός στον αστερισμό των Διδύμων – Σάββατο, 19 Οκτωβρίου 2013

Στο σπίτι δροσιά.  Στη βεράντα η ζέστα του ήλιου.

Στον κήπο αεράκι.  Στο δρόμο νηνεμία.

Κολύμπι σε δροσερή θάλασσα.

Ηλιοθεραπεία χωρίς σύννεφα. Ζέστη.

Ηλιοθεραπεία με σύννεφα. Δροσιά.

Μαγιώ. Μπλουζάκι. Ζακετάκι.

Ζακετάκι. Μπλουζάκι. Μαγιώ.

Νομίζω ότι αν ο καιρός ανήκε σε κάποιο ζώδιο θα ανήκε στους Διδύμους

Περιγραφή των Διδύμων από τον Κώστα Λεφάκη:  «Ο Δίδυμος είναι ζώδιο του αέρα κάτι που δίνει τακτικές και επαναλαμβανόμενες αλλαγές».

 (Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΞΙΦΗ

Η συζήτηση στο διαδίκτυο άναψε αυτές τις ημέρες.  Οι διαφωνίες εκφράστηκαν άλλοτε με ευγένεια, άλλοτε με ένταση.  Αρκετοί τόλμησαν να προκαλέσουν τους συνομιλητές τους με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα.  Είχα κάνει το λάθος να συμμετάσχω παλαιότερα σε συζήτηση με το ίδιο θέμα.  Τότε παρ’ ολίγον να «χάσω» έναν «διαδικτυακό» φίλο, «γνωστό» κατά τον κοινωνικό ελληνικό χαρακτηρισμό.  Έτσι, αυτή τη φορά, παρέμεινα απλός θεατής – αναγνώστης των απόψεων.

Τις δύο τελευταίες ημέρες, σε κάθε επίσκεψη μου στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζονταν δεκάδες νέα «σχόλια» με φωτογραφίες και μουσικά κομμάτια για να ενισχύσουν τις δύο απόψεις.  Ανάμεσα στις δύο ακραίες θέσεις, κάποιοι πιο ψύχραιμοι, εξέφρασαν δειλά ενδιάμεσες απόψεις σε χρωματισμούς ροζ, γκρι, γαλάζιου.  Αυτοί εισέπραξαν τα περισσότερα βέλη, ύπουλα και από τα δύο άκρα.

Στη σημερινή μου επίσκεψη στο facebook, είδα ότι η διαμάχη συνεχίζεται:

Ποια είναι η ωραιότερη εποχή:  Το καλοκαίρι ή ο χειμώνας?

Υ.Γ.:  Αν κατάφερα να σας ξεγελάσω για το θέμα της διαμάχης, στείλτε το σχόλιό σας

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Blue jean, πουκάμισο, μπουφάν, αθλητικά παπούτσια, τσιγάρο στο ένα χέρι και εφημερίδα στο άλλο.  Ο κύριος ήταν ένας από τους εξακόσιους που περίμεναν έξω από τον ΟΑΕΔ Καλλιθέας.  Χωρίς θυμό, τα μάτια του, το ύφος του, έδειχναν δυσαρέσκεια.  Η απογοήτευση εκφράστηκε φωναχτά με ένα: «Τς, Τς» που είπε στον εαυτό του με ένα σύντομο αλλά εκφραστικότητα μονόλογο.

«Εσείς τι περιμένετε?», τον ρώτησε νεαρή κοπέλα

«Να δηλώσω παρουσία για την καταβολή του επιδόματος ανεργίας, αλλά..... βλέπετε τι γίνεται».

«Περιμένετε πολλή ώρα?»

«Έκανα το λάθος και ήρθα στις 7:30 ενώ, ακούω ότι, άλλοι έχουν έρθει από τις 4 τα ξημερώματα.  Γειά σου κοπέλα μου, φεύγω».

«Μα πού πάτε?»

«Φεύγω.  Δεν θα αντέξω τέτοια ξεφτίλα.  Προτιμώ να πάρω με καθυστέρηση το επίδομα ή να μην το πάρω καθόλου.  Στη ζωή μου έχω δουλέψει 35 χρόνια.  Σε δύο τρία χρόνια βγαίνω σε σύνταξη, για να καταλάβεις.  Ως Έλληνας έμαθα από παιδί να είμαι αξιοπρεπής και τίμιος.  Δυστυχώς ανήκω σε εκείνους τους Έλληνες που μάθαμε αλλιώς.  Τώρα, που ήρθαν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα, κοίταξε τι παίρνω.  Ταπείνωση.  Ταλαιπωρία.  Συμπεριφορά σαν να είμαι γίδι.  Προτιμώ να κρατήσω την περηφάνεια μου.  Δεν ξέρω, όμως, τι θα κάνω με το θυμό μου αύριο μεθαύριο».

Η κοπέλα, δημοσιογράφος από γνωστό κανάλι, τον κοιτούσε χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη.  Ανήκε στη γενιά που μεγάλωσε σε διαλυμένη κοινωνία.  Ίσως οι λέξεις «υπερηφάνεια», «αξιοπρέπεια» και «τιμιότητα» να μη της έλεγαν και πολλά πράγματα.  Ο κύριος στην ουρά της ντροπής θα μπορούσε να είναι πατέρας της, όμως.  Αμήχανη και παγωμένη είδε το μισοκαπνισμένο τσιγάρο να πέφτει στο δρόμο και το χέρι του κυρίου να την αποχαιρετά με μια ελαφριά κίνηση.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΡΟΖΕ ΚΡΑΣΙΑ

Με τις γεύσεις των ροζ κρασιών που μάθαμε όλοι – γνώστες και ανίδεοι – να σνομπάρουμε, ταξιδέψαμε και στη Νότια και στη Βόρεια Γαλλία σε ταξίδι αστραπή.  Από τον ξώχαρο ήλιο στη μουντή υγρασία.  Από τους αμπελώνες που ψάχνουν για νερό, στους αμπελώνες που ρουφούν δροσιά χειμώνα καλοκαίρι.

Το ροζ χρώμα διέφερε στα μπουκάλια.  Το τριανταφυλλί ροζ του Fortant de France ξεχώριζε από το σχεδόν υποκίτρινο του Petale de Rose και των Domaniers.  To Fortant de France ξεχώρισε για την απλοϊκότητά του που μπορεί να ικανοποιήσει εύκολους ουρανίσκους με χαμηλό ποσοστό αλκοόλ, αλλά μάλλον θα άφηνε αδιάφορους τους δύσκολους «πελάτες».  Οι πιο μυημένοι θα στρέφονταν στο Petale de Rose (Προβηγκία), ή στο Cabernet d’ Anjou (Λίγηρας) ή το Les Domaniers (Προβηγκία).

Η εμπειρία ήταν στην «Πύλη του Κρασιού», Λεωφ. Αμφιθέας.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ?

Μοιράζομαι μαζί σας το άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην προχτεσινή "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", γιατί ένιωσα ανακούφιση που υπάρχει έστω και ένας ακόμη άνθρωπος που προβληματίζεται για το ίδιο θέμα.


To άρθρο "Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ"  σε αυτό το σύνδεσμο: 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_09/10/2013_536145


Στον προηγούμενο αιώνα η καλή ανατροφή απαιτούσε να μιλάμε στον πληθυντικό είτε σε άτομα μεγαλύτερα σε ηλικία ή που κατείχαν κάποια θέση ή που μας ήταν άγνωστα.  Ο πληθυντικός μετατρεπόταν σε ενικό όταν η σχέση γινόταν ισότιμη, ισόβαθμη ή πολύ στενή.  Τις τελευταίες δεκαετίες ισοπεδώθηκε κι αυτό μαζί με πολλά άλλα σοβαρότερα.

Γιατί?  Ήταν ή προσπάθεια να νιώσουμε όλοι ίσοι?  Απλοποιήσαμε τη ζωή μας - όπως και άλλες διαδικασίες -  γιατί τα αντανακλαστικά μας δυσκολεύονταν να ανταποκριθούν σε πιο σύνθετες έννοιες?  Η παιδεία "έπιασε πάτο"?  Ή, μήπως, όλα τα προηγούμενα μαζί?  Αν είσαστε ένας από αυτούς που νιώθουν σαν UFO ανάμεσα στον κόσμο γιατί χρησιμοποιούν ακόμη τον πληθυντικό - όταν χρειάζεται - στείλτε σχόλιο.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ 1

Ρουφώ τις τελευταίες στάλες του καλοκαιριού:

Η τράτα που φεύγει

Ο σκιέρ που οργώνει μόνος τα κύματα

Ο μοναχικός κολυμβητής

Ο σιωπηλός ψαράς

Το σπουργίτι που τσιμπά τα φλούδια από τα φυστίκια

Το συννεφάκι που με κοροϊδεύει

Το θράσος μου που του βγάζω τη γλώσσα!

Παίρνω δυνάμεις και ετοιμάζομαι να βγάλω τη γλώσσα στη ζωή! Yes!

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Lapedusa.  Αγαπητοί μου αναγνώστες, αν έχετε διαβάσει αστυνομικές ιστορίες από την πένα του Αντρέα Καμιλέρι, έχετε ταξιδέψει στη Lapedusa, σε αυτό το γραφικό νησάκι μεταξύ Τυνησίας, Μάλτας και Σικελίας.  Αν είχατε ταξιδέψει όμως με τα σαπιοκάραβα που ξεκινούν από τη Βόρεια Αφρική θα βλέπατε τη Lapedusa σαν τη Γη της Επαγγελίας.  Οι ανθρώπινες ψυχές ταξιδεύουν μεταξύ θάλασσας, ουρανού και ελπίδας. Κι αν οι Ιταλικές αρχές μετράνε εκατό πτώματα και τριακόσιους αγνοούμενους σήμερα, έχουν μετρήσει ήδη χιλιάδες τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ανέβασε στο Twitter το προσωπικό του tweet με την προσευχή για την ψυχή αυτών των αδικοχαμένων. Η ημέρα εθνικού πένθους που κηρύχθηκε στην Ιταλία αποδεικνύει ότι στην Ευρώπη ο «άνθρωπος» συνεχίζει να είναι σημαντικός για την κοινωνία τους, ακόμα κι αν αυτός είναι ένας άγνωστος, από άλλη ήπειρο, από άλλη φυλή και άλλο χρώμα.

Στην Ελλάδα, η είδηση «κρύφτηκε» ανάμεσα στα ρεζιλίκια της Χρυσής Αυγής, στο θυμό της κοινωνίας για την απελευθέρωση των τριών βουλευτών, στον ενθουσιασμό για την προφυλάκιση των άλλων τριών πρωταγωνιστών και στις κορόνες διάφορων αρμοδίων, αναρμοδίων, υπευθύνων, ανευθύνων, συνειδητοποιημένων και καιροσκόπων. Ποια είναι, τελικά, η αξία της ανθρώπινης ψυχής στην Ελλάδα?  Τι κάνουμε εμείς ατομικά ή συλλογικά γι’ αυτήν?  Τι προσφέρει ο καθένας μας στους ανθρώπους της γειτονιάς μας κι εκεί που μπορεί? Τι προσφέρει ο εργοδότης στους «δικούς» του ανθρώπους?

Ευτυχώς την εποχή της γενικής ύφεσης, της παγκοσμιοποιημένης ανασφάλειας, της προσπάθειας υποτίμησης των ανθρώπινων αξιών, τα τμήματα Human Resources συνεχίζουν να δίνουν τον αγώνα τους μέσα σε εταιρίες για να αναδείξουν τη σημασία στον «Άνθρωπο».  Οι εξειδικευμένοι σύμβουλοι του τομέα δίνουν τον αγώνα μέσα και έξω από εταιρίες.  Οι επικεφαλής των τμημάτων αναπτύσσουν «Εταιρικές Αξίες», επικοινωνούν αμφίδρομα σε όλα τα επίπεδα, διεγάξουν σφυγμομετρήσεις γνώμης, εκπαιδεύουν, αναπτύσσουν, προβάλλουν τα ταλέντα πέρα από κάθε ιδιοτέλεια, ισορροπώντας πολλές φορές σε αντιρρήσεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις.  Οι μοντέρνες διοικήσεις ακόμα επενδύουν στη βελτίωση των ικανοτήτων των εργαζομένων τους και, κατά συνέπεια, επιτυγχάνουν την αφοσίωση του «Ανθρώπινου Κεφαλαίου».

Ο μέσος Έλληνας μπορεί να παραδειγματιστεί από αυτές τις προσπάθειες και να μεταφέρει τις προσπάθειες στο δικό του μικρόκοσμο.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8

ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Κάποιες – κατ’ εξαίρεση – νέες επενδύσεις εντάσσονται στη διαδικασία του fast track, όπως βαφτίστηκε το καθεστώς της ταχείας αδειοδότησης.  Ο στόχος είναι η γρήγορη έναρξη λειτουργίας της επένδυσης (*), αποφεύγοντας το λαβύρινθο της ελληνικής γραφειοκρατίας, τη μητέρα και το παιδί συγχρόνως της διαφθοράς.

Δύο είναι οι νέες επενδύσεις στην Ελλάδα που θα ενταχθούν στο fast track.  Η μια αφορά σε – τι άλλο? – παραθεριστικό κέντρο στη Χαλκιδική με ξενοδοχεία, παραθεριστικές κατοικίες, γήπεδα γκολφ, συνεδριακό κέντρο, κέντρο υγείας και αθλητικό κέντρο.  Η δεύτερη, στην περιοχή της Ερμιόνης, θα είναι – τι πρωτότυπο! – τουριστικό θέρετρο.

Η Ελλάδα προσφέρει υπηρεσίες και μόνο υπηρεσίες, χωρίς να αποδεικνύεται ότι έχουμε ταλέντο και γνώσεις σε αυτό τον τομέα.  Μάλτα, Κύπρος και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (δεν τολμώ να αναφέρω την Ελβετία), έχουν αποδειχθεί πολύ πιο ικανές στην προσφορά υπηρεσιών με ευελιξία, υψηλά επίπεδα εξυπηρέτησης, ευγένεια, ταχύτητα, χαμόγελο (!) και πολλές άλλες χάρες.

Στην Ελλάδα θέλουμε να εστιάσουμε στον τομέα των υπηρεσιών, έχουμε επιλέξει περιοριστικά στον ειδικότερο τομέα του τουρισμού.  Τελεία.  Ξυπνάμε και κοιμόμαστε με αυτό το όνειρο.  Γιατί άραγε?  Το εύκολο κέρδος?  Η δυνατότητα της αρπαχτής?  Η ευκαιρία να κοροϊδέψουμε τον τουρίστα?  Η εργασία έξι μήνες το χρόνο αντί για δώδεκα?  Η γνώση για τους ευάλωτους στο «λάδωμα»?  Οι χαμηλοί μισθοί των 300 ευρώ?

Φέτος ζούμε την άνθηση του τουρισμού, λόγω εξωγενών παραγόντων (Συρία, Αίγυπτος, Τουρκία) που δεν μπορούμε να επηρεάσουμε.

Κι αν.... ?  Ο μη γένοιτο!  Κι αν..... Αν οι τουρίστες ξαναγυρίσουν στους κεντρικούς τουριστικούς προορισμούς, ποιο είναι το Plan B για την Ελλάδα?  Ποιόν άλλο τομέα αναπτύσσουμε?  Σε ποιόν άλλο τομέα είμαστε ικανοί να αναδειχθούμε?

Αρμόδιοι, τα χρόνια περνούν και βουλιάζουμε στην ύφεση.  Οι επενδύσεις αυτές, αν και θα δημιουργήσουν εκατοντάδες (χιλιάδες) νέες θέσεις εργασίας ... για τα καλοκαίρια, πώς θα ζουν το χειμώνα?  Ποιο πλάνο υπάρχει?  Ως Κράτος, ποιες άλλες επενδύσεις ενθαρρύνονται έξω από τον τουριστικό τομέα?

(*)  Αγαπητοί αναγνώστες, αν δεν σας ενδιαφέρουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη στην Ελλάδα, μη χάσετε το χρόνο σας να διαβάσετε αυτό το κείμενο

Άλλες σχετικές αναρτήσεις στο ιστολόγιο:

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=732265651540425456#editor/target=post;postID=2883457031631207703;onPublishedMenu=allposts;onClosedMenu=allposts;postNum=21;src=postname

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ: http://annas-thoughts.blogspot.gr/2013/06/blog-post_30.html

ΡΩΣΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: http://annas-thoughts.blogspot.gr/2013/06/blog-post_13.html

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Coaching advertisement d from annanatar8