Τον άκουγα τα πρωινά στον
ΑΝΤ1 τις βάρβαρες ώρες, έξι με οκτώ το πρωί, την ώρα που ετοιμαζόμουν για τη
δουλειά. Δεκάξι ολόκληρα χρόνια, από το
1990 ως το 2006! Το 2006 μεταπήδησε στη
ΝΕΤ και μετά στον REAL
FM. Μια με διασκέδαζε και μια με συγκινούσε. Μια συμφωνούσα μαζί του και μια διαφωνούσα. Είχε πάρει λαμπρή θέση στην καθημερινότητά
μου.
Ένα πάθος είχε που δεν
μπορούσε να καταπολεμήσει. Κάπνιζε σαν
φουγάρο. Ο ήχος του zippo ακουγόταν
ακόμα και την ώρα της εκπομπής. Κατά τα
άλλα μιλούσε για την υγιεινή διατροφή που ακολουθούσε. Το αιματολογικό πρόβλημα όμως και τις
αιμοκαθάρσεις δεν τα γλύτωσε. Τα τελευταία
χρόνια πρέπει να ταλαιπωρήθηκε πολύ.
Ήταν, ίσως, ο μόνος άνθρωπος
που όλοι είχαν μάθει να του συγχωρούν την αθυροστομία. Οι «πονηρές» λέξεις στα δικά του χείλια και
με τον δικό του τρόπο γίνονταν ευφυολογήματα χωρίς να προκαλούν. Πολλές φορές τα σχόλια του ήταν οξύτατα,
καυστικότατα. Δεν δίσταζε να διαφωνήσει
με τους συνομιλούντες. Δεν «έγλειψε»
ποτέ κανέναν. Ντρεπόταν να λένε καλά
λόγια για’ κείνον και η συστολή του ακουγόταν στη φωνή του. Και η ευαισθησία του ακουγόταν στη φωνή του. Ήταν αρκετές φορές που η φωνή του «έσπασε»
από συγκίνηση για θέματα ανθρώπινα.
Αυτός ο ευαίσθητος άνθρωπος μόνο θα μπορούσε να γράψει το «Άνθρωποι
Μονάχοι» (μαζί με άλλα εκατοντάδες τραγούδια). Εύχομαι να μην είναι μόνος εκεί που ταξιδεύει απόψε.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ:
Άννα Νάταρ Αννα Ναταρ Anna Natar
(Κυλήστε πιο κάτω τη σελίδα για περισσότερες ενημερώσεις)
Νοιωθω οτι αυτος ο ανθρωπος εφυγε πολυ "νεος", ειχε πολλα να δωσει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να πει ακομη! Ποσο τον ενοχλουσε που του ζητουσαν επιμονα να
βαζει το συγκεκριμενο τραγουδι! Ειτε πιστευε οτι ηταν πολυ απαισιοδοξο
ειτε του θυμειζε κατι δυσαρεστο. Ας ειναι ησυχος εκει που πηγε!