ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΚΡΙΝΟ

(Αφήγηση)

«Είχα πάρει την απόφαση εδώ και αρκετά χρόνια γι’ αυτό το ταξίδι.  Ήθελα να είμαι χρήσιμη σε άλλους συνανθρώπους μου.  Από μικρή, στην πραγματικότητα, ήθελα να γίνω γιατρός γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.  Τελικά δεν έγινα ποτέ γιατρός και τώρα που το σκέφτομαι, δεν ήταν δυνατόν να γίνω.  Ασχολήθηκα όμως με τον άνθρωπο μέσα από τις σπουδές μου.

Στο Πανεπιστήμιο στην Αγγλία κατάλαβα ότι ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, φτάνει να το θέλει.  Έμαθα για τον εθελοντισμό και τον έβαλα στη ζωή μου, όταν για πρώτη φορά πήρα μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό το ταξίδι, όμως, θα ήταν μια αλλιώτικη εμπειρία.  Η εθελοντική ομάδα, από τη γνωστή Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση σχηματίστηκε από διαφορετικές ειδικότητες.  Στόχος μας ήταν να βοηθήσουμε στην κατασκευή 4 τάξεων του σχολείου στην περιοχή Γκιτέγκα. Για το ταξίδι, ξεκινήσαμε μια Κυριακή με μια πολύ πρωινή πτήση.  Θα ταξιδεύαμε μέχρι Κωνσταντινούπολη και από’ κει θα πετούσαμε ξανά μέχρι το αεροδρόμιο του Κιγκάλι στη Ρουάντα.

Μας υποδέχτηκαν οι κάτοικοι και τα παιδιά με αγάπη μέσα σε ένα δροσερό ολοπράσινο τοπίο που δεν θύμιζε καθόλου τις καυτές μέρες που περιμέναμε να βρούμε στην Αφρική.  Η αντικατάσταση των παλιών, βρώμικων και εξαθλιωμένων τάξεων από τις καινούριες ήταν γι’ αυτούς ένα όνειρο που δεν πίστευαν ότι θα πραγματοποιηθεί ποτέ.

Έζησα με τους Χούτου, την πολυπληθέστερη φυλή της Ρουάντα για μια εβδομάδα και μου έμαθαν πόσο σημαντική είναι η αγάπη και η ομαδικότητα ακόμα κι όταν σου λείπουν τα βασικά για να επιβιώσεις.  Ακόμα κι όταν έχεις ζήσει τη φρίκη της ανθρωποκτονίας. Ακόμα κι όταν ο συνάνθρωπός σου, για να επιβιώσει, γίνεται χειρότερος από ζώο.

Τα μάτια μου βούρκωσαν όταν ήρθε η μέρα να φύγουμε.  Άφηνα πίσω μου ένα από τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μου.»

(Από την αφήγηση μιας εθελόντριας)

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

COACHING SESSIONS IN GREECE AND CYPRUS from annanatar8

ΣΤΗ ΡΕΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

(Με την ομάδα «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» – 16 Νοεμβρίου 2013)

Μπροστά ο Νίκος Βατόπουλος με το Νίκο Θυμάκη και τη Ματρώνη Δικαιάκου.  Πίσω το τσούρμο των Καθεσαββατιανών που ξέφυγαν από το κέντρο της Αθήνας, για να ξεναγηθούν σε αυτή τη σύντομη εκδρομή, στη Ρεματιά του Χαλανδρίου.

Το πρώτο σημαντικό σημείο που εντοπίζουμε βρίσκεται απέναντι από τον κινηματογράφο «Αίγλη», όπου σε ένα περιφραγμένο οικόπεδο διασώζονται υπόλοιπα από τον αρχαίο δρόμο που ακολουθούσαν οι βοϊδάμαξες με τα πεντελικά μάρμαρα για να φτάσουν στα αριστουργήματα της αρχαιότητας.  Ποιος ξέρει αυτά τα ξύλινα δύσχρηστα κάρα πόσο χρόνο χρειάζονταν για να διανύσουν την απόσταση από την Πεντέλη μέχρι την Αθήνα?

Κι όμως αυτή η πυκνοκατοικημένη περιοχή με την αέναη κίνηση της Λεωφόρου Πεντέλης κάποτε ήταν γεμάτη βελανιδιές.  Τώρα σώθηκε μία ως ανάμνηση μιας άλλης εποχής και άλλου είδους χλωρίδας.  Αποτελεί πια αξιοθέατο της περιοχής του Χαλανδρίου.  Μια βελανιδιά.  Μοναχική.  Δεν απογοητευόμαστε όμως.  Κάτω από το βαρύ ουρανό που προμηνύει βροχή, συναντιόμασε έξω από τον κινηματογράφο «Αίγλη» στην οδό Πεντέλης, για να περπατήσουμε στη Ρεματιά του Χαλανδρίου και να γνωρίσουμε τις υπόλοιπες χάρες της.

Περπατώντας ελάχιστα μέχρι την κοίτη του ρεύματος, η ατμόσφαιρα σταδιακά αλλάζει.  Φρέσκος αέρας γεμίζει τα πνευμόνια μας.  Οι ξεναγοί μας οδηγούν μέσα από όμορφα πράσινα μονοπάτια ανάμεσα σε χαρουπιές, πικροδάφνες, ευκάλυπτους, δάφνες, σχίνα αλλά και λεμονιές και άκανθους. Οι καλαμιές βουτάνε στα νερά λες και θέλουν να πνιγούν.  Προσέχουμε να μην πατήσουμε τις δρακοντιές, γηγενή φυτά συγγενικά με τον ανθούριο.  Πού και πού βλέπουμε και τις άσχετες δενδροφυτεύσεις από πρωτοβουλίες ιδιωτών.  Το κυπαρίσσι φυτεύτηκε ανάμεσα στους ευκάλυπτους και ήδη άρχισε να πνίγεται χωρίς να βρίσκει διέξοδο να ψηλώσει.  Δεν ήξεραν.  Δεν ρώταγαν?

Με Π.Δ. του 1995 η Ρεματιά έχει χαρακτηριστεί προστευόμενος φυσικός σχηματισμός.  Ξεκινά από την Πεντέλη, μπαίνει σε σκεπαστό αγωγό, φτάνει στο Χαλάνδρι, εκβάλει στον φοβερό και τρομερό Ποδονίφτη και καταλήγει στον ακόμα φοβερότερο και τρομερότερο Κηφισό.

Με τις φιλότιμες προσπάθειες του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς (http:/sosrematia.blogspot.gr), η Ρεματιά του Χαλανδρίου μπορεί να γίνει πολιτιστική διαδρομή με πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους.  Προτεραιότητα είναι  τα έργα για τη διαμόρφωση της κοίτης και για την προστασία των πρανών.  Ευνόητη είναι η απομάκρυνση των παράνομων κατασκευών και η αποτροπή ρήψης σκουπιδιών και λυμάτων – ακόμα και από τους ίδιους τους παραρεμάτιους κατοίκους, όπως μου «κάρφωσε» ένας ηλικιωμένος ντόπιος που ακολούθησε για λίγο την ξενάγησή μας.

Εκτός από την πλούσια βλάστηση που αποτελεί πηγή οξυγόνου για την περιοχή και όλη την Αττική, το Ρέμα του Χαλανδρίου είναι πλούσιο και σε πανίδα.  Εντυπωσιακός είναι ο πληθυσμός παπαγάλων που άρχισαν να δημιουργούν την κοινότητά τους από τη δεκαετία του ’80.  Μήπως ξέφυγαν από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού?  Όπως και να δημιουργήθηκε όμως, έγιναν μόνιμος πληθυσμός.  Πρόκειται για είδος που αντέχει και σε χαμηλές θερμοκρασίες και αγάπησαν τις ήπιες Ελληνικές κλιματικές συνθήκες.  Παρέα με αλκυόνες, γκιόνηδες, τρυζόνια, τρία είδη νυχτερίδας, σπίνους, καρακάξες, βατράχια, χελώνες και σκατζόχοιρους, κατοικούν μέσα στις φυλλωσιές των πεύκων, μακριά από τους ανεπιθύμητους και κακόβουλους ανθρώπους.  Αλλά ακόμα και αηδόνια προσφέρουν την ωραία φωνή τους μέχρι τέλος Μαίου σε αυτό το μικρό παράδεισο.

Η ξενάγηση κράτησε αρκετές ώρες θαυμάζοντας τα δημιουργήματα της φύσης που αφήνουμε να καταστρέφονται από το ανθρώπινο χέρι.  Λίγες ψιχάλες μας θυμίζουν ότι πρέπει να γυρίσουμε στη βάση μας.  Με εικόνες γεμάτες πράσινο, μυρωδιές της φύσης και πολύ οξυγόνο, γυρίζουμε στη Λεωφόρο Πεντέλης για να αποχαιρετιστούμε.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

"Είμαι πολύ ωραίος. Βεβαίως, βεβαίως.  Είμαι πολύ ωραίος.  Είμαι Αλαίν Ντελόν".

Λίγο ο ναρκισισμός, λίγο η απορία πώς θα αντιδράσει ο κόσμος βλέποντας τη φωτογραφία μου, λίγο η επιθυμία μου να μοιραστώ με άλλους που βρίσκομαι, τι κάνω και πως περνώ, δημιούργησαν νέα λέξη που προστέθηκε στο Λεξικό του Oxford:  "selfie".  H ερμηνεία που δίνεται από το λεξικό είναι "Picture of yourself, usually taken by yourself".


Οι ψυχολόγοι το συνδέουν με το ναρκισισμό.  Θα τους παρότρυνα να το συνδέσουν και με τη μοναξιά και την ανασφάλεια.  Τα τελευταία χρόνια με την άνθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυξήθηκε και το φαινόμενο της αυτο-φωτογράφησης.  Τυχαίο?  Δεν νομίζω.  Τα νέα κινητά και οι φωτογραφικές μηχανές δίνουν επίσης τη δυνατότητα για αυτο-φωτογράφιση.

Όταν κάποιοι παρέσυραν ακόμα και τον Πάπα σε ένα selfie, πώς περιμένουμε να αντιδράσουν οι έφηβοι?




Σχετικό άρθρο από την "Guardian"
http://guardianlv.com/2013/08/selfie-the-oxford-dictionary-and-narcissism/

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ

«Tell me why I don’t like….. Fridays” (*).  Η πιο πιθανή απάντηση στην ερώτηση:  «Γιατί είσαι ανάποδος άνθρωπος».

Μήπως, όμως, δεν είναι ανάποδος;  Για να του προσφέρουμε το benefit of the doubt, ρωτήσαμε κι άλλους εργαζόμενους πώς νιώθουν για το Σαββατοκύριακο που έρχεται.  Αν και η πλειοψηφία των εργαζομένων στο άκουσμα της λέξης «Σαββατοκύριακο», χαμογέλασαν πλατιά, υπήρχαν και οι εξαιρέσεις.

Ο ένας απάντησε ότι οι προγραμματισμένες ασχολίες για το Σαββατοκύριακο, όπως να πάει στο σουπερ μάρκετ ή να συνοδεύσει τον μικρό του γιο στην προπόνηση ή να πάρει τη μεγάλη κόρη σε πάρτυ γενεθλίων και την Κυριακή να παρευρεθεί σε ένα τραπέζι, δεν τον ξεκουράζουν.  Μια κοπέλα εξέφρασε το παράπονο ότι το Σαββατοκύριακο που θέλει να μείνει στο σπίτι για cocooning, το πρόγραμμα της τηλεόρασης είναι πολύ φτωχό.  Μια άλλη κοπέλα ομολόγησε ότι νιώθει τη μοναξιά της περισσότερο τις ημέρες του ρεπό παρά τις ημέρες που εργάζεται.  Ακόμα και οι φίλοι της προτιμούν να τη συναντούν τις καθημερινές και την εγκαταλείπουν τα Σαββατοκύριακα.  Ένας νεαρός είπε απλά ότι η κοπέλα του δουλεύει τα Σαββατοκύριακα γιατί είναι σερβιτόρα σε καλό εστιατόριο και δεν μπορούν να συναντηθούν τις ημέρες που εκείνος είναι ελεύθερος.

Ο πέμπτος που ρωτήσαμε έσκυψε το κεφάλι με ενοχές και μου εξομολογήθηκε ότι αγαπά πιο πολύ τη δουλειά του παρά την οικογένειά του.  Μετά από λίγες ημέρες έμαθα ότι έχει δημιουργήσει και σχέση με μια παντρεμένη κυρία στο γραφείο, την οποία όμως μπορούσε να τη συναντά μόνο τις εργάσιμες ημέρες.

Οι Ψυχολόγοι αποδίδουν την αρνητική αντίδραση των εργαζομένων, στον εξαναγκασμό που δημιουργούμε στους εαυτούς μας ότι το Σαββατοκύριακο πρέπει να είναι γεμάτο με κοινωνικότητες και δραστηριότητες.  Κάποιες φορές, όμως, ενδόμυχα θέλουμε ησυχία ή κάποιες άλλες φορές οι δραστηριότητές μας είναι αποτυχημένες.

Χαλαρώστε.  Κάντε αυτό που πραγματικά θέλετε.  Ο χρόνος έχει 52 Σαββατοκύριακα!

Παραφθορά του τραγουδιού «Ι Don’t Like Mondays”

http://www.youtube.com/watch?v=J7x-ldj4UKA

Y.Γ.:  Το τραγούδι των Boomtown Rats «I Don’t Like Mondays» γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονική επίθεση εναντίον παιδιών που περίμεναν να μπουν στο σχολείο, από τη μικρή Brenda Spencer το 1979 ταμπουρωμένη στο σπίτι της.  Κατάφερε να τραυματίσει οκτώ συμμαθητές της και έναν αστυνομικό  και να σκοτώσει δύο δασκάλους. Το μόνο που μπόρεσε να δώσει εξήγηση στους δημοσιογράφους για την πράξη της ήταν – απλά – ότι  "I don't like Mondays."

Υ.Γ. 2:  Εγώ πάντως ανήκω σε αυτή την κατηγορία:  http://annas-thoughts.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΦΩΤΙΕΣ

Ανάβει φωτιά με προσάναμμα. Check στη λίστα ελέγχου.

Η φωτιά σβήνει.

Ανάβει φωτιά με δαδί.  Check στη λίστα ελέγχου.

Η φωτιά σβήνει.

Ρίχνει στην προσπάθεια τσόφλια από καρύδια. Check στη λίστα ελέγχου.

Η φωτιά σβήνει.

Χρησιμοποιεί εφεδρίες από ειδικές παστίλιες. Check στη λίστα ελέγχου.

Η φωτιά σβήνει.

Αν και είναι καλά οργανωμένος με εξοπλισμό, μετά από τόσες προσπάθειες η φωτιά μένει σβηστή.  Έχει έτοιμο το checklist στο συρτάρι και το ανασύρει κάθε φορά που αρχίζει να κρυώνει.  Πολλές μέρες και νύχτες κατέφευγε σε αυτή τη λύση εδώ και πολλά χρόνια.  Ανακάλυψε ότι αυτό το σύστημα είναι αποτελεσματικό, όταν ήθελε να τραβήξει την προσοχή με ζέστη και με κρύο.  Τον κατηγόρησαν για πυρομανή, αλλά εκείνος έμεινε να τους ακούει άναυδος.

Τα πράγματα τώρα άλλαξαν.  Η φωτιά δεν ανάβει με τίποτα.  Δεν έχει υπολογίσει ότι τα «κούτσουρα» είναι βρεγμένα πια.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Πόσο χρειαζόμαστε τον ενθουσιασμό!  Σαν μικρά παιδιά.  Το ποδόσφαιρο ποτέ δε με συγκίνησε.  Το θεωρούσα μάλιστα χαμηλού επιπέδου άθλημα παρά το γεγονός ότι είχα πατέρα ποδοσφαιριστή.  Ρίγησα όμως με τα σχόλια που καταγράφονταν σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη διάρκεια του χτεσινού αγώνα με τη Ρουμανία.  Νέοι, γέροι και παιδιά προσπαθούσαν να εκδηλώσουν τη χαρά τους για τη νίκη.  Ακόμα και η φίλη μου η Λ. έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο, αφήνοντας τη συνηθισμένη της τηλεφωνική κοινωνικότητα, για να μπορέσει να παρακολουθήσει τον αγώνα.

Το πιο σημαντικό είναι ότι παίξαμε καλά - έτσι λένε οι ειδικοί, όχι εγώ.  Πολλές φορές η νίκη – και μάλιστα πάνω σε έναν αντίπαλο όπως η Ρουμανία – είναι σημαντική.  Σημαντικότερος όμως είναι ο αγώνας, η προσπάθεια, η ομαδικότητα, η εστίαση στο στόχο και στο τέλος ο πανηγυρισμός για τη επίτευξη των στόχων και η αναγνώριση των πρωταγωνιστών.  Μπράβο στο Μήτρογλου και τον Σαλπιγγίδη.

Παρακαλώ να θεωρήσετε το κείμενο «επαγγελματικό» και όχι «αθλητικό».  Είμαι σίγουρη ότι όσοι ασχολείστε με τον τομέα του Human Resources θα καταλάβετε τι εννοώ.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Σε αντίθεση με όσους ειρωνεύτηκαν / παρεξήγησαν την καμπάνια ή διάβαζαν μόνο αδιάφορα τους στίχους του Καβάφη στο μετρό και στα λεωφορεία, προσωπικά  ευχαριστήθηκα το στόλισμα των παγερών επιφανειών.  Τις τελευταίες εβδομάδες που όργωνα τις διαδρομές της Αθήνας με κάθε μέσον, ξεκούραζα το μυαλό μου με μια τέτοια περιπλάνηση.  «Ξένος εγώ, ξένος πολύ». «Τα μεγαλεία να φοβάσαι». «Και τέλος πάντων, να τραβούμ’ εμπρός» και άλλοι επιλεγμένοι στίχοι.

Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία ξανακατέβασα από τη βιβλιοθήκη τους δύο τόμους με τα ποιήματα  - αγορασμένα την εποχή της άγριας εφηβείας με 120 δραχμές και οι δύο! – και σας αφιερώνω  ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Καβάφη που ίσως δεν είναι τόσο γνωστό αλλά είναι ακόμα μαρκαρισμένο στα τομάκια από το παλιό διάβασμα του τότε, λατρεύοντας το άρθρο «τες»:

ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΡΩΪΟΥ

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

Υ.Γ.:  Διασκέδασα και με τις κωμικές παραποιήσεις που αναρτήθηκαν στο ιντερνετ, όταν το χιούμορ πάει πακέτο με τον πολιτισμό.  Ξεχώρισα αυτό, γιατί το όνομα του τραγουδιστή μοιάζει πολύ με του Καβάφη και μπορεί να ξεγελάσει τον αδαή με μια βιαστική ματιά.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΕ ΓΚΡΗΝ

Όταν ένας γιάπι κτυπά με το αυτοκίνητο στην καρδιά της Νέας Υόρκης έναν ιδιότροπο ηλικιωμένο, το Δικαστήριο αποφασίζει να του επιβάλει ως ποινή να προσφέρει κοινωνική εργασία, βοηθώντας τον ηλικιωμένο για ένα εξάμηνο. Τι κοινά μπορούν να έχουν αυτοί οι δύο άνθρωποι?  Ο ένας ελκυστικός, με σπουδές στο Harvard και καλή δουλειά στην American Express.  Ο άλλος παραιτημένος από τη ζωή μέσα σε ένα βρωμερό διαμέρισμα με μόνη παρέα το θρήνο για την πεθαμένη γυναίκα του που υπεραγαπούσε.

Το έργο του Jeff Baron (πρωτότυπος τίτλος:  “Visiting Mr. Green”), μέσα από έξυπνους διαλόγους, δίνει μάθημα για τη φιλία, τη μοναξιά, την κοινωνική αλληλεγγύη και τον αντιρατσισμό.

Στην Ελλάδα το έργο παίζεται από πέρσι στο Θέατρο Άνεσις με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και το νεαρό ηθοποιό Τάσο Ιορδανίδη.  Το ταλέντο και των δύο προσφέρει γέλιο και κλάμα σε μια πολύ όμορφη παράσταση.

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΣΤΟΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ

«Θα ήθελες να είσαι ψάρι?»

«Όχι».

«Τι θα ήθελες να ήσουν?»

«Πουλί».

«Τί πουλί?»

«Σπουργίτι».

«Γιατί?»

«Νομίζω ότι είναι πιο ευτυχισμένα.  Δεν το ζήλεψα αλλά, να σου θυμίσω ότι  παρακολουθούσαμε τις φωλιές τους στην παραλιακή παράγκα.  Δούλευαν, τάιζαν τα μικρά τους, τιτίβιζαν, πετούσαν, αλήτευαν.  Αντίθετα τα ψάρια μου θυμίζουν πιο πολύ τον Nemo.  Κινδυνεύουν από μεγάλα ψάρια».

«Το σπουργίτι δεν κινδυνεύει?»

«Ναι, αλλά η ζωή του είναι μικρότερη».

«Κι αυτό σου αρέσει?»

«Ναι, γιατί όχι?  Τα δίνει όλα».

ΑΣ ΤΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΑ, ΛΟΙΠΟΝ!

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

The five essential entrepreneurial skills for success: Concentration, Discrimination, Organization, Innovation and Communication.
Harold S. Geneen 
Read more at http://www.brainyquote.com/quotes/topics/topic_success4.html#G5h1sMXSjPtR0iMA.99

Πώς πετυχαίνεις στη ζωή σου?
Εσείς τι νομίζετε ότι ΤΕΛΙΚΑ είναι η επιτυχία?

ΠΑΡΑΚΑΛΕΤΟ

Αγκαλιάζει το πόδι της καρέκλας που κάθομαι.
Αγκαλιάζει το πόδι του τραπεζιού μπροστά μου.
Τρίβεται στο πόδι της καρέκλας.
Τρίβεται στο πόδι του τραπεζιού.
Αγκαλιάζει τη γάμπα μου.
Τρίβεται στη γάμπα μου.
Ανεβάζει το μπροστινό πόδι στη φούστα μου.
Τρίβει τη μουσούδα της στη γωνία του τραπεζιού.
Κλείνει τα μάτια νωχελικά.
"Παρακαλώ, σε παρακαλώ, παρακαλώ" και ξανά "σε παρακαλώ".

"Φάβα τρως?"
"Όχι ευχαριστώ".
"Μελιτζάνες?"
"Όχι ευχαριστώ.  Δηλαδή τζάμπα πήγαν τόσα χάδια?"

"Λυπάμαι.  Φοβάμαι πως ναι".

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ (έστω δύο λόγια)

Τον άκουγα τα πρωινά στον ΑΝΤ1 τις βάρβαρες ώρες, έξι με οκτώ το πρωί, την ώρα που ετοιμαζόμουν για τη δουλειά.  Δεκάξι ολόκληρα χρόνια, από το 1990 ως το 2006!  Το 2006 μεταπήδησε στη ΝΕΤ και μετά στον REAL FM.  Μια με διασκέδαζε και μια με συγκινούσε.  Μια συμφωνούσα μαζί του και μια διαφωνούσα.  Είχε πάρει λαμπρή θέση στην καθημερινότητά μου.

Ένα πάθος είχε που δεν μπορούσε να καταπολεμήσει.  Κάπνιζε σαν φουγάρο.  Ο ήχος του zippo ακουγόταν ακόμα και την ώρα της εκπομπής.  Κατά τα άλλα μιλούσε για την υγιεινή διατροφή που ακολουθούσε.  Το αιματολογικό πρόβλημα όμως και τις αιμοκαθάρσεις δεν τα γλύτωσε.  Τα τελευταία χρόνια πρέπει να ταλαιπωρήθηκε πολύ.

Ήταν, ίσως, ο μόνος άνθρωπος που όλοι είχαν μάθει να του συγχωρούν την αθυροστομία.  Οι «πονηρές» λέξεις στα δικά του χείλια και με τον δικό του τρόπο γίνονταν ευφυολογήματα χωρίς να προκαλούν.  Πολλές φορές τα σχόλια του ήταν οξύτατα, καυστικότατα.  Δεν δίσταζε να διαφωνήσει με τους συνομιλούντες.  Δεν «έγλειψε» ποτέ κανέναν.  Ντρεπόταν να λένε καλά λόγια για’ κείνον και η συστολή του ακουγόταν στη φωνή του.  Και η ευαισθησία του ακουγόταν στη φωνή του.  Ήταν αρκετές φορές που η φωνή του «έσπασε» από συγκίνηση για θέματα ανθρώπινα.  Αυτός ο ευαίσθητος άνθρωπος μόνο θα μπορούσε να γράψει το «Άνθρωποι Μονάχοι» (μαζί με άλλα εκατοντάδες τραγούδια).  Εύχομαι να μην είναι μόνος εκεί που ταξιδεύει απόψε.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ:

https://www.youtube.com/results?search_query=%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9+%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%87%CE%BF%CE%B9+%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%8D&oq=%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9+%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%87%CE%BF%CE%B9+%CE%BC%CE%BF%CF%83&gs_l=youtube.1.0.0.1679.5753.0.6948.8.3.3.2.4.0.127.340.0j3.3.0...0.0...1ac.1.11.youtube.0DfRhnBD8l8

Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar

(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)